Νόμος και αναρχία

2

Τελειώνει η πρώτη βασανιστική ώρα και κατεβαίνω γρήγορα τα σκαλιά για να συναντήσω τα παιδιά στο γηπεδάκι.

" Α ωραία ήρθε και η Βίκυ "
Λέει ο Μάνος.

" Έγινε κατι ; πως γράψατε;"
ρωτάω

"Χεστο  το διαγώνισμα τώρα Βίκυ , μιλάμε για κάτι πιο σημαντικό " λέει ο Χάρρυ

"Και τι είναι αυτό το τόσο σημαντικό ;"τον ρωτάω βάζοντας τα χέρια μου στις τσέπες της μαλλινης ζακέτας μου.

"Θα γίνει πορεία την Παρασκευή το απόγευμα στο κέντρο και θα μαζευτούν πολλοί μαθητές από πολλές περιοχές,  για το εκπαιδευτικό σύστημα και δεν πρέπει να το χάσουμε με την καμία" απαντα η Ζέτα.

"Και από ποτέ εσείς κατεβαίνετε σε πορείες ;"ρωτάω γελώντας

Χ( χαρρυ) :" από τότε που έγιναν ολα μπουρδελο . Δεν βλέπεις ότι όλο παιχνίδια παίζουν μαζί μας ; "

"Καλά ηρέμησε Χάρρυ!Όχι ότι δεν γουστάρεις να κατεβαινεις στις πορείες και να κανεις φασαρια με τους φίλους σου τους  αναρχικούς.." του λέει εκνευρισμένη η Ζέτα.

Χ:" Αφού ξέρεις μωρό μου πως γουστάρω την όλη αυτή κατάσταση και πως θα προσέχω,  τι ανησυχείς; "

Ζ:"Είναι επικίνδυνα ρε Χάρρυ αν κάτι σου συμβεί τι θα απογινω εγω μου λεςς;;"

"Εντάξει ρε Ζέτα μην υπερβάλλεις και τόσο δεν θα πάει και στον πόλεμο " απαντάει η Ηλέκτρα και αρχίσουμε να γελάμε .

Ναι ο Χάρρυ και η Ζέτα τα έχουν εδώ και τρία χρόνια ,τόσο διαφορετικοί χαρακτήρες αλλά τόσο αγαπημένοι .  Ισχύει που λένε πως τα ετερωνυμα έλκονται.

"Ωραία , αλλά εγώ τι θα πω στους δικούς μου , δεν πρέπει να το μάθουν γιατί δεν πρόκειται να με αφήσουν να κατέβω στη πορεία.." επαναφέρω τη συζήτηση.

" σιγά μωρέ απλά πες τους ότι θα πάμε όλοι μαζί βολτα και ολα κομπλε " μου λέει ο Μάνος καθως ανεβαίνουμε στις τάξεις .

"Αντε Βίκυ τελειώνε θέλουμε να πάμε και σπίτια μας" μου φωνάζει η Ηλέκτρα καθώς μαζεύει και αυτή τα βιβλία μαζί μου και τα χωνουμε όπως να ναι  στη τσάντα μου.

"ΕΤΟΙΜΗΗ" φωνάζω και τρέχω από πίσω της .

Ενώ μιλάμε όλη η παρέα  ενθουσιασμενοι για την Παρασκευή  και τα συνθήματα που θα λέμε με τους υπόλοιπους , η Ζέτα κι ο Χάρρυ  μας αποχαιρετούν, καθώς και ο Μάνος με το Σταύρο που στρίβουν στο παρακάτω  στενό.

"Τι λες θα έρθεις την Παρασκευή εσύ; " με ρωτάει η Ηλέκτρα

" Ειλικρινά δεν ξέρω,  φοβάμαι μη τυχόν το μάθουν οι δικοι μου και γίνει χαμός, ξέρεις ότι δεν γουστάρει ο πατέρας μου τις συγκεντρώσεις αυτές ,άσε που και εγώ δεν είμαι τύπος που ξετρελενεται για πορείες" απαντάω κοιτώντας το δρόμο

"Έλα τώρα δικαιολογίες..δεν χρειάζεται να το μάθουν οι δικοί  σου ένα ψέμα δεν βλάπτει. Θα είμαστε όλοι μαζί και εξαλλου θα συμμετέχουμε σε κατι που μας αφορά  "μιλάει με ένταση πια η Ηλέκτρα για να με πείσει.

"Άσε που...."

"Τι;" την ρωτάω.

"Ε που ξέρεις, μπορει να πετύχεις και κανένα ωραίο  αναρχικό " μου κάνει η Ηλέκτρα κλείνοντας μου πονηρά το μάτι της.

"Χεσε μας ρε Ηλέκτρα, λες και έχω όρεξη τώρα για έρωτες. Δεν θέλω έρωτες αυτή τη στιγμή πρέπει να συγκεντρωθω το Ιούνιο δίνουμε". της υπενθυμίζω.

"Καλά ρε Βικουλα δεν σου είπα να παντρευτείς κιολας , λίγο να φλερτάρεις  σου λέω να ξεχαστείς λίγο,  έτσι και αλλιώς δεν σταματάει η ζωή σου επειδή δίνεις πανελλήνιες.  Απλώς μην αγχώνεσαι τόσο και πάρε πιο χαλαρά τα πράγματα "μου κάνει και ίσως να έχει δίκιο.

Μα τι λέω; ...Όχι δεν πρέπει να ερωτευτώ δεν θέλω επιπλέον άγχη  στο νου μου . Και αν όντως βρεθεί κάποιος στο δρόμο μου και τον ερωτευτώ;  Όχι.... Δεν πρέπει να υπάρχει τίποτα άλλο στο μυαλό μου.. ούτε έρωτες ούτε τίποτα, δεν θα αφήσω να συμβεί κάτι τέτοιο. 
Όχι τωρα.

  Τι θα γίνει άραγε θα πάει η Βίκυ στη πορεία;

Τα λέμε σύντομα στο επόμενο κεφάλαιο ΦΙλακιααα🤩🤩😍