Heartbound

Heart 26: Tomorrow

"But we will fight until the end..."

AVERY

We sneak out of the kingdom's wall. I remembered before that Alveria's walls can nullify magic, but now, it is so ordinary that a simple magic casted can tear it down. Mukhang inalis na ni Seth ang nullification magic na ginamit niya rito upang makapasok ang magic circle na binubuo niya.

Habang naglalakad si Aris sa kagubatan, napansin ko ang pamilyar na daan patungo sa tirahan nina Zach. Tahimik naman na pinagmamasdan ni Zirrius ang kapaligiran. Nakahawak ako sa damit ni Zirrius. I don't know if it's alright to hug him or not.

"You'll fall. Hold on tight," he said in a husky voice.

Tahimik akong sumunod. I wrapped my arms around him. I can feel my heart beating against his back. We both sighed heavily but didn't dare to speak. It's like a mutual understanding that we didn't want this moment to end. We didn't want to ruin this moment. We crossed some rivers. Lumabas kami sa kakahuyan at bumungad samin ang malawak na kapatagan. Hapon na nang marating namin ang lugar.

"Zach!" Zirrius called out. Out of nowhere, a figure appeared in front of us. Zach, with a smile on his face welcomed us. His caramel eyes are gentle and warm as he greets Zirrius.

"You're back!" he said.

Zirrius smiled and nodded. "I'm back."

Zach gestured to follow him. Sumunod kami sa kanya hanggang sa maglaho kami at makalampas sa magic barrier na pumoprotekta sa buong baryo. Bumungad samin ang mga masasayang tao at simpleng tahanan na gawa sa kahoy. It feels like nothing has changed in this village. They all stopped when they saw Zirrius. Nakarinig pa ako ng masasayang hiyaw upang batiin siya. They are all excited to see him. I saw hope in there eyes as they look at him. He's like a savior, an answered prayer. Binati ni Zirrius ang mga tao at sinundan na si Zach patungon sa bahay nila. Natanaw ko pa sina Lolo Zark at Rein na naghihintay sa tarangkahan ng bahay nila.

Inalalayan ako ni Zach na bumaba mula kay Aris. Nagtama ang mga mata namin. Napaawang ang labi niya dahil sa mga mata kong kulay ginto pero nang makabawi, tumango siya na tila alam niya kung bakit ako nandito. Hindi ko pa ibinababa ang hood ko dahil tiyak na magugulat ang mga tao rito kapag nalaman nilang hindi ako tao.

Itinali ni Zirrius si Aris sa isang bakod matapos niyang makababa kay Aris. Pumasok kami sa loob ng maliit na tahanan nina Zach.

"Umupo muna kayo," sabi ni Lolo Zark. Naghanda naman ng maiinom si Rein para sa 'min. Ngumiti si Lolo Zark kay Zirrius nang makaupo ito. "Ngayon bumalik ka sa simula. Kamusta ang iyong paglalakbay?"

Hindi agad nakasagot si Zirrius. Halatang hindi niya alam kung paano niya sisimulang ikwento ang lahat ng nangyari sa kanya. He just smiled bitterly and answered, "It's a long journey but I will finish it."

Tumango si Lolo Zark at bumaling sa 'kin. Nagtama ang mga mata namin at alam kong naalala niya ako. "Ikaw ang elf na nasa loob ng katawan ni Zirrius dati, hindi ba? His birthmark and the color of your eyes are the same. Tama nga si Zara."

I removed my hood and showed them my true form. "You're right. It's been a while," I greeted them. Napasinghap sila sa itsura ko pero alam kong tanggap nila ako. They are astonished. Maging si Rein ay natigilan habang ibinababa ang mga inumin sa mesa. Pero nakahuma naman at agad na ipinagpatuloy ang naudlot na gawain.

"Ano'ng maipaglilingkod namin sa inyo, Mahal na Prinsipe?" malumanay na tanong ni Lolo Zark.

Hindi na nag-alinlangan pa si Zirrius at agad na sinabi ang pakay. "I'm not your prince anymore," may lungkot na saad niya bago nagpagtuloy. "But I want to know what happened to Alveria while I'm away. And I want to ask for your help. We need your forces. Your magic. We need you to stop King Aulius." His tone was sincere and hoping.