Hayat

26. bölüm - Geçmişten gelenler

Zeynep
Kerem ile iyi bir başlangıç yaptığımız pek söylenemez fakat şimdi herşey çok ama çok güzel gidiyor. Ben hep aşka inanmışımdır ama birgün benimde karşıma Kerem gibi biri çıkıcağına ve çok mutlu olucağımı hiç düşünmemiştim doğruyu söylemek gerekirse. Benim için aşklar hep filmlerde ve de masallarda güzel olmuştur ve gerçek hayatta böyle birşey ile karşılaşıcağımı hiç ama hiç düşünmemiştim. Hani bazen insan kötü deneyimler edinir ve o deneyimlerden sonra herşey daha başka olur. Yaşadıklarımızdan bir de yaptıklarımızdan ders çıkartırız. Benimde tabii ki kötü deneyimlerim oldu.

Lisedeyken bir üst sınıfımda olan bir çocuk ile arkadaşlarım aracılığı ile tanıştım. Sonra ne zaman karşılaşsak merhabalaşmaya başladık. Böyle böyle ben bu çocuktan hoşlanmaya başladım. Ama pek çok konuştuğumuz söylenemezdi. O yüzden eğer gidip ona hislerimi söylesem belki benim ile dalga geçerdi. Aslında çok iyi biriydi. Çalışkan, herkeze yardım eden, dürüst ve gerçekten iyi kalpli biriydi. Yaşının benden büyük olması dolayısıyla ben hep onun benden daha olgun olduğunu düşünürdüm ve duruş ve davranışlarıda hep bunu gösteriyordu. Neyse biraz zaman geçti ve birbirimize numaralarımızı verdik ve konuşmaya başladık.

Ben tabii ki çok mutluyum ve de mutluluğumu bozabilecek hiç birşey yok. Ama benim adımda Zeynep'se elbette ki bu kadar uzun bir süre mutlu kalamazdım ve de öyle oldu. Konuştuk falan sonunda çocuk bana şimdilik bir ilişki için hazır olmadığını ve de derslerinin onun için daha önemli olduğunu söyledi. Bende kendi kendime dedim ki belkide şimdilik bana umut vermiyor ama zaman ile herşey düzelicek.

Ben tabii ki de hayaller kurmaya devam ettim. Bir kaç hafta sonra biz yine bir araya geldik ve yalnız olmamızdan istifade ederek konuşmaya başladım. Bütün düşüncelerimi söyledim ama onun için yine birşey değişmemişti. Bu geçen süre zarfında çocuk ile hep göz göze geliyorduk ama maalesef ki ben kendimi fazla kaptırmıştım.

Hal böyle olunca Zeynep tabii ki istenmediğini anlayınca depresyona girmiş ve de hayal kırıklığına uğramıştı. Evet kendimden üçüncü bir şahıs olarak konuşuyorum çünkü o Zeynep tabii ki de ben değildim dermişim. Neyse depresyonlar falan derken herşey yavaş yavaş düzelmişti ve ben yine eski ben olmuştum.

Bunca olan şeyden ve bunca acı çekmeme rağmen yine de o çocuk benim için hep özel kalıcak çünkü ilk defa bir erkek beni istemediği halde bunu bana beni nasıl kırmadan söylerim çabalarındaydı. Benim için o yüzden hep özel ve güzel bir yeri olucak. Onun ile yaşadıklarımı, çektiğim acıları hiç bir zaman pişman olmayacağım çünkü benim için hep özel biri olarak kalıcak. Belkide bu size garip gelebilir ve diyebilirsiniz " sana bu kadar acı çektiren biri senin için nasıl özel kalabilir " diye. Ama kalıcak işte. Ben ona aşık olmadım ama ona karşı duygularım baya bir yoğundu ve de bunu ona söyledim. Ama o bunu bilmesine rağmen beni kullanıp bana umut vermedi. Neyse onu söyledi. Tek bişey söyleyebilirim oda bakışlar. Ne zaman ona baksam hep bana bakıyor olurdu ve ben belkide bu bakışlardan fazla cesaret almıştım. Bana o kadar güzel bakıyordu ki hiç bir zaman unutamıycam herhalde o bakışları. Belki de o kadar güzel baktığı için bende gerçekleri göremedim. Ama benim için hep duygularını saklayan biri olarak kalıcak. Çünkü birşeyler hissetmeyen insan böyle bakmaz. O sadece olan duygularını kendine bile itiraf edemedi ve bunun için onu hiç affetmeyeceğim. Ama napalım işte hayat iyi yönleride var kötü yönleride. Bizde bunlara alışarak yürümeyi öğreniyoruz ve her yaşadığımız şeyden ders çıkarıyoruz.

Bunca olan şeyden sonra bende aşka inanmaz olmuştum ta ki Kerem Sayer karşıma çıkana dek. Onunlada o kadar güzel ve de iyi bir başlangıç yaptığımız söylenemezdi ama herşey düzeldi ve de yerine oturdu. Beni yeniden aşka ve mutluluğa inandırdı. Ama gerçeği söylemek gerekirse ben hala korkuyorum onun beni üzmesinden. Benden önce bir sürü kız ile beraber olmuş ve de hepsini bir çırpıda atmış. Beni de o kızlar ile karıştırıp hevesini alıp vazgeçmesinden korkmuyor değilim. Ama yapmayacağını biliyorum çünkü ben ona güveniyorum artık. O kadar çok şey yaşadık ki kısa zamanda Kerem ile belki de o yüzden bu kadar bağlıyız birbirimize. Kerem'i seviyorum ve artık onsuz bir hayat düşünemiyorum. Geçmişte yaşadıklarımı bana unutturan tek insan Kerem oldu. Ama yine de korkuyorum. Kerem o kadar kız ile birlikte oldu ki, ben o kızlar gibi değilim ve de hiç bir zaman olmayacağım. Kerem'in benden bıkmasından korkuyorum.

Ben böyle dalmış düşünürken Kerem'in bana seslendiğini duyuyorum.

- Bitanem ? diyor Kerem.

- Efendim canım ? diyorum.

- Deminden beri sana bişeyler anlatıyorum ama sen beni dinlemiyorsun ! Dalmış gitmişsin ! diyor kırgın bir şekilde.

- Özür dilerim bitanem öyle dalmış gitmişim fark etmedim. Çok özür dilerim, diyorum.

- Yok bitanem neden özür diliyorsun ki ?

- Sen konuşuyorsun ama ben seni dinlemiyorum bile.

- Tamam canım bişey olmaz dalmışsın ne olucak ki. Ne düşünüyordun bakalım ? diye soruyor Kerem. Hemen donup kalıyorum ve ne diyeceğimi bilemiyorum ve Kerem'den hiç birşey saklamayacağıma söz verdiğim için gerçekleri söylemeye karar veriyorum.

- Eskilere daldım gittim. Senden önce ki hayatımı düşünüyordum. Sen yokken herşeyin ne kadar anlamsız ve de mutsuz olduğumu. İyi ki senin ile karşılaştım. İyi ki varsın Kerem.

- Zeynep seni ne kadar çok seviyorum bilemezsin, diyor ve bana sarılıyor.

- Bende seni seviyorum canım.

- Sende iyi ki benim karşıma çıktın ve iyi ki varsın senden önce sanki hiç yaşamıyormuş gibiydim ben, diyor Kerem.

- Kerem ? diyorum biraz çekingen bir şekilde.

- Efendim canım.

- Sen bir sürü kız ile çıktın. Ama ben senin çıktığın kızlardan çok farklıyım. Ya birgün benden bıkarsan ? diyorum.

- Zeynep ne diyosun sen ? Ben senden nasıl vazgeçerim. Ben seni bulmuşken nasıl bırakırım ?

- Kerem ben senin çıktığın kızlar gibi hiçbir zaman olamam, diyorum.

- Ben seni onlar gibi olmadığın için seviyorum ve hep böyle kal olur mu Zeynep ?

- Gerçekten mi ?

- Evet ! Hep böyle kal çünkü ben seni böyle olduğun için seviyorum ve de hep sevicem.

- Bende seni seviyorum Kerem, diyorum ve ona sım sıkı sarılıyorum. Biz böyle olunca sanki dünya duruyor ve tek biz varmışız gibi oluyor.

İyi ki Kerem var ve iyi ki hep yanımda. Geçmişimi bana unutturan tek insan o. Artık geçmişimi değilde Kerem ile geleceğimi ve mutluluğumu herşeyden çok düşünüyorum.

Bölüm sonu.