Hoofdstuk 12

856 28 1
                                    

Ik probeer in Jaiden zijn hand te knijpen. Ik geloof dat het heeft geholpen. 'Kan er een dokter komen,' roept Jaiden. Ik hoor al snel mensen naar binnen lopen. 'Wat is er aan de hand,' vraagt een lage mannen stem. 'Ze kneep in mijn hand,' zegt Jaiden. 'Oke we gaan haar even onderzoeken. Wacht u maar even buiten,' zegt dezelfde man. 'Word alsjeblieft snel wakker,' hoor ik Jaiden in mijn oor fluisteren. Hij laat mijn hand los en ik hoor hem de kamer verlaten.
Na alle onderzoeken is er uit gebleken dat er niks mis is. Ik hoor iemand naar binnen lopen. 'Hey ben er weer,' hoor ik Jaiden zeggen. Ik wil niet meer in coma liggen, maar ik kan er niks aan veranderen.

————————————————————————
Een week later

Jaiden komt elke dag langs om te vertellen hoe lang ik al in coma lig. Hij is heel bezorgd. Hij is bang dat ik niet meer wakker word. Het is dus al een week geleden dat ik het ongeluk heb gehad. Blake heb ik niet meer langs horen komen. Ik wil nog steeds weten wat hij bedoelde. Adam, Nathan, Liam, Jake en Jaiden zijn allemaal vaak langs geweest. Zelfs Luke en Kai zijn langs gekomen. Mijn ouders en mijn broer zijn ook nog gekomen. Mijn broer is 4 keer langs geweest. Mijn ouders maar 1 keer. Nou ik hoef ze ook niet meer te spreken eerlijk gezegd.
Ik hoor weer iemand binnen komen. 'Hey je moet echt snel wakker worden,' hoor ik Jaiden zeggen. Ik wil niet meer in coma liggen. Ik probeer mijn ogen te doen, maar er gebeurt niks. Ik probeer het nog een keer met alle kracht die ik nog heb. Dat is dus blijkbaar genoeg kracht, want mijn ogen gaan open. Ik doe ze gelijk weer dicht door het felle licht. 'Dokter,' roept Jaiden. 'Ja wat is er,' vraagt een dokter. 'Ze is wakker,' zegt hij enthousiast. 'Oke geef ons even de ruimte op te onderzoeken of alles goed gaat,' zegt de dokter. Ik hoor Jaiden weg lopen.
Na de onderzoekjes kan ik mijn ogen al een beetje open krijgen. Ik zie iemand naar binnen lopen. Ik kan niet goed zien wie het is. Als diegene dichterbij is zie ik dat het Jaiden is. Hij heeft tranen in zijn ogen staan. 'Ik dacht dat ik je kwijt was,' zegt hij en de tranen rollen over zijn wangen. Ik leg mijn hand op zijn wang en veeg zijn tranen weg. 'Never,' zeg ik. Ik voel ook mijn tranen opkomen. Ik probeer ze te onderdrukken, maar het lukt niet. Nu legt Jaiden zijn hand op mijn wang en veegt mijn tranen weg. 'Zou je Blake hierheen willen sturen,' vraag ik. Jaiden kijkt me raar aan maar doet het toch.
Na een kwartiertje is hij er. 'Nina ik dacht dat je dood was,' zegt Blake. Hij komt naar me toe en wilt een knuffel geven, maar ik hou hem tegen. 'Wat is er,' vraagt hij. 'Ik heb alles gehoord toen ik in coma lag,' zeg ik. Hij kijkt gelijk naar beneden alsof er iets heel interessants is. 'Wat bedoelde je met "dit was niet de bedoeling",' vraag ik. 'Nou precies zoals ik het zei,' zegt hij. 'Wat was niet de bedoeling. Ik wil het weten,' schreeuw ik bijna. 'Je gaat me nu gegarandeerd haten, maar ik zal het vertellen,' zegt hij. 'Het was geen ongeluk,' zegt hij na een tijdje.

Jongensinternaat wat?!  {voltooid}Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu