Princess (Ziam)

Secrets

Hoofdstuk 15

: Ik liep voorzichtig door mijn voordeur, keek rond en luisterde naar een van mijn ouders. Mijn hele lichaam trilde bij de gedachte dat mijn vader thuis zou komen. Ik was doodsbang, dat was niet te verbergen. Ik hoop alleen dat mijn moeder vroeg thuiskwam en de hele nacht bleef. Het was niet te zeggen hoe hij me pijn zou doen.

Zodra ik besefte dat de kust veilig was, deed ik de voordeur op slot en liep naar mijn kamer. Ik gooide mijn rugzak in de hoek en gooide het jasje erbij. Ik zou niet zeggen dat vandaag een slechte dag was. Ik heb een paar dingen over Louis leren kennen en ik was dankbaar dat hij eigenlijk met me sprak in plaats van me de hele tijd te negeren. Natuurlijk, de andere jongens aan tafel gaven me een grappig uiterlijk en negeerden mijn bestaan, maar dat hield Louis niet tegen.

Ik ging amper op mijn bed zitten toen er op mijn raam werd getikt. Ik keek om, zag Zayn daar, en ik rolde met mijn ogen, deed het raam open voordat ik op mijn bed ging zitten. Ik zag hoe hij het opende en mijn kamer in klom. "Wat?" Vroeg ik zodra hij volledig in mijn kamer was.

Hij stond daar zwijgend te staren en ik zuchtte en ging op mijn bed liggen. 'Wat wil je, Zayn? Als je me een toespraak wilt houden over hoe ik geen lunch aan je tafel had moeten eten, heb ik daar twee dingen op te zeggen. Eén, ik heb niet gegeten en twee , Louis heeft me uitgenodigd. " Ik zei.

'Ja. Het lijkt erop dat jij en Louis behoorlijk dichtbij komen, vind je niet?' Vroeg hij en ik ging weer rechtop zitten en keek hem woedend aan.

"Wat? Ik kan nu niet met Louis praten of zo? Ik weet maar een handvol dingen over hem. Veel meer dan ik over jou weet, maar ik vond het eigenlijk leuk om vandaag met hem te praten. Het was niet zoals ik had verwacht, en het is niet zoals ik van plan was om buddy-buddy met hem te zijn. Hij is gewoon aardig. ' Ik gaf toe. Achter de pestkopgevel was Louis een fatsoenlijk persoon, en ik moest me afvragen hoe Zayn onder zijn gevel was.

"Dus je houdt van Louis?" Vroeg Zayn door zijn tanden. "Omdat hij niet meer met je praat als hij op de hoogte was van je kleine verdomde gevoelens voor hem." Hij dreigde en ik wilde lachen omdat hij ver weg was, maar ik hield het in.

"Ik hou niet van Louis op die manier." Ik zei. "Denk je echt dat alleen omdat ik homo ben, ik elke kerel leuk vind die aardig tegen me is?"

"Hij antwoordde niet. Hij haalde diep adem voordat hij vroeg:" Wie vind je leuk? "

"Ik keek naar hem met mijn wenkbrauw opgetrokken. Maakte hij een grapje? Waarom zou ik hem vertellen wie ik leuk vond? Zelfs als hij het niet was die ik leuk vond, zou ik het hem op geen enkele manier vertellen." Niemand. "Mompelde ik en keek naar beneden. aan mijn schoenen, in het besef dat ik ze nog steeds uit moest doen, dus dat deed ik.

"Niemand." Zayn spotte en ik negeerde dat toen ik mijn schoenen uitdeed en aan de voet van mijn bed legde. "Bullshit."

"Oké dan. Van wie hou je?" Ik schoot achteruit en zag de woede uit zijn gezicht verdwijnen terwijl hij me in de ogen keek voordat hij naar beneden keek en met de manchetten van zijn jas rommelde. Het leer had kleine inkepingen van toen ik de mouwen op moest rollen om ze te passen.

"Iemand." Zei hij, en dat verbaasde me. Ik dacht niet dat het voor Zayn mogelijk was iemand leuk te vinden; niet op die manier. En ik zal niet liegen, het deed een beetje pijn. Het deed pijn om te weten hoeveel ik hem leuk vond, alleen voor hem om te bekennen dat hij iemand anders leuk vond. Waarom kon ik niet gewoon meisjes leuk vinden?

"Geweldig. Ga dan tijd met ze doorbrengen en laat me met rust." Ik spuugde, moe van zijn heen en weer handelen. Ik was zo overdreven in de war over zijn vriendelijkheid. Het ene moment was hij aardig en het volgende was hij terug naar hoe hij altijd is geweest.