Nina is 16 jaar en moet van haar ouders naar een internaat. En dit is niet zomaar een internaat. Nee dit is een JONGENS internaat. Ze weet niet waarom ze daar heen moest, maar ja wat zal dat veranderen. Gaat ze daar een leuke jongen ontmoeten?? Of n...
Ik kijk Blake met een vragende blik aan. 'Het spijt me dat ik die smoothie over je heen heb gegooid. Ik zag dat je last van je rug hebt,' zegt hij. Ik zeg nog steeds niks. Dan probeert Blake mijn shirtje omhoog te doen. Maar ik hou hem tegen. 'Wat denk jij wel niet,' schreeuw ik. 'Ik wilde kijken hoe het met je rug was,' zegt hij. Waarom zou hij dat willen doen. Ik bedoel we haten elkaar. 'Alleen kijken naar mijn rug,' zeg ik. Ik draai me om. Hij doet mijn shirt langzaam omhoog. 'O er zit een grote blauwe plek,' zegt hij. 'Maak eens een foto,' zeg ik. Ik hoor de klik van de telefoon. Hij geeft me de telefoon. Ik zie een foto van een grote blauwe plek op mijn rug. 'O oke bedankt,' zeg ik en ren naar mijn kamer. Dat was ongemakkelijk. Hij heeft ook gewoon een aardige kant een die je helpt die voor je zorgt. Als ik eindelijk op mijn kamer ben loop ik naar mijn kast en pak mijn voetbal. Ik hou van voetbal. Ik doe het al sinds mijn 4de. Ik doe mijn sportkleding aan. Een roze Adidas shirtje, grijs Adidas broekje en zwart Nike schoenen.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
En loop naar buiten opzoek naar het voetbalveld. Ik heb het al snel gevonden. Ik loop ernaartoe en begin met wat trucjes. Na een tijdje ben ik zo lekker bezig dat ik niet door dat er jongens aan komen. Opeens hoor ik ze hard lachen. Ik stop met voetballen en kijk ze aan. En daar staan Blake, Kai en Luke te lachen. 'Wat,' vraag ik. 'Ga van mijn veld. Meiden kunnen niet voetballen,' zegt Blake. Dat deed pijn. Er zijn zat meiden die kunnen voetballen. Ik dacht dat hij aardig was. Dat zal wel een keer en nooit weer zijn. Ik kijk hem boos aan en kom vlak voor het staan. 'Jouw veld. Ik zie je naam er niet op staan. En meiden kunnen wel voetballen. Denk maar niet dat je de beste bent,' zeg ik. Hij kijkt me verbaasd aan. Dit had hij niet verwacht. Ik loop trots het veld af. Als ik in mijn kamer aankom zie ik Jaiden en Nathan op de bank zitten. 'Hey,' zeg ik. 'Hey,' zeggen ze terug. 'Waar was je,' vraagt Jaiden. 'Voetballen,' zeg ik kortaf. Ik zie hem me een beetje raar aankijken. 'Wat en ga niet zeggen dat meiden niet kunnen voetballen,' zeg ik. 'Nee wou ik niet zeggen,' zegt hij snel. We weten allebei dat hij dat wel wou zeggen. Ik loop snel weg voor hij weer wat gaat zeggen. Ik pak wat kleren en stap onder de douche. Na een lange douche droog ik me af en doe mijn pyjama aan. Ik ga gelijk naar bed ik ben echt kapot na vandaag.
Ik zeg nog even tegen de jongens dat ik ga slapen. Ik ga in bed liggen en val binnen enkele minuten in slaap.
*tijdsprong van 5 weken*
Het is nu 15:00. Morgen begint school weer. Er is niet veel meer gebeurd. De jongens en ik zijn nog vaak naar de bios geweest. Ik heb ook geen last mee van Blake gehad. Wat me wel verbaasde. Ik ben bang dat ik nog niet van hem af ben de komende tijd.
Ik lig nu op mijn bed te netflixen. Ik heb vandaag echt nergens zin in. Ik lig al de hele dag op bed. Na 2 afleveringen hoor ik Jaiden roepen. 'Kom je mee eten,' vraagt hij. 'Nee heb geen honger,' zeg ik. De rest van de avond heb ik mijn serie veder gekeken. Het is nu 22:00. Ik sluit mijn laptop af en ga slapen. Morgen is het dan zo ver. Mijn eerste schooldag op dit internaat.
