Hayat

25. Bölüm- Herşey artık başka

Kerem
İstanbul gezimizden ve arkadaşlarımız ile yediğimiz yemekten sonra, Zeynep ile görüşmedik. Sanırım artık hafta sonlarını sevmeyeceğim çünkü Zeynep yanımda olmayınca bende kendimi mutlu hissetmiyorum. Mesaj ile her dakika konuşuyoruz, ama mesaj başka yan yana olup konuşmak başka.

Sanırım Zeynep gelince bende baştan aşağıya değiştim. Önceleri okulu sevmeyen ben artık okula koşarak gitmek istiyorum ve de hiç bitmesin istiyorum. Mesela herkesin bir pazartesi sendromu vardır ve tabi ki benimde vardı ama Zeynep ile tanışınca o bile artık yok. Değiştim hemde çok değiştim. Eski Kerem ile şimdiki arasında o kadar fark var ki. İnsan aradaki bu kadar farka resmen inanamıyor. Şu an eski Kerem ile yenisi arasında ki 30937373 farkı bulun diyesim var.

Bir pazartesi sabahı ve ben erkenden kalktım ve şu anda hazırlandım. Arabama biniyorum ve Zeynep'i arıyorum.

- Günaydın güzelim, diyorum.

- Günaydın bitanem, diyor oda.

- Ben şimdi evden çıkıcam eğer daha çıkmadıysanız gelip sizi alıyım, diye soruyorum.

- Yok daha hazırlanıyoruz.

- Tamam o zaman ben 15-20 dakikaya ordayım.

- Bitanem sen zahmet etme ya biz geliriz.

- Ne zahmeti güzelim. Ben seni çok özledim, diyorum ve şu anda Zeynep'in kıp kırmızı olduğuna eminim.

- Kereeeem yaaa, diyor utangaç çıkan sesi ile.

- Ne oldu sen beni özlemesin mi yoksa ? diye soruyorum.

- Tabii ki de özledim.

- Tamam hadi siz hazırlanın ve lütfen beni çok bekletmeyin.

- Tamam canım gelince mesaj at.

- Tamam geliyorum.

Telefonu kapatıyorum ve 15 dakika yoldan sonra Zeynep'lerin evine varıyorum. Araba'yı müsait bir yere bırakıyorum ve dışarı çıkıp, arabaya yaslanıyorum. Telefonumu alıyorum ve Zeynep'e geldiğimi belirten bir mesaj atıyorum. Beş dakika bile geçmeden, Zeynep ve Yağmur evden çıkıyorlar ve bana doğru gelmeye başlıyorlar. Bende hemen doğruluyorum ve onların gelmesini izliyorum. Çok geçmeden yanımda beliriyorlar.

- Günaydın Kerem, diyor Yağmur.

- Günaydın Yağmur, diyorum bende ve Yağmur arabaya biniyor bizi yalnız bırakmak için.

- Günaydın güzelim, diyorum ve Zeynep ' e biraz yaklaşıyorum.

- Günaydın canım, diyor oda bana.

Ona o kadar çok sarılmak istiyorum ki ama yanlış anlamasından korkuyorum. Sonra kendi kendime " Ne yanlış anlayacak oğlum, sarılacaksın tabi, sevgilin o senin ! " diyorum ve kendime verdiğim gaz ile Zeynep'e sarılıyorum.

- Seni çok özledim Zeynep hemde çok, diyorum hala ona sarılarak.

- Bende seni çok özledim öküzcüm, diyor bana sarılarak.

- Zeynep ?

- Efendim ? diyor geri çekilip yüzüme bakarak.

- Sen bana ne yaptım böyle ? diye soruyorum.

- O ne demek şimdi Kerem ? diyor şaşırmış bir şekilde.

- Ben sensiz yapamıyorum Zeynep. Hep yanımda ol istiyorum. İki dakika bile ayrı kalamayacağım sanırım senden, diyorum gözlerine bakarak.

- Sabah sabah baya bir romantiksiniz Kerem bey ! diyor kıp kırmızı olarak.

- Seni görünce olmamak mümkün mü ? diyorum.