Princess (Ziam)

Wantrouwen

Hoofdstuk 11:

"Waar gaan we naartoe?" Vroeg ik terwijl ik achter Zayn aanliep terwijl de wind harder waaide. Ik probeerde mijn rillingen te onderdrukken en deed het goed. Meestal deed ik dat.

"Boodschappen doen." Hij antwoordde voordat hij zich tot mij wendde. "Geef me je rugzak." Hij vroeg, en ik keek naar hem, voorzichtig van het weggeven van mijn dingen aan hem. "Doe het gewoon." Hij zuchtte en ik trok hem weg en gaf hem aan hem. "Wacht hier."

Hij liep weg, verdween in de straat en draaide zich vervolgens door enkele bomen. Ik stond op de stoep, keek rond en voelde me schuldig. Ik was nooit goed in het doen van gewaagde dingen. Ik was zo zenuwachtig dat ik betrapt werd bij het overslaan. Ik wilde geen nieuwe detentie. Ik wist zeker dat Drew daar zou zijn. Hij leek een constante bewoner sinds we elkaar voor het eerst ontmoetten.

Ik zag een vrouw naar haar auto lopen, bang dat ze me zou zien en vragen zou stellen over waarom ik niet op school zat, maar ze keek alleen op en glimlachte voordat ze in haar auto stapte en haar dag voortzette. Ik haalde diep adem, ik wist niet dat ik het vasthield en wreef met mijn handen over mijn armen en voelde ze zo gevoelloos worden dat het pijn deed. Een stekende pijn die ijzig koud was. Ik sprong toen een jas om mijn schouders werd gewikkeld - een leren jas.

"Je liet me echt schrikken!" Ik schold Zayn en zag hem naar me lachen.

'Rustig maar, prinses. Niemand gaat zorgen voor een paar tieners die een dagje school overslaan. Laten we gaan. Het winkelcentrum wordt pas over een uur of zo druk. We moeten het mensenverkeer verslaan.' Hij zei.

   "Nou, neem je jas terug. Ik heb het niet nodig." Zei ik en probeerde de warmte die ik voelde te ontkennen. De geur van Zayn bleef ook hangen aan de jas, waardoor ik het stevig vast wilde houden en het gewoon wilde ruiken. Het was eigenlijk een rare gedachte.

'Het lijkt erop dat jij dat doet. Je rilt. Trouwens, ik zie je geen beweging maken om het uit te doen.' Hij wees erop en hij had gelijk. Ik deed eigenlijk het tegenovergestelde. Mijn vingers grepen het leer als een bankschroef vast, alsof de jas mijn levenslijn was die ik niet wilde loslaten. Ik keek beschaamd naar beneden en stak mijn armen door de mouwen van het jasje. Ik keek op en zag een blik van bijna bewondering in Zayns ogen. Waarom was hij zo ingewikkeld?

    "Dus, het winkelcentrum." Ik mompelde naar buiten, zag Zayn knikken en doorlopen alsof er niets was gebeurd. Waarom wilde ik plotseling weten wat er op dat moment gebeurde?

Ik rolde de mouwen een beetje op, de jas was alleen een beetje langer voor mij als geheel omdat Zayn net dat beetje groter was. Ik moest toegeven dat ik het leuk vond dat ik maar zo lang was als zijn voorhoofd. Maar het is niet zoals het ooit zou uitmaken.

   "Oké, ik heb ongeveer driehonderd dollar. Heb je geld?" Vroeg hij en ik schudde mijn hoofd.

    "Ik heb geen baan of toelage. Geen manier om geld te krijgen." Ik zei. "Ik kan gewoon ergens wachten terwijl je winkelt. Ga op de banken buiten winkels zitten." Stelde ik voor en hij schudde zijn hoofd.

"Het eerste wat we doen is een jas voor je kopen." Hij kondigde aan, en ik ging bezwaar aantekenen, wat ik denk dat hij wist omdat hij me tegenhield. "En ja, dat hoef ik niet, maar ik ga wel. Je mag de school niet missen en me vervelen, weet je nog?" Hij wees erop.

Ik weet niet waarom ik bleef denken dat hij om een ​​andere reden aardig was. Ja, ik wist dat ik wilde dat Zayn me leuk vond, maar dat was zo'n rare gedachte. Het zou nooit gebeuren. Zayn was hetero, homofoob en mijn pestkop. Hij had geen romantische gevoelens voor mij, en ik wist niet zeker of ik dat wilde, eerlijk gezegd.

"En wat krijg je?" Vroeg ik in plaats daarvan, aangezien hij mijn idee al had afgesloten om niets te kopen.

"Wat ik maar wil. Misschien nieuwe laarzen." Hij sprak afwezig. 'Misschien moet je handschoenen bij de jas kopen. Je vingers worden blauw.' Hij merkte het op, en ik duwde ze alleen in de jaszakken zodat hij kon stoppen met lopen en ze eruit kon halen, mijn handen tussen de zijne wreef voordat ik ze tot een kom vormde en hete lucht op hen inademde. Ik kon de rilling die over mijn wervelkolom liep, niet helpen, toen ik Zayn zag grijnzen. En ik voelde me blozen, maar mijn wangen waren al rood van de kou.