The Prophecy (The Kingdom Of Magic)

CHAPTER 42: PAALAM

Abigail Pov

Dinilat ko ang akin mga mata at nakita ko ang familiar na lugar. Ang paraiso ng mga pula Ibon.

Dahan-dahan ako umupo sa akin kinahihigaan. Nakita ko si Onex na nakaupo sa isang upuan habang nagpapatugtog ng plauta.

Nang makita ako nito tumigil ito sa pagtugtog. At tiningnan ako.

"Kamusta ang pakiramdam mo?"

"Okey na ako. Wala na Ko kahit ano maramdaman kahit ano sakit. Salamat Onex. "

Tumango ito at tumingin sa malayo. Malalim ito nagiisip.

"Napakalalim ng galit ng iyon kapatid sa Iyo. Abigail. Pero wag ka sana magtanim ng galit sa kanya. "

Ngumiti ako. "Alam ko naman iyon, Onex. "

Nagkaroon ng konti katahimikan sa pagitan namin. Maya maya bumuntong hininga ito at Tumayo.

"Makakabalik ka na sa mga mortal , Abby.. At bantayan mo maigi ang Prinsesa. Baka.. may gawin ito hindi maganda. At hindi ako hihingi ng tawad dahil sa akin huli sinabi sa kanya. Pero hindi ibig niyon sabihin na hindi ko siya tutulungan. Dahil kahit ano mangyari. Andito ako para sa Prinsesa. "

Napangiti ako ng umalis ito sa akin harapan. Alam ko bugso ng damdamin kaya nasabi nito ang mga huli sinabi kay Raquel. Pero naniniwala ako. May busilak ito puso.

RAQUEL POV.

Tulala ako habang naglalakad sa park. Gabi na at wala katao tao. Hanggang ngayon iniisip ko parin si Abigail. Asan na ba ito? Kamusta na ba ito? Tumingala ako sa langit. Nakaramdam ako na hindi ako nagiisa. Nakita ko ang isang lalaki na hindi kalayuan sa akin.

Nang lumapit ito. Si Emmanuel pala pero kakaiba ang tiningin nito sa akin. Parang may kakaiba sa aura nito ngayon.

"Bakit nagiisa ka dito.? " ang boses nito ay ganoon parin pero bakit wala ako kakaiba kilig na nararamdaman? Sa tuwing naririnig ko kasi ang britonong nito boses kumakabog ang dibdib ko. Pero ngayon? Bakit Tila wala?

Pinagsawalang bahala ko na lang ito at umupo sa bench. Umupo rin ito sa tabi ko. Napansin ko ang kakaiba kislap sa mga mata nito.

May nagbabadya panganib ako nararamdaman pero bakit. ? Andito naman si Emmanuel kaya wala Ko dapat ikatakot.

"Nalulungkot ako Emman. Hanggang ngayon wala parin si Abigail. "

Lumapit ito sa akin. At niyakap ako. Maging yakap nito ay kakaiba. Wala ang dati ko nararamdaman.

Humigpit ang yakap nito sa akin at sa pagka gulat ko nakaramdam ako ng kirot sa akin puso. Napanganga ako at tiningna si Emmanuel.

"B-bakit? Emman?" Sumuka ako ng dugo.

Ang kanina mukha ni Emmauel ay naging isang maamo ngunit mapanganib na Mediocris.

"Masakit ba , Prinsesa Raquel? Masakit ba na mukha ng pinakamAmahal mo ang siyang papatay saiyo? "

Ngumisi ito sa akin at dahan dahan hinugot sa akin puso ang punyal na tinusok nito.

"Salamat sa iyo dugo Prinsesa Raquel. Hindi ka dapat hinahayaan ng iyon mga sugo nagiisa." Humalakhak ito at tinaas ang punyal na mayroon limang diamante.

Bumagsak ako sa bench at nanghihina at naghihingalo. Tinaas ng lalaki ang hawak na punyal na dinadaluyan ng akin dugo. Bawat madaan ng dugo ko ang mga diamante ay kumikinang.  Kumidlat ng pagkalakas na may kasama kulog.

"Ako nga pala si Black, mahal na Prinsesa. Madali ka lang pala makukuha. "

"Raquel!!!" Narinig ko ang mga sigaw ng mga kaibigan ko. Pati ang boses ni Emmanuel.

Tumulo ang luha ko at napapikit. Dahil sa panghihina ng loob ko nagawa ako linlangin ng kalaban.

"Mahabagin , Raquel! Ano ginawa mo!!"

Abigail! Mabuti at ligtas ka!

"Huli na kayo! Nasa amin na ang huli halakhak.! "

Muli ako nakaramdam ng kirot sa ibang bahagi. Ilang saksak ang akin natamo bago mawala si Black sa akin tabi. Yakap ni Emmanuel ang naramdam ko..

Nangingig ang buo nito katawan. " hindi dapat kita iniwan! Kasalanan ko ito! Raquel.!"

Hinaplos ko ang mukha nito. Ang lalaki una nagpatibok ng akin puso. Ang lalaki nagbibigay saya at kirot sa akin puso.

"M-mahal na m-ahal kita.. "

Tumulo ang luha sa mga mata nito nakapaikot sa akin ang lahat at umiiyak.

"Puta! Bakit hindi kita mapagaling!!!" Galit na galit at gigil na gigil na sabi ni Abigail.

"Bakit hindi gumagana ang kapangyarihan ko! Bakit!!! Mahabagin Bathala!!!!!" Frustrated na sabi ni Maru.

Umiiyak na si Shyness dahil maging ang kakayahan nito hindi gumagana.

"Hindi gagana ang kapangyarihan niyo dahil ang punyal na ginamit ni Black ay punyal na nagmula sa kaharian ng dilim. Walang kahit ano lunas. "

Napatingin ang lahat sa babae kasama ni Sarah.

"Lola, wala na ba ibaNg paraan? "

"Mia?! Buhay ka?!" Sigaw ni Rico sa bagong dating.

Tumango ang babae. Tiningnan ni Rico si sarah.

"At ang apo mo ang nawawala-"

"Saka mo na ako usisain tungkol diyan Rico!"

Tiningnan ko ang lahat. Ngumiti ako sa mga ito. Nararamdaman ko na ang panghihina. Magsasalita sana ako ng isang liwanag ang nakita ko.. Dalawang nilalang ang akin nakita. Ang mga kasuotan nito ay kaKaiba sa akin paningin. Sa likod nito ang isang maganda babae din na mayroon korona. Ngumiti ito sa akin.

"A-ano ginagawa ng taga ibang mundo dito?!" Sigaw ni Emmanuel.

Tumalsik si Emamnuel ng ilang metro sa akin matapos kumumpas ng babae may korona.

"Sa akin muna ang Prinsesa, ginoon bampira. "

At bago ako mawalan ng tuluyan ng malay dahil sa dami ng dugo at saksak , dama ko na pahina ng pahina ang tibok ng puso ko.. Naramdaman ko ang pagbuhat sa akin ng isa sa magaganda babae nakita ko.

"Magiging Okay din ang lahat, Prinsesa Raquel, Kahit mawala ka... Makakaya din nila lahat. Matatahimik ka na rin.. Ako nga po pala ang isa sa Kambal ng tadhana."