Sabah uyaniyorum ve artik hiç birseyin ayni olmadigini biliyorum. Ben buraya geleli daha bir ay bile olmadi ama bir insanin bir yilda yasiyabilicegi herseyi ben iki hafta içinde yasadim. Kendimi o kadar çok yorgun hissediyorum ki beginen ve zihnen ...
Buraya gelirken çok güzel hayaller ile gelmistim ve Kerem gibi biri ile karsilasip bütün bunlari yasiycagimi düsünmemistim bile.
Ben buraya sadece okumak için gelmistim ve baska'da hiç birsey düsünmüyordum ta ki Kerem ile karsilasana kadar. O simdiye dek tanidigim hiç bir erkege benzemiyordu zaten beni karsilamasi bile baya bir ilginç olmustu. Ben onu sadece arkadas gibi görüyordum ama sonra böyle bana iyi davraninca bende ona inandim ve ona birseyler hissetmeye basladim malesef. Hissettiklerim için pisman degilim ama bu hislerimin Kerem'e karsi olmasi beni deli ediyor çünkü o beni önemsemiyor oysa ki ben resmen ondan hoslaniyorum. Artik elimden gelen herseyi yapicam ondan uzak olmak için ve artik karsilasmamak için çünkü Kerem ile konusmak bana iyi gelmiycek ben bunu biliyorum.
Okul'a gitmem gerektigi aklima gelince istemeyerekte olsa yatagimdan kalkiyorum ve banyoya giriyorum. Yüzümü soguk su ile yikiyorum iyice uyanabilmek için ve belkide bütün bu yasadiklarim bir rüyadirda uyanirim diye ama malesef hepsi gerçek ve bu gerçek benim canimi çok yakiyor.
Banyodan çikiyorum ve Yagmur ile kapinin önünde karsilasiyoruz.
- Günaydin tatlim, diyor Yagmur bana gülümseyip sarilarak.
- Günaydin bitanem, diyorum bende Yagmur'a sarilarak.
- Nasilsin canim benim daha iyimisin aksam ki olaydan sonra ?
- Yagmur bilmiyorum ! Nasil oldugumu, ne düsündügümü, ne hissettigimi bilmiyorum. Yagmur ben hiç birsey bilmiyorum, diyorum alamakli bir ses ile.
- Tamam canim sakin ol ! Anliyorum seni ama lütfen unutmaya çalis ve geçmiste birak bütün olanlari. Kerem artik senin için geçmiste kalsin, diyor bana yalvaran gözlerle bakarken.
- Deniyorum Yagmur ama kalbim çok aciyor. Ben ona inanip, güvenirken o benim ile dalga geçiyormus meger.
- Hadi canim bunlari bosver de hazirlan'da çikalim artik.
- Bak Yagmur okula gidiyoruz ama orada bile o var. Ben onu nasil unutiyim ki heryerde o var, benim ile degilken bile benim ile, diyorum ve sariliyorum Yagmur'a.
Yagmur bu söylediklerim karsisinda hiç birsey demiyor ve sadece bana sariliyor. Iyi ki Yagmur var çünkü bana sarilmasi bile su anda bana yetiyor hiç birsey söylemese bile. Iyi ki diyorum ve yine sükrediyorum Yagmur ile karsilastigim için.
Hazirlanip okulun yolunu tutuyoruz ve okula varinca kafeteryaya gidiyoruz kahve almak için ve Kerem'in orada olmamasi için dua ediyorum. Kapidan girince yine ayni yerinde oturan ve Can ve Baris ile konusan Kerem'i görüyorum. Can ve Baris ona birseyler anlatiyorlar ama o onlari dinlemeden sadece bir noktaya bakip düsünüyor. Yagmur ile kahvelerimizi siparis edip, Kerem beni görmeden hemen buradan çikmak istiyorum. Onlarin oldugu masaya göz ucu ile bakiyorum ve Can'in Kerem'e bizim oldugumuz yeri gösterdigini görüyorum. Hemen kahvemi alip kapiya dogru hizli adimlar ile yürümeye basliyorum ve arkamdan bir elin beni tutmasi ile duraksiyorum. Arkami dönmeden yerimde duraksiyorum.
- Zeynep konusabilirmiyiz ? diyor Kerem.
- Konusucak biseyimiz kaldi mi Kerem ? diyorum arkam ona dogru dönük bir sekilde.
- Birak sana bütün olanlari anlatiyim ve kendimi sana af ettiriyim, diyor.
- Kerem artik konusucak biseyimiz kalmadi birak su kolumu, diyorum sinirli çikan bir ses ile.
- Birakmiyorum beni dinliyceksin.
- Dinlemiycem. Söyliyceklerin beni ilgilendirmiyor ve hiç birsey duymak istemiyorum, diyorum ona dogru dönerek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayat
RomanceHayat insana çok sey ögretir, bazen iyi bazen ise kötü. Bir günümüz iyi geçer ama sonra ki günümüzün nasil geçicegini bilemeyiz çünkü bir gün basimiza öyle birsey gelir ki bütün inandigimiz seyler ve insanlar bizi hayal kirikligina ugrattir ve dünya...
