ท่ามกลางกลุ่มหมอกสีขาวที่ปกคลุมไปทั่วบริเวณ ร่างบางของใครบางคนกำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งอยู่รอบบริเวณนั้นพร้อมกับส่งเสียงเรียกใครบางคนอยู่ตลอดเวลา
"คุณจองกุกครับ คุณจองกุก คุณอยู่ไหน คุณจองกุกครับ"
จีมินในชุดผู้ป่วยสีขาวกำลังเดินทอดกายไปยังพื้นที่สีขาวสว่างตา สายตาคู่เรียวมองไปรอบๆบริเวณที่เขาอยู่แต่ก็ไม่พบอะไรนอกจากกลุ่มหมอกสีขาวที่ปกคลุมพื้นที่สีขาว
"คุณพ่อ ป้าดานี แท.... ทุกคนอยู่ไหน ได้ยินจีมินมั๊ย"
"แม่ครับ!!"
เสียงของเด็กชายคนหนึ่งเอ่ยเรียกแม่จากทางด้านหลังของจีมิน ขาเรียวหยุดเดินทันทีก่อนจะค่อยๆหันกลับมามองเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักน่าชังคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านหลังเขา
จีมินรีบเดินเข้าไปหาเด็กชายตรงหน้าทันที ร่างบางคุกเข่านั่งลงตรงหน้าเด็กชายก่อนจะส่งมือไปลูบกลุ่มผม
"หนู.....หนูเป็นใคร หนูมาอยู่ที่นี่ได้ยัง"
"ผมมาตามหาแม่ครับ"
"แล้วแม่ของหนูอยู่ไหนครับ ทำไมหนูถึงมาคนเดียวแบบนี้ มันอันตรายนะครับ"
"แม่ผมอยู่นี่ครับ"
มือเล็กๆของเด็กน้อยยกขึ้นมาพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ตัวของจีมินเพื่อเป็นการบอกว่าจีมินคือแม่ของตัวเอง ด้วยความไม่เข้าใจในสิ่งที่เด็กน้อยจะสื่อ คิ้วเรียวของจีมินก็ขมวดเข้าหากันพร้อมกับนิ้วที่ชี้มาที่ตัวเองและเอ่ยถามกับเด็กน้อยตรงหน้าอีกครั้ง...
"แม่ของหนูคือพี่เหรอ??"
"ครับแม่! ผมมาตามแม่ครับ ผมจะมาบอกลา......"
"หนู.....หมายความว่ายัง?"
"ผมจะมาลาแม่ครับ"
YOU ARE READING
[FIC BTS] NO REASON TO LOVE ไม่มีเหตุผลที่จะรัก [KOOKMIN]
Fanfictionโบราณเขาบอกว่าถ้าแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก อยู่ๆกันไปก็จะรักกันเอง แต่คำนี้มันใช้ไม่ได้กับผมหรอก เพราะคนที่ผมจะแต่งงานด้วยคือคนที่น่ารังเกียจที่สุดสำหรับผม ผมคงรักเขาไม่ลง..... -JK-