A life behind of a bakery~Harry Styles (in Greek)

Chapter no.1

‘’Ιcy?’’ Με φώναξε η γιαγιά μου η Graceαπό την κουζίνα.

‘’Ναι;’’ Φώναξα.

‘’Έλα λίγο στην κουζίνα που σε θέλω.’’ Μου είπε.

‘’Έρχομαι. Συγνώμη Ryanάλλα πρέπει να σε κλίσω. Θα σε πάρω τηλέφωνο πιο μετά.’’ Είπα στον Ryan. Ο Ryanείναι το αγόρι μου. Είμαστε μαζί εδώ και 9 μήνες.

‘’Οκ. Θα σου στείλω εγώ μήνυμα. Δώσε ένα φιλί στην γιαγιά σου.’’ Μου είπε σαρκαστικά.

‘’Χα-χα! Τα λέμε!’’ Είπα και κλίσαμε το τηλέφωνο. Αμέσως έβαλα πρόχειρα ρούχα και κατέβηκα στην κουζίνα. Φίλησα την γιαγιά μου και αυτή με κοίταξε με απορία.

‘’Γιατί με φίλησες καλέ;’’

‘’Ααα από τον Ryanείναι.’’ Είπα. Η γιαγιά με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια και αμέσως σκούπισε το μάγουλο της με την παλάμη του χεριού της. Άρχισα να γελώ. Πάντα το κάνει αυτό διότι δεν τον συμπαθεί.

‘’Θέλω να μου κάνεις μια χάρη.’’ Μου είπε.

‘’Ότι θες γιαγιά.’’ Της χαμογέλασα.

‘’Θέλω να πας στο σουπερ μάρκετ και να μου αγοράσεις 2 πακέτα αλεύρι διότι τα χρειάζομαι για τα κουλουράκια μου.’’

‘’Ναι αμέ. Δώσε μου λεφτά να πάω τώρα.’’

Η γιαγιά έβγαλε από την τσάντα της το μεγάλο μαύρο πορτοφόλι και μου έδωσε 5 λύρες. Πηρά τα λεφτά, την φίλησα και έφυγα γρήγορα για το σουπερ μάρκετ.

 Δεν σας συστήθηκα. Με λένε IcyJonesκαι είμαι 16 ετών. Με ονόμασαν έτσι διότι το δέρμα μου είναι αρκετά άσπρο και αυτό το όνομα με αντιπροσωπεύει. Μένω στο HolmesChapelτης Αγγλίας μαζί με την γιαγιά μου, την μητέρα του μπαμπά μου. Έχασα τους γονείς μου όταν ήμουν 7 ετών. Πως? Ο μπαμπάς μου έτρεχε παραπάνω από όσο έπρεπε και έπεσαν από ένα γκρεμό. Τώρα είμαι 16 και ζω με την αγαπημένη μου γιαγιά μια υπέροχη ζωή. Με βοήθησε να ξεχάσω το θλιβερό μου παρελθόν και να σκέφτομαι ότι οι γονείς μου αυτήν την στιγμή που μιλάμε ζουν μια ήρεμη ζωή στον παράδεισο. Δεν το πολύ πίστευα βεβαία αλλά σίγουρα με έκανε να νιώθω καλύτερα και πιο ήσυχη.

Όσο για την εξωτερική μου εμφάνιση είμαι λίγο κοντή, κάπου στο 1,62, με μακριά σγουρά μαλλιά και μπλε μάτια σαν της γιαγιάς μου. Είμαι κανονική στον τύπο του σώματός μου. Επίσης δεν χρησιμοποιώ και πολύ τα καλλυντικά ομορφιάς. Πιστεύω πως αυτά δεν είναι το μυστικό για να νιώσει ένα κορίτσι όμορφο. Βασικά έχω χρησιμοποιήσει και κοιταζόμουν μια μέρα στον καθρέπτη και τα μάτια μου ήταν σαν να έχω πάρει τον μαρκαδόρο και άρχιζα να κάνω μουτζούρες πάνω στα μάτια μου. Σίγουρα με ενδιαφέρει το πώς θα βγω έξω. Κοιτάζομαι στον καθρέπτη για να δω αν μου πάνε τα ρούχα που διάλεξα για την μέρα ή αν τα μαλλιά μου δεν είναι ανακατεμένα ή αν τα φρύδια μου είναι καλοσχηματισμένα. Αλλά μέχρι εκεί. Κάνω ότι κάνει κάθε κορίτσι εκτός από το να βάφομαι.

Περπατούσα για 5 λεπτά μέχρι που μπήκα μέσα στο σουπερμάρκετ. Βρήκα τον διάδρομο με τα ειδή φαγητού και υλικά μαγειρικής και πηρά το αλεύρι που χρειαζόταν η γιαγιά. Όταν όμως έστριψα για να φύγω και να κατευθυνθώ προς το ταμείο συνάντησα τον Ryan με μια κοπέλα να είναι αγκαζέ μαζί. Η κοπέλα γύρισε και φίλησε τον Ryan στα χείλη του και αυτός ανταποκρίθηκε βάζοντας τα χέρια του στην μέση της. Τα μάτια μου γούρλωσαν και χωρίς να ελέγξω την φωνή μου βγήκε η μόνη λέξη που πρόκειται να πω για τελευταία φορά.

‘’Ryan?’’

Ο Ryanγύρισε και κοίταξε από την μεριά που άκουσε την φωνή του. Το χαμόγελο που είχε σχηματιστεί στα χείλη του πριν 2 λεπτά τώρα εξαφανίστηκε και το αντικατέστησε με ένα συναίσθημα άνχους και ανησυχίας. Όση ώρα με κοίταζε το συναίσθημα γινόταν πιο δυνατό.

‘’Δεν είναι αυτό που νομίζεις.’’ Αποκρίθηκε ο Ryan. Φυσικά. Η συνηθισμένη καραμέλα που χρησιμοποιούν όλα τα αγόρια όταν κάνουν την βλακεία μπροστά στην ‘’κοπέλα’’ τους. Δεν είναι αυτό που νομίζεις.

‘’Ναι, ότι πεις.’’ Απάντησα νευριασμένη και έδωσα εντολή στα πόδια μου να αρχίσουν να βαδίζουν με γρήγορους ρυθμούς προς το ταμείο.

‘’4,05 λύρες κοστίζουν παρακαλώ.’’ Μου είπε η ταμείας. Της έδωσα τα ανάλογα λεφτά, έβαλα τα πράγματα σε σακούλες και έφυγα από το σουπερμάρκετ σαν την κυνηγημένη. Ένιωθα το κάτω χείλος να τρεμοπαίζει. Όχι! Δεν θα κλάψεις τώρα. Διέταξα τον εαυτό μου και άρχισα να περπατάω με γρήγορους ρυθμούς. Προσπέρασα ένα κτήριο το όποιο κτιζόταν ακόμα και μετά από 3 λεπτά έφτασα στο σπίτι. Μπήκα μέσα και άφησα τις σακούλες πάνω στον πάγκο της κουζίνας.

‘’Ορίστε το αλεύρι.’’ Είπα λαχανιασμένη. Ένιωθα σύντομα τα δάκρια να ξεχειλίζουν από τα μάτια μου. Προσπάθησα αρκετά να κρατηθώ αλλά μάταια.

‘’Ευχαριστώ καλή μου. Ει. Είσαι καλά?’’ Απόρησε η γιαγιά. Έκλεισα τα μάτια μου και τα δάκρυα κύλησαν στα μαγούλα μου. Αμέσως άρχισα τα αναφιλητά και η γιαγιά άνοιξε τα χέρια της για να με πάρει αγκαλιά. Τότε ξέσπασα σε κλάματα.

‘’Τον είδα με άλλη κοπέλα γιαγιά. Με κορόιδευε όλον αυτόν τον  καιρό.’’ Είπα κλαίγοντας. Η γιαγιά μου χαϊδεψε την πλάτη προσπαθώντας να με καθησυχάσει.

‘’Μην κλαις, καλή μου. Δεν αξίζει ούτε μια τρίχα από σένα αυτός. Για αυτό σκάσε μου ένα χαμόγελο και προσπέρασε τον. Είναι μια ερωτική απογοήτευση γλυκιά μου. Θα συναντήσεις πολλές τέτοιες μέχρι να βρεις το παΐδι που θα σε αγαπήσει πραγματικά. Μέχρι τότε προσπάθησε να κρατάς τον εαυτό σου δυνατό διότι αν αρχίσει να απογοητεύεται έτσι από τώρα θα τα βρεις σκούρα.’’ Μου είπε και με φίλησε στο μάγουλο. Ρούφηξα την μύτη μου.

‘’Δεν είναι τόσο εύκολο γιαγιά. Ειδικά όταν τον αγαπώ.’’ Είπα σκύβοντας το κεφάλι.

‘’Τίποτα δεν είναι εύκολο στην ζωή μικρή μου. Τώρα πάρε αυτήν την πόδια και βοήθησε με να φτιάξω κουλουράκια.’’ Μου είπε χτυπώντας με παιχνιδιάρικα στον πισινό. Την ακολούθησα στην κουζίνα και άρχισα να ακολουθώ τα βήματα της.