Princess (Ziam)

schijn

Hoofdstuk 9:

"Goedemorgen prinses." Ik hoorde Zayn zeggen terwijl hij zichzelf door het raam trok. Ik knipperde mijn ogen open en tuurde terwijl het zonlicht op mijn ogen viel. Ik herinnerde me dat ik eigenlijk met het jasje aan het knuffelen was, dus gooide ik het onder de dekens en nestelde me dieper in bed.

"Wat wil je?" Mompelde ik en sloot mijn ogen weer. Het was vroeg en het was absoluut geen schooldag, dus ik had geen idee waarom hij hier was.

'Niets. Ik heb net nagedacht. Waarom zou ik tijd thuis doorbrengen terwijl ik je zou kunnen lastigvallen en je dag verpesten?' Hij grinnikte en deed me weer mijn ogen openen om hem op de hoek van mijn bed te zien zitten.

We zaten in stilte terwijl Zayn weer met mijn dromenvanger speelde. Alle gedachten die ik gisteravond had, kwamen terug in golven. Waarom heb ik het venster zelfs voor hem ontgrendeld? Waarom kon ik het niet gewoon gesloten laten?

"Ja, nou dat heb je al. Mijn moeder wil je ontmoeten." Zei ik, en hij keek me aan met een opgetrokken wenkbrauw.

"Wat bedoelt u?" Hij vroeg het voordat hij begon te plagen. 'Heb je haar alles verteld over je kleine oogje op mij?'

"Lul." Ik mompelde en maakte hem aan het lachen, maar toen werd ik serieus. "Nee. Ze wilde ontmoeten die me ooit die jas gaf." Zei ik, hem dempend makend, me in de ogen kijkend. "Waarom heb je me de jas gegeven, Zayn?"

"Dat deed ik niet." Hij ontkende, keek neer op mijn deken en plukte aan het ontwerp. Ik ging rechtop in bed zitten, gaf er niet om of voelde me zelfbewust over het feit dat ik alleen in boksers was. Niet op het moment. Ik vergat helemaal de snijwonden en kneuzingen die in mijn borst lagen.

"Nou, iemand deed het. Hoe heb je het gezegd? Mijn 'geheime bewondering'?" Plaagde ik en claimde uiteindelijk een soort overwinning op Zayn, ook al was het een kleine overwinning.

Hij draaide zich om naar mij, maar de blik veranderde in een bezorgdheid toen hij marteling op mijn huid zag. Ik bedekte mijn borst, hoestte van ongemak en keek naar de deken in plaats van hem aan te kijken. Ik haatte het dat hij zo'n donker geheim kende.

"En waar is deze jas waarvan je aanneemt dat ik hem heb gekocht?" Vroeg hij en ik haalde mijn schouders op en wilde niet toegeven dat ik ermee heb geslapen. Verdorie, ik heb het eigenlijk geknuffeld toen mijn maag barstte uit vlinders bij de gedachte aan Zayn.

'Wat bedoel je met je weet je niet? Dat jasje was niet bepaald Cheao, weet je ...' begon hij en het was mijn beurt om te grijnzen toen ik hem afsneed.

"Dus je geeft toe dat je het hebt gekocht?" Vroeg ik en hij sloeg zijn mond dicht, zijn kaken op elkaar geklemd in mijn bewuste blik.

"Ik ben geen verdomde flikker zoals jij." Hij gromde en ik deed mijn best om de opmerking te negeren, zelfs als het pijn deed.

"Ik heb nooit gezegd dat je homo was, Zayn." Ik maakte duidelijk. Hij was altijd zo defensief in het onderwerp en ik had geen idee waarom. "Maar dat betekent dat je iets leuks hebt gedaan. Dat betekent dat je niet allemaal slecht kunt zijn." Zei ik zachtjes.

"Dat is waar je het mis hebt. Omdat het voor mijn voordeel was. Ik zei je dat als je ziek zou worden, school saai zou zijn. Gewoon proberen je in stand te houden zodat ik je nog meer kwaad kan maken." Zei hij, maar hij durfde niet naar me te kijken zoals hij het zei.

"Het is prima om iets leuks te doen, Zayn. Zelfs voor een persoon die je haat."

'Ik heb het verdomme niet voor je gedaan. Ik geef je niet om je.' Hij siste en liet mijn hoop en bewondering verdwijnen. Ik greep de jas onder de dekens en knoeide met de stof terwijl ik hem in mijn handen wringde.