Princess (Ziam)

Stukjes

Hoofdstuk 3

Nog een schooldag. Nog een dag van omgaan met mensen. Nog een dag om geoordeeld te worden. Nog een dag van gepest worden. Maar de dingen waren anders vandaag omdat ik wist dat ik met Drew kon praten - totdat hij beseft dat ik de verliezer van de school ben.

Ik liep de eerste periode in, bijna hinkend van de pijn in mijn zij en voelde me nerveus terwijl ik op mijn stoel zat. Kunstles ging nooit goed voor mij. Elke keer als we een project moesten doen, moest ik meerdere keren opnieuw beginnen omdat Zayn het altijd zou verpesten. Dit was waarschijnlijk de enige klasse die ik moeilijk vond vanwege dat simpele feit.

Ik zat daar, wachtend op de les om te beginnen en op aanwijzingen. Ik werd gespannen toen Zayn het klaslokaal binnenliep. Zijn ogen zochten naar zitplaatsen en ik hield mijn hoofd naar beneden, maar het werkte niet omdat hij al snel naast me zat, tegen mijn achterhoofd sloeg en zei: "Miss me, prinses?"

Ik heb niet geantwoord. Ik zat daar gewoon, ik wou dat deze klas snel voorbij zou zijn, maar ik wist dat het niet alleen deze klas was. Zijn pesterijen zouden de hele dag doorgaan en volgden me klas voor klas omdat hij probeerde naast me te gaan zitten om me lastig te vallen. Ik zal het hem overhandigen, daar was hij slim in, maar het was slecht om ermee om te gaan.

"Geen reactie, hmm? Nog steeds boos op me voor gisteren? Want als je dat bent kun je daar gewoon overheen komen. Stop met zo een teef te zijn en het op te zuigen, prinses." Zeide hij dreigend en ik slaakte een zucht van opluchting toen de klas eindelijk begon.

We maakten vandaag kleifiguren. Het moest gebaseerd zijn op Romeinse of Griekse boegbeelden, en ik was eigenlijk heel enthousiast voor dit project. Ik vond het eerst geweldig om met klei te werken, en ik denk dat dit leuk kan zijn.

Ik pakte mijn plak klei en begon het in mijn handen te rollen, het warm te krijgen zodat het een beetje gemakkelijker was om mee te beeldhouwen. Ik genoot van de gladde en koele textuur van de klei, en het kalmeerde tot Zayn zijn mond moest openen en de kalme atmosfeer verpest.

"Dit project is verdomd dom. Alleen idioten zouden zoiets leuk vinden. Dat betekent dat je het waarschijnlijk leuk vindt, toch prinses?" Hij grijnsde en ik beet op mijn tong en wilde niets zeggen dat me vandaag in elkaar zou slaan. Ik wilde dat uitstellen zo lang als ik kon - of in ieder geval tot de tekenen van mijn vader een beetje vervagen.

"Vertel me, werk je graag met klei omdat het lekker zwaar aanvoelt in je handen? Ik wed dat je zulke dingen leuk vindt. Je kunt je voorstellen dat het een kerel is die je leuk vindt. Omdat je goed wilt zijn met je handen, niet prinses ?" Vroeg hij, alsof hij wist dat het een feit was.

"Ik hou van kunst." Ik zei eenvoudig, laat het daarbij, maar dat maakte Zayn alleen maar luid aan het lachen. Mensen draaiden zich om en keken een beetje rood omdat ik wist dat ze allemaal dachten dat ik iets doms of homo zei om Zayn zo te laten reageren. Ze werden allemaal door hem gemanipuleerd.

"Meneer Malik, is er iets grappig?" Vroeg onze leraar, terwijl hij zijn armen over elkaar sloeg terwijl hij naar hem keek met een opgetrokken wenkbrauw. Zayn gaf een 'echte' glimlach, die alleen ik doorzag. Hij zette de leuke act op voor volwassenen, maar ik wist hoe wreed hij echt was en ik zou het altijd weten.

'Helemaal niets, meneer Garza. Liam vertelde me net over zijn dag gisteren. Hij is per ongeluk in een vuilnisbak gevallen. Is dat niet zo, Liam?' Vroeg Zayn, terwijl hij naar me keek met een blik die zei dat ik het er beter mee eens was of anders.

"Ja, mijnheer. Het was zo beschamend." Zei ik, en meneer Garza knikte alleen voordat hij verder ging naar de sculpturen van andere klasgenoten. Sommigen van hen leken er geweldig uit te komen, en ik merkte dat ik nog niet eens ben begonnen.