Princess (Ziam)

buigen

Hoofdstuk 14:

Ik werd wakker van het geluid van de opening van het raam, en ik kneep mijn ogen dicht terwijl ik keek en zag Zayn erbij staan, een koud briesje dat de kamer binnenkwam waardoor ik een beetje rilde.

     "Waar ga je naar toe?" Vroeg ik, mijn stem klonk moe en ruw van mijn eindeloze gehuil. Ik keek naar mijn deur, het dressoir blokkeerde nog steeds de weg en ik herinnerde me alles van gisteravond. Het gebons op de deur, Zayn die dronken was, hoe hij me zijn prinses noemde, hoe hij bij me bleef, hoe hij me vasthield, de kus op mijn hoofd en in slaap vallen, zich veilig voelen en een keer gezocht. En een angst overwon me. Een angst dat het allemaal maar een illusie was.

   'We hebben vandaag school. Net als elke andere dag.' Zei hij, maar hij keek me nooit aan. Ik klom uit bed, liep naar mijn dressoir en duwde het opzij. Ik ontgrendelde de deur en opende de deur, die op het punt stond weg te lopen, maar deze werd weer dichtgedrukt toen Zayn mijn arm greep.

  "Wat doe je?" Hij vroeg het en ik dacht dat ik angst in zijn stem hoorde. Waar was Zayn bang voor?

  'Ik kijk of mijn ouders wakker zijn. Ik vertrek vroeg. Weet je ... om mijn vader te ontwijken. Vooral na gisteravond.' Ik mompelde tegen het einde, niet eens zeker of Zayn er gisteravond over zou willen praten, maar dat deed ik. Het was de eerste keer dat ik me zo voelde. Het was de eerste keer dat ik me beschermd en verzekerd voelde dat ik niet alleen was.

   'Ik zal het controleren. Maak je maar klaar.' Hij zei op het punt de deur te openen, maar ik hield hem dicht en keek hem verbijsterd aan.

    'Maak je een grapje? Als je het controleert en mijn vader is wakker, zal de hel worden opgevoed, Zayn. Heb je enig idee wat hij zou doen als hij ...'

Ik werd tot zwijgen gebracht toen hij voorover leunde, zijn voorhoofd weer op het mijne liet rusten en zijn ogen strak sloot. Ik zag zijn kaken op elkaar klemmen en hij slaakte een zucht voordat hij me in de ogen keek en sprak met een stem die finaliteit hield. 'Ik kijk het na. Kleed je aan, prinses.'

Ik knikte, omdat ik nergens anders aan kon denken. Hij opende de deur, liep de hal in, en ik aarzelde voordat ik naar mijn kast liep en een outfit uitzocht. Een simpele zwarte spijkerbroek en wit hemd volstaan. Ik kleedde me uit, trok nieuwe boxers aan voordat ik mijn spijkerbroek aantrok. Ik greep mijn shirt, op het punt het over mijn hoofd te trekken toen Zayn weer binnenkwam.

    'Het huis is schoon. Ik vermoed dat je ouders nog steeds uitgeschakeld zijn.' Zei hij en keek naar me. Ik werd onzeker toen zijn ogen mijn lichaam volgden en alle schade aan het lichaam zag. De huid was zo verkleurd en met littekens bedekt. Het was afschuwelijk en ik trok snel mijn shirt aan en schraapte mijn keel toen ik klaar was.

     "Bedankt." Zei ik, hem zien knikken en naar het bed gaan zitten. "Voor alles." Ik ging verder, implicerend dat ik dankbaar was voor gisteravond. Ik was dankbaar dat hij bleef en ik wilde vragen waarom hij dat deed, maar ik dacht dat hij me zou buitensluiten. Dat deed hij vaak.

   "Ik heb niets gedaan." Zei hij, wegkijkend van mij, maar ik zag een glimlach op zijn gezicht toen hij naar het jasje reikte, opstaand en naar mij toe lopend. "Het is behoorlijk koud buiten." Zei hij, terwijl hij het jasje voor me open hield.

Ik wilde hem van hem afpakken om hem aan te trekken, maar hij rolde met zijn ogen en schudde zijn hoofd. "Omdraaien." Het was geen bevel. Het was een verzoek. En dat was een primeur.

Ik draaide me om en stak mijn arm uit terwijl Zayn de mouw van het jasje op mijn arm begon te glijden voordat hij hetzelfde aan de andere kant deed, en ik voelde mijn wangen opwarmen en mijn huid tintelen terwijl ik voelde dat zijn vingers over mijn rug liepen nek. Hij liep om me heen en ritste mijn jas dicht voordat hij zijn ogen op de mijne richtte.