In tegenstelling tot zijn voorganger Heraclitus, was Democritus een gezellige en vriendelijke man, die bekendstond als "de lachende filosoof".
Hij was degene die een gulden middenweg vond tussen het onveranderlijke beginsel van Parmenides en het steeds veranderende beginsel van Heraclitus:
Volgens hem waren er twee beginselen: één onveranderlijke ruimte, waarin allemaal atomen gerangschikt zijn die de ruimte opvulden. De rangschikking van die atomen kunnen veranderen, maar de atomen zelf zijn eeuwig.
Er is dus volgens hem iets dat is en iets dat niet-is.
Indertijd was die theorie erg omstreden: Plato was het er absoluut niet mee eens en wilde al zijn boeken verbranden, terwijl Aristoteles hem juist veel lof gaf.
Inmiddels weten we dat zijn theorie wel erg dicht bij de werkelijkheid zat.
JE LEEST
De Gifbeker van Socrates
Non-Fiction~Filosofische vragen en hersenspinsels~ •De geweldige cover is gemaakt door @MayleneHunt•
