[FIC BTS] NO REASON TO LOVE ไม่มีเหตุผลที่จะรัก [KOOKMIN]

INTRO

ค.ศ. 2120

ถ้าย้อนกลับไป 100 ปีก่อน ก็คงไม่มีใครคิดหรอกครับว่าโลกของเราจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ บ้านเรือนถูกทำลายและแทนที่ด้วยตึกสูง ยานพาหนะที่เคยวิ่งบนพื้นดินก็ถูกพัฒนาให้เหาะเหินเดินอากาศได้ มลพิษที่เคยมีในอากาศลดลงอย่างน่าตกใจ

จะบอกว่าโลกของเราน่าอยู่มากขึ้น ก็คงปฏิเสธไม่ได้จริงๆครับ......

แต่บนข้อดีมันก็ย่อมมีข้อเสียใช่มั๊ยครับ.......

ผู้คนบนโลกค่อยๆมีจำนวนลดลงเรื่อยๆ แรงงานถูกแทนที่ด้วยเครื่องจักรกล คนตกงานและคนเร่ร่อนเริ่มมีมากขึ้น บางคนที่มีทุนก็มีบ้านให้อยู่ มีธุรกิจเล็กๆพอประทังชีวิต กับบางคนที่ต้องระหกระเหเร่ร่อนเพราะไม่มีงานและไม่มีเงิน

เทคโนโลยีเป็นปัจจัยหลักๆที่ทำให้โลกเปลี่ยนไปได้มากเลยล่ะครับ

โลกที่เรียกว่า ยูโทเปีย.......

ส่วนตัวผม ผมชื่อจองกุก.... จอนจองกุก พ่อและปู่ของผมเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่คิดค้นนวัตกรรมเยอะแยะไปหมด

เอาจริงๆตระกูลของผมก็ขึ้นชื่อเรื่องนี้อยู่แล้วล่ะครับ พวกเขามีองค์กรพัฒนาและวิจัยทางวิทยาศาสตร์เป็นมรดกของตระกูลที่ส่งทอดต่อๆกันมาหลายต่อหลายรุ่น แต่ผมไม่ชอบ......

ผมไม่อยากรับมันไว้เพราะมันคือองค์กรสกปรกที่สร้างขึ้นมาเพื่อทำลายความเป็นธรรมชาติของมนุษย์

พวกเขาสามารถสร้างมนุษย์ขึ้นมาได้โดยไม่พึ่งวิธีทางธรรมชาติ ดัดแปลงเซลล์และดีเอ็นเอ ตัดแต่งพันธุกรรม สามารถเปลี่ยนหญิงเป็นชายเปลี่ยนชายเป็นหญิง หึ...... มันคงเป็นเรื่องเหลือเชื่อใช่มั๊ยละครับ แต่มันเกิดขึ้นจริงๆในยุคสมัยนี้ไปแล้วล่ะครับ และแน่นอน......ผมรับมันไม่ได้.....

สงสัยใช่มั๊ยครับว่าทำไมผมถึงไม่รับมรดกบ้าๆนี่ต่อจากพ่อของผม เพราะผมเกลียดองค์กรนั่นและแน่นอนว่าผมก็เกลียดพ่อของผมด้วย เขาชอบจุกจิกจู้จี้กับชีวิตที่เป็นของผมและเขา........เป็นต้นเหตุให้แม่ของผมต้องตาย

ผมเกลียดเขาไปแล้วและผมก็เกลียดเด็กนั่นที่พ่อผมสร้างขึ้นมาด้วย เขาบอกว่าเด็กนั่นเป็นพี่ชายของผม คิดว่าผมจะยอมรับได้เหรอครับ สำหรับผมแล้ว....ใครที่ไม่ได้เกิดร่วมท้องเดียวกันกับผม ผมก็ไม่มีวันนับว่าเขาเป็นพี่

แต่สุดท้ายพ่อจอมน่ารำคาญของผมก็หาเรื่องมาให้ผมจนได้......

ผมต้องแต่งงานกับเด็กนั่น...... คนที่ผมเกลียดพอๆกับพ่อของผม

--------------------

TALK ///

เอาอินโทรพอหอมปากหอมคอไปก่อนนะคะ ทำความเข้าใจกับเรื่องคร่าวๆจากตัวละครหลักไปก่อน มันอาจช่วยในการตัดสินใจให้รีดเดอร์ได้ ถ้าชอบกันก็ฝากติดตามฝากคอมเม้นต์เล็กน้อยพอเป็นกำลังใจให้เราด้วยนะคะ