[FIC BTS] NO REASON TO LOVE ไม่มีเหตุผลที่จะรัก [KOOKMIN]

CHAPTER 17

"จีมิน!!!"

ดวงตาคู่คมของจองกุกเบิกโตทันทีเมื่อเห็นว่าคนที่ลูกน้องของนัมจุนพาออกมาเป็นจีมิน ร่างบางถูกจับมัดมือไพล่หลังและมีเทปกาวปิดปากเอาไว้ ตามเนื้อตัวมีรอยช้ำเป็นจ้ำๆอยู่ทั่วเต็มไปหมด ภาพตรงหน้าทำให้อารมณ์โกรธของจองกุกประทุขึ้นมาทันที

"นัมจุน!!! แกจับจีมินมาทำไม ปล่อยจีมินเดี๋ยวนี้นะเว้ย เขาไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องนี้!!!"

"555555 ปล่อยก็โง่ดิ แกรู้มั๊ยว่ากว่าที่ฉันจะเอาตัวเมียแกมาได้ฉันต้องเล่นละครปั้นหน้านานแค่ไหนกว่าเมียแกจะหลงเชื่อว่าฉันเป็นคนดี แต่ก็ต้องขอบคุณแกนะที่ปล่อยให้เมียออกมาอยู่ไกลตาแบบนี้ มันทำให้แผนฉันง่ายขึ้นเยอะเลย"

ขายาวก้าวเดินมายังด้านหน้าของชายหนุ่มร่างบาง ใบหน้าคมโน้มตัวลงไปข้างหูของคนตัวเล็กก่อนจะกระซิบบางอย่าง พรางมือหนาก็ค่อยๆแกะเทปกาวที่ปิดปากอิ่มออก

"ฉันให้เวลานายได้คุยกับผัว 1 นาที สั่งเสียกับมันซะก่อนที่จะไม่ได้คุยกันอีก"

พูดเสร็จนัมจุนก็เดินมานั่งลงที่เก้าอี้ภายในห้องพร้อมกับยกเท้าขึ้นมานั่งไขว่ห้าง กระดิกเท้าด้วยความสบายใจ

จีมินหันไปมองหน้านัมจุนสักพักก่อนจะหันกลับมามองจองกุกที่โดนจับมัดอยู่ตรงหน้า ขาเรียวค่อยๆก้าวเข้ามาใกล้กับสามีของตนที่ถูกจับมัดนั่งอยู่ทางด้านหน้า ก่อนที่จะค่อยๆย่อตัวคุกเข่าลงพร้อมกับปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา

"คุณจองกุก ฮึก!"

"จีมิน....นายเป็นยังไงบ้างเจ็บตรงไหนรึเปล่า"

"ไม่ครับ ไม่เจ็บเลย"

"แผลเต็มตัวขนาดนี้ยังบอกว่าไม่เจ็บอีกเหรอ เมื่อไหร่จะเลิกปากแข็งสักที ห๊ะ!"