เช้าวันต่อมา
แสงแดดในช่วงเช้าส่องผ่านม่านสีขาวที่ปลิวไหวตามแรงลมที่พัดผ่านหน้าต่างเข้ามา เปลือกตาคู่เรียวค่อยๆเปิดขึ้นก่อนจะกระพริบด้วยความถี่เมื่อความสว่างมันทำให้เขาต้องรู้สึกแสบตา
จีมินลืมตากระพริบมองเพดานห้องก่อนจะค่อยๆยันตัวเองลุกขึ้นมานั่งพร้อมกับรู้สึกปวดตึบๆที่หน้าอกข้างซ้ายเล็กน้อย พรันมือเรียวยกขึ้นมากุมด้วยสัญชาตญาณ
จีมินใช้สายตากวาดมองไปจนทั่วห้องนอนเพื่อมองหาใครอีกคนแต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า ไม่รอช้าขาเรียวก้าวลงจากเตียงนอนก่อนจะรู้สึกว่ากำลังเหยียบกับอะไรบางอย่างที่อยู่บนพื้นห้อง
"คุณจองกุก!"
ดวงตาคู่เรียวเบิกโตทันทีที่เห็นร่างของจองกุกนอนขดอยู่บนพื้นข้างเตียง จีมินพาตัวเองลงไปนั่งข้างๆจองกุกทันทีก่อนจะพยายามเขย่าตัวเพื่อปลุกร่างสูงให้ตื่น
"คุณจองกุกครับ คุณจองกุก "
เปลือกตาหนาค่อยลืมขึ้นช้าๆก่อนจะกระพริบปรับความคมชัดเมื่อเขาเห็นคนตัวเล็กกำลังนั่งมองเขาอยู่ จองกุกรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งทันที มือหนารีบคว้าเอามือเรียวของจีมินมากอบกุมไว้
"จีมิน!! นายฟื้นแล้วเหรอ นายฟื้นแล้วจริงๆใช่มั๊ย ฉันไม่ได้ฝันไปใช่มั๊ย"
"ครับ คุณไม่ได้ฝัน..... แล้วนี่คุณลงไปนอนข้างล่างทำไมครับ"
"ช่างมันเถอะ..... ว่าแต่นายดีขึ้นแล้วใช่มั๊ย"
"ครับ จีมินไม่ได้เป็นอะไร...."
ไหล่ที่เคยหนักอึ้งรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กไม่ได้เป็นอะไรมากอย่างที่ตนเป็นห่วง ลมหายใจเฮือกใหญ่ถูกปล่อยออกมา ก่อนที่สายตาคู่คมจะมองไปที่ตาคู่เรียวตรงหน้า แสดงออกถึงความเป็นห่วง
ESTÁS LEYENDO
[FIC BTS] NO REASON TO LOVE ไม่มีเหตุผลที่จะรัก [KOOKMIN]
Fanficโบราณเขาบอกว่าถ้าแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก อยู่ๆกันไปก็จะรักกันเอง แต่คำนี้มันใช้ไม่ได้กับผมหรอก เพราะคนที่ผมจะแต่งงานด้วยคือคนที่น่ารังเกียจที่สุดสำหรับผม ผมคงรักเขาไม่ลง..... -JK-