Hayat

23. Bölüm- Şaşkınlık

Yeni yıla giriyoruz ve Zeynep ile ben dans etmeye devam ediyoruz. Biz dans ediyoruz ama konuşmuyoruz ve de Zeynep ona son söylediğim sözlerden sonra bana birşey demiyor. Dansımız bitiyor ve diğerleri ile birlikte konuşuyoruz ve Zeynep baya bir içiyor. Bir kaç bardaktan sonra sarhoş oluyor ve içkiye alışık olmadığını anlıyorum. Sabah'a karşı 3 gibi herkes evlerine dağılmaya başlıyor ve Can ile bende Zeynep ve Yağmur'u eve bırakmak için onlar ile birlikte çıkıyoruz.

- Kerem senin gelmene gerek yok zaten Can beni bırakıcak Zeynep'te bizle gelir değil mi Zeynepçim ? diyor Yağmur Zeynep'e sorarken.

- Hıhııı, diyor Zeynep yarı ayık bir şekilde.

- Olmaz Yağmur ben Zeynep'i getirdim ve de ben eve bırakıcam ! diyorum aynı fikirde olmadığımı göstererek.

- Gerçekten Kerem iki arabanın gitmesine gerek yok, bende aynı eve gidiyorum sonuçta, diyor Yağmur.

- Lütfen Yağmur hiç tartışmayalım.

- Bırak bitanem ya Kerem ile gelir Zeynep, diyor Can sonunda konuşarak.

- Tamam öyle olsun bakalım.

- Hadi Zeynep gel burdan gideceğiz ordan değil, diyorum Zeynep'i gittiği yerden çevirerek.

- Kerem benim başım dönüyor hemde kusucam galiba, diyor.

- Ee o kadar da olsun güzelim. Biliyorsun ki bünyen içkiye alışık değil neden içiyorsun anlamadım, diyorum onu arabaya bindirerek.

- Senin yüzünden işte, diyor ben yerime otururken.

- Benim yüzümden mi ? diye soruyorum şaşırarak.

- Eveet sen ısrar ettin gelmem için partiye. E herkes de içiyordu bende deniyim dedim, diyor konuşmaya çalışarak.

- Hahahahaha alemsin valla güzelim.

Araba ile parti yerinden uzaklaşıyoruz ve ne Zeynep ne de ben konuşmuyoruz. Şimdi düşününce anlıyorum neden yeni yılı hiç sevmediğimi. Yeni yılı sevmemişim bugüne kadar çünkü yeni yılı bana sevdiricek biri çıkmamış karşıma. Ama bu yeni yılda anladım ki, aslında Zeynep bana herşeyi sevdiren kişi oldu. Beni olduğum kabuktan çıkardı ve ben onun sayesinde iyi biri oldum. Bana herşeyi sevdirdi, okulu bile. Yeni yılı da sevdirmeyi başardı ve bundan sonra bütün yeni yılları onun ile geçirmeyi istediğimi gerçekten biliyorum. Onsuz artık ben olamam. Zeynep giderse bende biterim. Ben böyle düşünürken Zeynep birden konuşmaya başlıyor.

- Kereem ! diyor gözleri kapalı bir şekilde. Uyuyor mu yoksa uyanık mı pek anlayamadım.

- Efendim güzelim ? Buradayım ! diyorum onu rahatlatmak için.

- Sen benim yanımda olunca... diyor ve duraksıyor.

- Zeynep sen iyi misin ? diyorum merak ederek.

- Evet iyim neden olmıyım ki ? diyor gülerek.

- Bilmem öylesine sordum, diyorum.

- Sen benim yanımda olunca ben kendimi iyi hissediyorum ve de güvende olduğumu biliyorum, diyor benim hiç beklemediğim bir anda.

- Zeyneep...

- Önceleri senden nefret ediyordum o kadar yaptığın şeyden sonra ama sonra bana gerçek Kerem'i gösterdin oda oyundu aslında ama gerçekti, diyor ve ben ne diyeceğimi bilemiyorum.

- Zeynep bunları aşmıştık ama...

- Ama olsun ben seni affettim biliyor musun ?

- Evet güzelim biliyorum.