POSEİDON'UN KIZI 2 :KAMPTAKİ HAİN( TAMAMLANDI)

Final

Lucas öfkeli bir şekilde konuştu" Evet beni yakaladınız. Ne mutlu size falan filan. Artık cezamı verin de sizin yüzlerinizi görmek zorunda kalmayayım." Kimse hainin Lucas olmasını beklemiyordu. Çünkü kampa uyum sağlamış gibiydi. Kheiron sordu

"Neden böyle bir şey yaptın? Tanrılara neden bu kadar kızdın? Sana ne yaptılar ki?

" Hiçbir şey yapmadılar! Sorun da bu zaten! İki yaşımdayken dayak okulundan farkı olmayan bir yetimhaneye verildim. Orada sürekli dövüldüm. Bazen aç bırakıldım. Bazen susuzluktan bayıldım. 6 yaşımda oradan kaçtım ve sokaklarda yaşadım. Orada da dayak yedim. Serseriler tarafından, acımasız polis memurları tarafından. Sonra babam beni sahiplendi ve her gün 10 tane canavarla savaştım. Ölümcül yaralar aldım. Bütün tanrılardan nefret ediyordum. Ben de onları incitmenin farklı bir yolunu buldum. Ne kadar belli etmeseler bile her Olimposlu çocuklarını önemsiyor. Bu yüzden kampa bir lanet saldım. Aslında işe yarardı ama birkaç melez ve Kader Tanrıçaları karışmadan duramadı!"
Kimseden ses çıkmıyordu. Lucas'ın haklı olduğu şeyler vardı. Tanrılar çocuklarının başına ne gelirse gelsin onlara yardım etmezdi. Edemezdi. Aqua Lucas'a doğru ilerledi

" Seni anlıyorum..."

" Yalan söyleme Poseidon'un kızı. Anladığın bir şey yok."

" Emin misin?" dedi elini Lucas'ın alnına koydu. Birden Lucas'ın gözleri parlamaya başladı. Bir süre sonra parıltı bitti ve Aqua da elini çekti. Lucas'a yaşadığı kötü anıları göstermişti. Lucas şaşkınlık içindeydi.

" Peki buna karşı nasıl savaştın? Senin tanrılara duyduğun nefret benimkinden kat kat daha fazla."

" Basit. Arkadaşlarım ve ailem sayesinde. Tanrıların her şeyi doğru yaptığını söylemiyorum. Bazen çok ilgisiz olabiliyorlar ama bizim kaderimize karışmaları yasak. İsteseler bile bunu yapamazlar. Yavaş yavaş bunu anlıyorsun."
Lucas sessizce dinliyordu. Sanki kendi içinde bir savaş veriyordu. Diğer melezler de onlara bakıyordu. Yavaşça başını kaldırdı
" Hepinizden çok özür dilerim. Açıkçası yaptığım şeyin sonuçlarını düşünmedim. Sadece öfkeyle hareket ediyordum. " Derin bir nefes aldı" Bana bir şans daha verir misiniz?" Endişeyle etrafa bakıyordu. Eğer onu affetmezlerse nereye gidebilirdi ki? İlk konuşan Clarrise oldu" Bence öfke ve intikam isteği her Ares melezlezinde var. Ben şans verelim diyorum." dedi ve sırıttı. Aqua da destekledi" Clarrise'e katılıyorum. Herkes ikinci bir şansı hak eder."
Leo şaşkınlıkla ıslık çaldı" Aqua ve Clarrise bir konuda aynı fikirde ha! Kıyamet geldi demek. Ben de katılıyorum!" Sonra herkes onaylamaya başladı. Clarrise Lucas'ın yanına gidip ellerini çözdü. Lucas ayağa kalkınca Kheiron'a baktı. O da yavaşça başını salladı. Lucas minnetle herkese teşekkür etti. Kheiron konuştu" Şu anda sana bir şans verildi ama tekrar bizim güvenimizi kazanman biraz uzun sürebilir." Lucas başını salladı. Bunu biliyordu. Herkes dışarı çıktı. Bazı melezler Lucas'a bakıyordu ama bazı tereddüt edenler haricinde herkes Lucas'ın özrünü kabul etmişti.
                    &&&&&&&&&&&&&&
Hava kararıyordu. Uzun ve yorucu bir gün olmuştu ama iyi bir şekilde bitmişti. Melezler birbirine iyi geceler dileyip kulübelerine gittiler ve uzun bir süreden sonra ilk defa kendilerini huzurlu bir uykuya bıraktılar.

Bu hikayenin de sonuna geldik. Melezlerimizle maceraya atılan herkese teşekkür ediyorum. Onların okul ile olan savaşını okumak isteyenlere haberim var. Birkaç gün veya en fazla bir hafta sonra Demigods in Academy adında bir kitap yayınlayacağım. Hepinizi beklerim.