Belki

Keşkeler Dağırcığı

Hikaye hakkında eleştiri ve yorumlarınızı bekliyorum.İsterseniz mesaj olarak da atabilirsiniz.Teşekkürler ^_^

°°°

Sınıfa girdim,hışımla kulakllığımı ve telefonumu çıkardım yoksa aptal insanların aptalca sözlerini düşünüp üzülecektim.Hemen Apocalyptica-I don't care i açtım.Evet My Wattpad Love hikayesindeki Evan'ın önerdiği şarkı.İşte bakınız müzik etkisini göstermeye başladı bile.Özlem'e mesaj attım.

-Neredesin ?

-Atakanlayım.

-Kiminlesin demedim neredesin dedim.

-Dolaşıyoruz işte öyle.Ne bu sinir?

-Biricik Kuzen'in sağolsun!

-Anladım.Sonra konuşuruz.

-Geç kalacaksın.Acele et.

-He ben gelmiyorum ders boş nasılsa.

Hani o en yakın arkadaş gelmeyince hissedilen terkedilmişlik hissi var ya onu aynen hissettim.Ama oh be ders boşmuş,kitabıma gömülebilirim huzurla.

Bir süre okuduktan sonra durakladım ve şu cümleleri tekrar tekrar okudum:

"Küçüğüm,hayat böyledir.İnsanlar hep çekip giderler.Yürek unuttuğundan ve pişmanlıklar öldüğünden değil.Birtakım şeyler,sevecenliğimizde kalmayı sürdürür hep.Ama insanlar gerektiği anda gitmek zorundalar."

Çekip gitmek ne derece kolay gitmek istemezken?Kalmak irade ve sabır isterken ayrılmak ve kopmak daha büyük irade gerektirmez mi? Ama insanlar gerektiği anda gitmek zorundalar.Gitmek zorunda olmak çok kötü.Hayat hep bize şans vermiyor.

°°°

"Öykü canın mı sıkkın,canım?"

"Yoo."

Zeynep bir bana bir kitabıma baktı.Sonra klasik Öykü tutumu diye düşünerek:

-Karakterlerden biri öldü herhalde.O gözler boşu boşuna dolu olmaz.

-Yok ya ölümden garip.Bazen ciddi anlamda aptal olmak istiyorum.Düşünen insan hep mutsuz,acı çekiyor,yorumluyor.Duyarlıyız ve bu bizi yoruyor hep.

-Haklısın ama şöyle de bir şey var(kafasıyla sınıfın popüler kesimini gösterdi) onlar en ufak bir sorunda tökezleyecek bizse hep bildigimiz şeyler olduğundan ayakta kalacağız bizi yıkmak için çok daha güçlüleri gerekecek.

Zeynep'i gerçekten seviyordum.O hep uzakta duran ama karanlığa düşünce yanan bir ışık gibi.Ben dürtüleriyle hareket eden bir insan oluduğumdan Zeynep'e sarıldım."Canııım iyi ki varsın.Seni çok çok çok çok seviyorum."dedim.İnsanlara onları sevdiğimizi her fırsatta söylemeliyiz.Pişman olmamak ve keşkelerden bir dağırcık oluşturmamak için.

"Ben de ben de." dedi ve kahkalarımızın senfonisi başladı.