Hayat

13. Bölüm - Sonuç

Bütün bölümleri neredeyse hep Zeynep'in agzindan dinledik ve birazda Kerem'den dinleyelim istedim. Bu bölüm Kerem'in Melis ile konusmasini, dogum gününde olanlari ve Zeynep ile sahilde ki konusmasini birde onun agzindan dinleyelim bakalim.

*****

Kerem

Zeynep ile herseyi yoluna koydugumuzdan beri hersey çok iyi gidiyor. Kabul ediyorum ki basta Zeynep'e yeniden baslayalim demistim çünkü samimiyetime inanmasini istiyordum ve sonrada planimi yerine getiricektim ama Zeynep ile tanismaya ve konusmaya basladiktan sonra hiçte iyi bir fikir olmadigini ve onunla gerçektende çok iyi anlastigimizi anladim. Koridorda kafeteryaya gitmek için yürürken Melis ile karsilasiyorum malesef. Melis beni durdurup konusmaya basliyor. Resmen su anda kizlar toaletinin yaninda durmus Melis ile konusuyorum resmen rezillik. Kerem Sayerden beklenmeyen hareketler bunlar ama neyse.

- Kerem Zeynep'in masasina çikomata birakmissin neden ögrenebilirmiyim ?! Neden bu kadar deger veriyorsun bu kiza ? diye soruyor salak salak Melis.

- Evet Melis biraktim ne var bunda ? diyorum sorarken.

- Onu sevmedigini saniyordum. Sizi masada gülüsürken gördüm ve simdi de masasina çikolata birakip özür dimemissin neden ? diye soruyor ve beni deli ediyor.

- Ne sandin ki Melis çikolata biraktim diye artik onunla ugrasmiycagimi falan mi sandin ? diyorum Melis'i kandirmak ve Zeynep'i rahat birakmasi için çünkü eger benim bir planim oldugunu sanirsa oda hiç birsey yapmaz.

- Ben sizi öyle görünce sandim ki, diyor Melis ve sözünü kesiyorum.

- Hiç birsey sanma Melis bütün bunlari Zeynep bana güvensin diye yapiyorum sonra da planimi uyguliycam, diyorum Melis'i kandirirken.

Ben böyle söyleyince içi rahatliyor ve bende söylediklerime inandigini anliyorum ve gülüserek gidiyoruz.
Ben kafeteryaya gidiyorum ve Zeynep'i sabah çikolatalar için tesekkür etmeye geldikten sonra hiç görmüyorum. Zaman geçiyor ve dersler bitiyor ve bende eve gidiyorum. Hemen kendimi dusa atiyorum ve rahatliyorum. Dustan çiktiktan sonra hemen yatagima atiyorum kendimi ve düsünüyorum. Zeynep'i ilk gördügümde onun ime çok eglenicegimizi ve bana çok dayanamayip bu okuldan gidicegini sanmistim ama o bütün yaptikmarima ragmen vazgeçmedi vede direndi. Bende ona yeniden baslayalim demistim çünkü onu kendi samimiyetime inandirip sonrada arkadan vurucaktim. Ama öyle olmadi, Zeynep ile konusmaya basladikça onun bana iyi geldigini anladim ve bütün planlarimdan vazgeçtim ve Zeynep ile gerçekten samimi oldum. Ama Melis'in Zeynep'i kiskandigini bildigim için ona böyle söylemek zorunda kaldim ki onun ile ugrasmasin. Melis benim arkadasim ve bunu ona bir çok kezde söyledim ama o hep aramizda bisey olabilicegine inandirdi kendini. Ben bir sürü kiz ile çiktim ama o hala benden vazgeçmedi. Böyle düsünürken uykuya daliyorum.

Sabah odama giren günes isinlari ile uyaniyorum ve hemen hazirlanip okulun yolunu tutuyorum. Ben Kerem Sayer önceden okula gitmeyi bile istemeyen ben simdi sabah olsunda okula gidip Zeynep'i görmek için sabirsizlaniyorum. Okula variyorum ve arabami park edip kafeteryaya dogru yol aliyorum tam merdivenleri inerken Zeynep'in de merdivenleri çiktigini görüyorum ve gülümsememe neden oluyor. Konusmaya baslayan ilk ben oluyorum.

- Günaaaaydiiiiin, diye bagiriyorum.

- Günaydin'da kulagimin dibinde
neden bagriyorsun sorabilir miyim acaba ? diyor sinirli bir sekilde.

- Mutluyum da bu sabah o yüzden ! diyorum onu gördügüm için mutlu oldugumu söylemeyerek.

- Hayirdir özel degilse bizde ögrenebilir miyiz bu mutlulugunun sebebini ? diye soruyor merakli bir sekilde.

- Tabii ki de rüyamda seni gördüm'de o yüzden, diyorum saka yaparak ama çok gerçekçi bir sekilde.

- Neeeeeeeeeeeeeeee ? diye bagriyor Zeynep saskin bir sekilde bana bakarak.