Hayat

1. Bolum- Geçmis'ten kalanlar...

Ismim Zeynep ve degerli olan hersey demek. Bakmayin boyle soyledigime tabii ki de annem ve babam bana bu ismi koyarken gidip ne anlami oldugunu arastirip koymamis. Bu isim benim bir tanecik anneannemin ismi ve annem ve babam'da bana bu ismi vermis. Iyi ki de vermisler. Bu ismi her zaman gururla tasidim ve oyle de tasimaya devam edicem. Hayatim boyunca hep aileme layik biri olmak için çalistim ve de hala çalisiyorum. Diyceksiniz ki artik 22 yasinda kizsin, kendi hayatina bak. Tabii ki de kendi hayatima da bakiyorum ama her zaman ailemin benim'le gurur duymasi benim için en onemli sey olmustur ve de hala oyle. Evlenip, çoluk çocuk sahibi olunca bile bu boyle olucaktir çunku beni onlar buyuttu ve bende bana verdikleri butun emeklerin karsiliginda onlari gururlandirmak istiyorum.

Ben çok guzel ve buyuk bir aile'de buyudum ve ailem ve yakinlarim bana hep sevgi verdi. Benim için aile'den onemli baska bir kavram yoktur. Tabii ki de insanin çok yakin arkadasi olmali ama basima gelen'lerden sonra insanlara guvenmemeyi'de çok iyi ogrendim. Diyceksiniz ki bu kadar seni insanlar'dan sogutucak kadar basina ne geldi ? Ne mi geldi çok yain sandigim hatta ve hatta kardes gibi gordugum en yakin arkadasim tarafin'dan çok buyuk hayal kirikligina ugradim ve o gunden sonra'da gerçek anlam'da kimseye tam guvenemedim taki Yagmur karsima çikana kadar.

Ben orta okul ve liseyi kendi  memleketim'de okudum ve ondan sonra universite için Istanbul'a gelme karari aldim ve Istanbul'da en buyuk ve en iyi egitim veren Galatasaray universitesini kazandim. Benim için bu çok buyuk bir gururdu tabi ki de ailem içinde oyle. Ama benim korkutan sey onlari arkamda birakip Istanbul'a yerlesmekti. Simdi'ye kadar ailemden hiç uzak kalmamis biri olarak bu beni korkutuyordu ama biyerlerden baslamak gerekiyordu. Artik ben buyumus ve genç kiz olmustum ve benim için sorumluluk alma zamani gelmis ve geçiyordu. Ailem benim için gururluydu ama bir taraftan'da korkuyorlardi ve haklilardida. Ben hala onlarin kuçucuk kiziydim ve onlarin gozunde hiç bir zaman buyumiycektim ve bu beni mutlu ediyordu ama artik onlara gostermeliydim ki bende sorumluluk sahibi bir kiz oldugumu ve oyle de yaptim.

Bavullarim hazir otogar'da otobuse binmek için bekliyordum ve tabi ki de annem, babam ve bas belasi kardesim beni ugurlamak için gelmislerdi. Ilk once annem'e sarildim.

- Annecigim kendine çok iyi bak.

- Kizim inince hemen bizi ara merakta birakma bak.

-Tamam anecigim inince hemen ariycam soz ama sende artik aglama ne olursun.

Annem bu sozlerimden sonra biraz kendine geldi ve ben babam'la vedalasmak için onun yanina gittim. Ona simsiki sarildim kim bilir artik onlari ne zaman gorucem. Hep gelebilirmiyim ki artik sonuçta bir okulum var ? Ben bunlari dusunurken babam kulagima eglip soyle dedi :

- Canim kizim benim, kendine çok iyi bak ve bisey olursa hemen beni ara iki elim kanda olsada gelip seni bulurum. Ben senin hep arkandayim bunu unutma olur mu kizim ? Ne olursa olsun senin burda kapi gibi bir baban var ve her zaman da arkandayim.

Babam boyle soyleyince ne diycegimi bilemedim ve ona daha siki sarildim. O'da bana simsiki sarildi, bence ne demek istedigimi anlamisti bitanecik babam. Sira bas belasi kardesime gelince sarildik ve bir birimize baktim. Evet herkez kardesiyle sorun yasamistir ve bende bu herkez'in içindeyim malesef. Kardesimle bir birimizi hep çok sevmisizdir sonuçta ona ben baktim ama bu sevgimizi hiç biz zaman gerçek anlamda gostermemisizdir. Nedeni ni bilmiyorum ama tek bildigim sey bana bisey olursa kardesimin hep yanimda olucagi ve benim de oyle. Kavga ederiz butun kardesler gibi ama bir birimizi'de çok severiz bu'da bir gerçek.

Neyse gelelim vedalasmadan sonra ki yolculuk anilarima. Yolculuk rahat ve guzel geçmisti. Ve bir kaç saat sonra Istabul'a varmistim. Simdi diyceksiniz kimseyi tanimiyosun kizim sen nerde kalicaksin ? Sag olsun babam ona da dusundu ve benim için guzel ve pahali olmayan bir pansiyon tuttu. Simdi elimde pansiyonun adresi ile tam yolun ortasinda kalmis bulunmaktayim. Adres sormak için bir teyzeye dogru yoneliyorum ve adresi ona uzatip bilip bilmedigini soruyorum. Teyze adrese bakip bana yolu tarif ediyor ve bulundugum yerden 5 dakikalik yol oldugunu belirtiyor. Bunu duyunca içim rahatliyor haliyle ve karsiya geçmem gerektigi aklima gelince bir sagima bir soluma bakip tam kendimi yola atmisken karsimdan bir araba buyul bir hizla bana geliyor ve ben artik benim için herseyin baslamadan bittigini dusunurken birden ani fren sesi ile irkilip kapali olan gozlerimi açip araba'ya dogru bakiyorum. Içinden sinirli benim yaslarimda herhalde daha yeni ehliyetini almis biriyle goz goze geliyorum. Arabadan çikip bana bagirmaya basliyor.

- Kizim sen ne yaptigini saniyosun ha canina mi susadin ? Hadi sen canina susadin buyuk Istanbul'da bula bula benim arabamin altin'da ezilmeyi mi seçtin ? Baska araba bulamadin mi yani ?

- Ne canima susiycam be bi git Allah askina gerizekalimisin nesin. Sen araba kullanmayi bilmiyosan suç benim mi yani ? Valla çok merak ettim ehliyetini nerden aldin kasap'tan falan mi ? Hayir yani o kadar araba kullanamiyosun ki bence butun kurslarda kalmissindir ve çozumu kasaptan almaktan bulmussundur diye dusundum.

Ben bunlari soyleyince çocuk daha bir sinirlendi ve bana dogru yaklasmaya basladi. Dogru'yu soylemek gerekirse korkmuyor da degilim çunku arkadas baya iri yari kasli biri. Daha Istanbul maceram baslamadan biticek diye korkuyorum valla. Ben dusuncelere dalmisken elimin agrisiyla kendime geliyorum ve arkadasin bana gozlerinden ates çikarak baktigini goruyorum ve soyle diyor.

- Kizim bak olumun benim elimden olmadan sen bir git istersen çunku senin için hiç mi hiç iyi olmiycak bende sana tavsiye. Deli misin nesin ya ! Zaten benim karsima dogru duzgun biri çiksa kafami kiricam.

- Insallah canim insallah ! Sen merak etme Allah istedigini de verir belani da sen hiç merak etme.

Bu laflari soyleyince çocuk baya bir morardi ve ben daha bu gencecik yasimda olmek istemedigim için elimdeki firsati degerlendirip ellerin'den kurtulup kaçtim ve arkamdan bagiran okuzu biraktim.

- Gorusucez kizim elbette bir gun seninle ! Sen benim daha kim oldugumu bile bilmiyosun soylediklerin için çok ama çok pisman olucaksin.

- Gorucez bay okuz gorucez ! Bence elinden geleni ardina koyma, deyip oldugum yerden uzaklasmaya basladim.

Ben bunlari dusunurken odamin kapisinin çalinmasiyla dusuncelerimden kurtulup içeri girene baktim ve gulumsedim. Elinde iki bardak'la içeriye giren biricik arkadasim Yagmur'dan baskasi degildi. Yagmur benim için çok degerli. Onun'la ilk universite gunumde tanistim ve bende oda bir ev arkadasi aradigi için birlikte bir ev tutup ev arkadasi olmaya karar verdik ve bu kararimizin uzerinde tam 8 yil geçti ve biz hala ayni evde onunla beraber yasiyoruz.

Geçmiste olanlar yuzunden artik kimseye guvenmeme karari mi Yagmur bozdu ve benim dusundugumun tam tersi iyi arkadaslarinda oldugunu bana kanitladi ve iyi ki de onu tanimisim diyorum artik o benim kardesim gibi ve beni çok ama çok iyi taniyor.

Ben yine dusuncelerimle bogusurken Yagmur'un sesiyle irkiliyorum.

- Zeynep ? Napiyosun sen burda dalmisin yine ? Lutfen bana yine eskileri dusundugunu soyleme hele hele Kerem'le ilk tanismanizi dusundugunu hiç soyleme.

Evet biraz once ne demistim Yagmur beni çok iyi taniyor demistim iste bunun kaniti. Yine ve yine Kerem'i dusundugumu anladi.

- Hayir Yagmur ne munasebet nesini dusunucem ben o okuzun Allah belasini versin onun. Bana yine yalan soyledi oysa ki ben ona bu sefer gerçekten inanmistim. Universitede ki Kerem gitti yep yeni bir Kerem geldi demistim ama beni yine yaniltip yapti yapicagini.

- Tamam canim arkadasim benim birak seno hayvani ne hali varsa gorsun sen kendine bak.

- Nasil birakiyim Yagmur ayni sirket'te dip dibe çalisiyoruz butun gun ve her firsati degerlendirip burnumun dibinde bitiyor ! Neden ? Cunku beyefendi konusmak istiyomus ! Ben konusmak istiyor muyum bunu hiç sormuyor tabii ki o istiyor ya hemen olucak neden çunku o Kerem Sayer'mis. Sen Kerem Sayer'sen bende Zeynep Yilmaz'im be...  Ama ben ona gostericem butun bu yaptiklarinin hesabini bir bir sormazsam bana'da Zeynep demesinler.

- Tamam canim sakin ol yaparsin sen valla senden korkulur.

Yagmur hep yanimda oldu ve butun universite'de ne olup bitti ise herseyi gordu ve biliyor. Bana hep destek olup zor gunlerimde hep yanimda oldu kendisi ve iyi ki de var. Belki'de o olmasa butun yasadiklarima katlanamaz annem ve babamin yanina donmustum simde ye kadar. Ama Yagmur'un destegi ve sevgisi sayesinde hep ayakta kaldim ve herseyi onla beraber basardim. Simdi sira Kerem okuzune butun yaptiklarini odetme'ye geldi ve bence çok eglenicez.

Evet sevgili okuyucularim, insallah bolul karisik olmamistir. Bu hikaye ilk hikayemdir ve yanlisim olursa lutfen affola. Hikayemin çogunu Zeynep'in agzindan dinliyceksiniz ama bazen Kerem'ide konusturucam tabii ki. Zeynep bize Istanbul'a geldikten sonra ki maceralarini anlaticak tabii ki hepsi geçmiste olan seyler su anda Zeynep universiteyi bitirmis genç ve guzel bir is kadini. Bakalim Zeynep ve Kerem'in yolunu nasil kesismis ? Bakalim bu iki dik kafali nasil bir biriyle bas etmisler ? Ve bakalim Zeynep Kerem'den neden intikam almak istiyor ? ( intikam simdi ki zaman'da olan bisey bunu'da belirtiyim ). Hikayem geçmis ve gelecek arasinda geçicek insallah kafaniz karismaz.