Hayat

2. Bölüm- Ilk nefret duygusu

Ben hala bana o çarpik gülüsü ile bakmaya devam eden öküze bakarken, o hala bana o koca bedenini dayamis ve canimi hala acitiyor ama buna ragmen yinede kipirmadiyor. Canimin acisina dayanamayip bagirmaya basliyorum karsimda duran öküze.

- Sen ne yaptigini saniyosun yaaa. Deminden beri bana bakip neden güldugünü sorabilirmiyim acaba ? Hayir yani bisey istiyosan konusarak anlasabiliriz beni o koca vücudunla ezmene gerek yok, diyorum ve onu ilk defa görüyomusum gibi davranmaya karar veriyorum ve böylece belkide ölmekten kurtulurum.

- Prenses canin mi acidi senin ? Valla bu kadar kirilgan oldugunu bilmiyordum. Eger bilseydim sana nadirce yaklasip konusmayi denerdim.

- Bi git be bi git ! Sen kendini komik mi saniyosun yani ? Hani biri gülüyor mu görüyomusun birinin güldugünü burda sayin öküz ? Bide kendini komik sanmiyomusun böyle seni bogazlayasim geliyor.

- Hadii canim bak ben gülüyorum ya o yetmez mi ? Hem biz senle daha bu sabah karsilastik ve ben sana ne dedim " elbette görüsücez " demedim mi ? Bak dünya ne kadar da küçük.

- Ne diyosun be sen ? Ben seni nerde görmüsüm ne münasebet resmen iftira atiyosun su anda bilmem farkinda misin öküzcüm. Hem ben senin gibi öküzü bir kere görsem muhakkak ki sonra hatirlarim. Sonuçta senin gibi öküzler heryerde bulunmuyor, diyip safa yatmaya çalisiyorum ama malesef pek ise yaradigi söylenemez. Ama denemekte fayda var sonuçta.

- Ya bak sen atarli kiza nasil da uslanmissin sen öyle. Sanki bu sabah gördügüm kiz sen degilmissinde baskasi imis gibi konusiyosun. Ama sana bisey söyliyim mi ben bir kere birini gördüm mü unutmam. Sansina küs canim.

- Zaten bu sabah görüsmedik ki öküzcüm. Hem öküz hemde salaksin valla. Ne yapicaz biz seninle arkadasim yaaa.

- Bak kizim hiç safa yatma. Çok ta iyi biliyosun ki bu sabah bana bal gibi atarlaniyodun ve simdi birden ne oldu ise uslanivermissin.

- Oooooffff biktim ama sana ne laf anlatmaya çalisiyosam. Bakiyorum da havizan baya kuvvetliymis beni hala unutamadigina göre. Ama senle ugrasamiycam öküzcüm çok isim var. Eger isim olmasa inan ki seninle kavga etmeyi çok isterdim ama baska zamana artik, diyip öküzün yanindan hizlica uzaklaslaya basliyorum ve arkadan bagrislarini duyuyorum.

- Görüsücez, görüsücez sen hala benim kim oldugumu bilmiyosun ama bence artik kendine dikkat etmelisin.

- Tabii öküzcüm görüselim ne zaman istersen. Sonuçta insan belasinida bulur mevlasinida, diyip arkamda sinirli öküzü birakip kosarak rektörün odasina dogru ilerliyorum.

Bütün islerimi bitip, kazasiz belasiz ve öküzle karsilasmadan okuldan sag salim çikip pansiyona variyorum ve anahtarimi alip odama çikiyorum.

Bugün olanlar kafama takiliyor ve bu öküzün " sen benim kim oldugumu bilmiyosun " demesini düsünüyorum. Hayir yani kim olabilirsin ki öküzsün iste daha ne olucaksin. Allahim yaaa. Zatzn bütün deliler beni bulur. Hayir yani bir gün normal biri ile karsimassam kafami kiricam valla. Ama yok bende Zeynep Yilmaz 'sam bana deliden baskasi düsman. Neden ? Çünkü resmen çagriyorum onlari. Zaten benim gibi anormal birinden de bu beklenirdi zaten. Hiç sasirmadim su anda.

Ben böyle düsünürken telefonum çaliyor ve annemin aradigini fark edip açiyorum ve herseyin iyi oldugunu, okulda herseyi hallettigimi ve yarin ilk dersime giricegimi söyleyip, onlari çok sevdigimi söyleyip kapatiyorum. Tabii ki de bir öküze çattigimi söylemiycem. Sonuçta ben annemi taniyosam, ben bu telefonu kapatir kapatmaz gidip babama herseyi anlatir ve babam buraya gelip, beni her sabah küçük çocuklar gibi okula götürür. Yok ben almiyim annecim mercii.

Aslinda ailelerin önemini onlardan uzak olunca anliyoruz. Kimin bizim için ne kadar önemli oldugunu ve kim için bizim çok önemli oldugumuzu araya mesafeler girince fark ediyoruz ya da hiç bir sey degismiyor.

Mesele ben küçükken kuzenlerimle çok yakindim ve her zaman hep beraber idik. Ama ne zaman ki biz baska bir yere tasindik, onlardan uzak olmayan bir yer olmasina ragmen, hiç bir zaman önce ki gibi olamadik o zamandan sonra. Kuzenim vardi bitane benden 5 ay büyük ama buna ragmen ben ona hep abi derdim. Neden mi ? Çünkü o benim olmayan abimdi ve ben onun çok seviyodum. Herseyimi onunla paylasir, neredeyse herseyi beraber yapardik. Ama simdi neredeyse 3 yildir hiç görüsmedik ve çok nadiren konusuruz.

Konustugumuzda onun için hiç birsey degismemistir bizim aramizda ve hala eskisi gibiyizdir. Ama benim için tam tersidir. Çünkü benim tanidigim ve sevdigim kisi ile simdi tanidigim kisi ayni degil. Ve bu beni gerçekten çok üzüyor ama malesef ki geçmise dönme sansimiz yok. Keske olsaydi. Benim sevdigim, ABIM dedim, onun için herseyi yapabilicegim, herseyi verebilicegim kisiyi yeniden bulabilsem. Keske kendimi yeniden güvende hissedebilsem onun varligini bilip. Keske simdi basima bisey geldigini duyup buraya kosabilecek bir abim olsa.

Onu yeniden geri alabilmek için neler vermezdim neler.

Bazen düsünüyorum'da, o benim için bu kadar önemli idi ve ben onun için herseyi yapmaya hazirdim ama o beni beklide hiç bir zaman benim onu sevdigim kadar sevmedi. Çünkü eger öyle bisey olsaydi belkide simdi hala yanimda olurdu.

Ben ona hep abim diye seslenirdim ama simdi içimden onu söylemek bile gelmiyor çünkü ona gerçekten çok ama çok kirginim. Herkezden beklerdim ama ondan asla resmen hayal kirikligina ugradim.

Simdi benim yanimda olmamasi canimi yakiyor bu bir gerçek ama bununla da yasamayi ögreniyor insan mecbüren. Hayat iste biz ne kadar umut etsekte, tam tersini yasiyoruz her zaman.

Ben düsüncelerimle bogusurken uyuya kaliyorum ve sabah saatimin alarm sesiyle uyaniyorum ve okul 'da ilk günüm oldugunu hatirlayip hemen hazirlanip çikiyorum ilk günden geç kalmamak için.

Okula variyorum ve dersimin oldugu sinifa dogru ilerlemeye basliyorum. Küçük bir koridordan geçiyorum ve bir kaç ögrencinin üzerime dogru geldigini görüyorum ve daha ne oldugunu anlamadan üstüm basim boya içinde kaliyor. Ve tam karsidan birinin bana dogru geldigini görüyorum ve bunun öküz oldugunu anliyorum. O dalga geçen gülüsünü yüzüne takinmis bana gülmeye devam ediyor ve konusmaya basliyor.

- Ben sana görüsücez demistim. Sende bana elinden geleni ardina koyma demistin, bende öyle yaptim. Sen beni tanimiyosun ama sanirim artik kendimi tanitma zamani geldi. Ben Kerem Sayer, Türkiyenin sayili zengin ailelerinden Sayer 'lerin ogluyum ve ben ne istersem o olur. Insallah bunu analissindir artik.

- Senden nefret ediyorum anladin mi NEF-RET ediyorum. Sende beni iyi tani bende Zeynep Yilmaz sana bu yaptigini öyle bir ödeticem ki... Görüsücez Kerem Sayer görüsücez.

Ve ilk defa birinden bu kadar nefret ediyodum. Neredeyse simdi onu burda parça binçik edip öldürebilirdim. Ama benim adimda Zeynep Yilmaz 'sa ben bu öküze bu yaptigini çok kötü ödetirim.

Bölüm sonu.