Enrico:"Beautiful In White"

Chapter 1

Maharot, maingay ang tugtog at maalinsangan ang paligid pero di yun alintana ni Enrico, sandali niya munang irerelax ang sarili kahit ngayon gabi lang.
It's his best friend's party after all, the owner of this bar. Napailing na lang siya nang makita niya itong sumasayaw sa gitna ng dance floor with other guests and girls, of course!

Tinungga niya ang natirang laman ng beer at tumayo nang may humarang sa kanya.

"Oy, atorni, aalis ka na agad?", nakangiting tanong ni Dina, ang manager ng naturang bar.

" Yeah," simpleng sagot niya,"because it's getting late so uuwi na ako, may hearing pa ako bukas."

Tumango lamang ito.
Nagpaalam na din siya sa mga kaibigan at kahit pinigilan siya ng mga ito ay di na rin siya pinilit lalo na at siya ay isang prosecutor.

Pasimpleng sinuklay ni Enrico ang buhok gamit ang kamay nang maalala ang hearing.
Halos isang buwan na niyang hawak ang kaso at masyadong siyang pinapahirapan nito. It's a love affair between 26-year old man and 16-year old woman, child abused daw pero kusang sumama daw yung biktima sa lalaki at ayaw naman pumayag ng mga magulang ng dalagita na magpakasal ang mga ito. Sinasamantala daw ng lalaki ang pagiging inosente ng babae.
Kaya pala.
Kaya pala nabuntis.

Napakamot siya ng kilay.

Love is unexplainable and unexpected, basta nalang ito bantay-salakay.

Napailing na lamang siya.

He is Prosecutor Enrico Rosales, a public servant. Nagtapos ng law sa San Beda College as magna cum laude at naging topnotcher sa Bar Examination.
He is the youngest son of Associate Justice of Supreme Court Benedict Rosales and a licensed teacher Melissa Rosales.
Nasa dugo na yata nila ang maglingkod sa bayan kasi kahit ang nag-iisang kapatid niya na babae ay nasa gobyerno din bilang volunteer sa red cross, isa kasi itong nurse at ang Kuya niyang madalas na hindi umuuwi, a very busy person who wants to join in politics.

He's about to exit the bar nang biglang may pumasok na mga armadong kalalakihan. Agad siyang tinutukan ng baril ng isa sa kanila. Napataas siya ng mga kamay at humakbang paatras.

'Oh shit!!',mura ng isip niya.
Nasa lima sila kasama yung tumutok sa kanya. Pumasok ang apat sa loob at tinutukan ng baril ang mga tao na naroon. May mga sumigaw,tumili at nagmura pero natahimik ang lahat ng biglang may nagpaputok ng baril.

"Pasok sa loob!!!", utos ng tumutok ng baril sa kanya.

Tuluyan na siyang nakapasok pabalik sa loob. Gustuhin mang manlaban at protektahan ang sarili pero nababahala siya sa posibleng mangyari sa mga taong nasa loob.

" Anong kailangan nyo sa akin? ", narinig niyang tanong ng kanyang kaibigan sa mga ito.

"Sa iyo wala pero dito sa kaibigan mo meron," matalim ang tinging pinukol sa kanya nang sumagot.

"What do you fucking need, coward?", nakangising tanong niya.

Sinikmuraan siya nito kaya napaubo siya. Napadaing siya sa sakit. Pasabunot na hinawakan nito ang buhok niya para magpantay ang mukha nila.
Tiningnan niya ito nang walang emosyong mababakas sa guwapo niyang mukha.

" Alam mo, atorni, di ka kasi mapakiusapan. Masyadong matagal mo ng pinagbabakasyon ang amo namin sa loob. Kaya kung ayaw mong makuha sa santong dasalan, dadaanin ka namin sa santong paspasan."

Napangisi siya, itong mga tauhan ni Ulupong,ang ipinakulong niya na isang rapist,drug addict at pusher.

"Tsk! Isang buwan pa lang naman siyang nagbabakasyon sa kulungan at habang buhay na siya doon. Huwag kang maiinggit, malapit ka na ring------ arrgghh!!!". Hindi na niya natapos ang sasabihin dahil sinuntok na siya ng isa sa mga ito. Isa! Dalawa! Tatlong suntok!

Nalalasahan na niya ang dugo mula sa pumutok niyang labi.
Tahimik lamang ang mga tao doon at maririnig lamang ay ang mga umiiyak dahil sa takot.

" Gusto mo yatang mauna itong kaibigan mo?", baling nito sa kanyang kaibigan.

"Don't.you.dare!!!", nagtatagis ang mga bagang na banta niya sa mga ito.

Ngumisi ito at itinutok ang baril sa kanyang kaibigan na namutla sa takot.

Pero bago pa iyon pumutok ay biglang dumilim ang paligid.
Naghiyawan ang mga taong nandoon at sunud-sunod na malulutong na mura ang narinig nila.

There are sounds of grunts and grunts..

Muling nagliwanag ang paligid.

" Labas na kayo,it's safe!!",bungad nang malamyos na tinig ng isang babae.

Babae!
Babae!
Babae!

Nagkanya-kanya ng takbuhan ang mga tao.
Siya nama'y nakauklo at iniinda ang mga tinamong bugbog.
Nagulat siya nang may humawak sa kanya at pinilit siyang pinapatayo.

Nag-angat siya ng tingin. Napamulagat siya nang makita ang taong tumulong sa kanya.

"Let's go!", yaya nito na di alintana ang pagkatigagal niya dito. " Just do what I say,if you want to stay alive," mariing pahayag nito.

Babae!! Oo,,isang babae ang nagligtas sa kanya.. Lalo siyang nagulat dahil sa suot nito!
A White dress!

Napatingin siya sa ibang direksiyon. Bigla siyang nakaramdam ng munting insecurity dahil isang babae ang nagligtas sa kanya. Nakita niyang nakabulagta na ang limang lalaki!!

Tangna! Why he couldn't speak?
Natameme siya!

" Don't worry. It's just tranquilizers. Magigising din ang mga iyan na nasa kulungan. Let's go!!!."
Hinila na siya nito.
May tinawagan ito at ni report ang nangyaring aksidente...

"Clean it up.Bye."

Pinutol na nito ang tawag.

Tinitigan niya ito.
"Who are you? ",tanong niya rin sa wakas.

Sinulyapan siya nito. "Your car?," balik-tanong nito imbes na sumagot.

Tukoy nito sa kotseng nasa tabi niya. Hindi niya napansin na nasa parking lot na sila.

"Yes," sagot niya.

Pinindot niya ang maliit na hugis bilog,gamit ang thumb finger, sa may pihitan ng pintuan ng driver's seat.
It's fingerprint pass code!!

"Welcome aboard, Master!", anang tinig ng isang babae mula sa computer.

" Wow!! Nice car," komento nito.

"Wow! Nice dress!!," panggagaya niya dito.

Inirapan lang siya nito.

He smirked! 😎

~itutuloy...