ณ โกดังร้างแห่งหนึ่งทางฝั่งเหนือ
ภายในโกดังที่ถูกปิดร้างเอาไว้หลายปีเต็มไปด้วยลังไม้เก่าๆมากมายถูกวางทิ้งไว้ ฝุ่นและหยากไย่จับขึ้นจนหนาเป็นสิ่งที่บอกได้ว่าของเหล่านี้ถูกทิ้งเอาไว้เป็นเวลานาน
ทางด้านมุมหนึ่งของโกดัง สถานที่มุมนั้นถูกจัดให้มีโซฟาตัวโตตั้งอยู่พร้อมกับโต๊ะกาแฟที่วางอยู่ด้านหน้า พื้นที่เต็มไปด้วยฝุ่นถูกปัดกวาดจนสะอาดพร้อมกับพรมผืนใหญ่ที่ปูรองเอาไว้
บนโซฟาตัวโตมีร่างของคน 2 คนกำลังนั่งกอดกันอย่างไม่อายฟ้าอายดิน ในมือของทั้งคู่หยิบแก้วไวน์ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะกาแฟด้านหน้าขึ้นมาชนกันก่อนจะยกขึ้นดื่มด้วยสีหน้าที่ดูมีความสุขเหมือนกำลังจะเฉลิมฉลองอะไรกันอยู่
"จะได้เจอผัวคนเก่งของเธอแล้ว.....ดีใจมั๊ย"
"จะดีใจไปทำไมคะ ซานะไม่ได้รักเขาสักหน่อย ซานะรักคุณคนเดียวนะคะนัมจุน จองกุกก็แค่ของเล่นชิ้นเอกของซานะ ถึงซานะจะเตลิดไปตามอารมณ์เขาบ้างแต่หัวใจของซานะมีเพียงคุณเท่านั้นที่ได้มันไปครอง"
"ปากหวานจังนะ"
"อยากลองชิมมั๊ยล่ะคะ ว่าหวานขนาดไหน...."
ใบหน้าหล่อยกยิ้มอกมาเพราะคำพูดเชิงยั่วยวนของหญิงสาวและค่อยๆเลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้กันมากขึ้นๆเพื่อหวังจะเชยชิมตามคำเชิญชวนของหญิงสาว ก่อนที่ทุกอย่างจะถูกขัดจังหวะเมื่อลูกน้องที่เขาสั่งให้ออกไปสังเกตการณ์ด้านนอกเดินเข้ามา
"นายครับ มันมาแล้ว...."
ใบหน้าหล่อผละออกจากคนตรงหน้าก่อนจะแสยะยิ้มออกมา พรางมือหนาก็ยกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่มจนหมดแก้วก่อนจะเดินออกมาจากกำบังพร้อมกับปรบมือเสียงดังเมื่อเห็นจองกุกเดินเข้ามาในโกดังตามที่เขาได้บอกไว้
ESTÁS LEYENDO
[FIC BTS] NO REASON TO LOVE ไม่มีเหตุผลที่จะรัก [KOOKMIN]
Fanficโบราณเขาบอกว่าถ้าแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก อยู่ๆกันไปก็จะรักกันเอง แต่คำนี้มันใช้ไม่ได้กับผมหรอก เพราะคนที่ผมจะแต่งงานด้วยคือคนที่น่ารังเกียจที่สุดสำหรับผม ผมคงรักเขาไม่ลง..... -JK-