Gece Doğan Güneş

1.Bölüm Beni Affet

İlk bölümümüz ile karşınızdayız. Umarım beğenirsiniz.

"Ya anne siz neden babamla boşanıyorsunuz?"

"Kızım babanla daima görüşeceksin sen ama"

"Ama siz birbirinizi seviyorsunuz-"

"Kızım! Babanla birbirimizi seviyoruz ama tartışıyoruz sürekli. Hem huzursuz bir evde büyüsen daha mı mutlu olacaksın sen kızım?"

Küçük kız başını eğdi. Doğruydu huzursuz bir ev demek sevgisiz bir çocuk , sevgisiz bir çocuk ise geleceğin huzursuzu olacaktı.

"Anne?"

"Annem"

"Peki siz babamla nasıl tanıştınız?"

Genç kadın şüphe ve bir okadar merakla baktı kızına.

"Neden sordun?"

"Hani sen bana hep masalları anlatıyorsun ya. Ama hayat masallarda ki gibi mükemmel değil anne. Belki gerçekleri anlatırsan bende ileride alışarak büyürüm."

Genç kadının boğazına bir yumru oturmuştu.

"B-bundan 9 yıl önce;

-9 Yıl Önce-

"Nefeeeees! Kızım kalk artık , saat kaç oldu! Okula geç kalacaksın! Hem ben anlamıyorum zaten gece boyu o telefon elinde tıktık hayır ne anlıyorsunuz! Nefeees , gece yatmak bilmez sabah kalmak bilmez!"

"Kalktım anne!"

"Kalk tabi kızım , kalk. Okula yarım saat kala kalk sen. Yahu anlamıyorum siz bu sosyal medyadan ne anlıyorsunuz? Çok sosyallik istiyorsanız tiyatroya gidin , kitap okuyun çoook zahmetliyse bunlar sohbet edin sohbet!"

Genç kız annesinin sözlerine hazırlanırken göz devirmeyi ihmal etmedi.

"Ama duuur sen dur. Ben ne yapacağımı biliyorum . Alacağım o zımbırtıyı elinden!"

Genç kız aşağı iner inmez annesinin kaprislerinin bitmeyeceğini bildiğinden direkt çantasını aldı.

"Sen hiç zahmet etme validem. Ben okulda atıştırırım bir şeyler. Hem zımbırtı değil bu anne telefon çarpılırsın valla"

"Gel ben seni şu çaydanlık kapağıyla bir çarpayım kızım , ha ne dersin?"

Genç kız gülerek çıktı evden. 10 dakikalık bir yürüme mesafesinden sonra nihayet atabilmişti kendini okul bahçesine.

Saatine baktığında dah dersin başlamasına 10 dakika kaldığını farketti. Bu demek oluyordu ki bir şeyler atıştırabilirdi.
Tam  okuldan içeri gireceken bahçeden gelen uğultulu ses genç kızın merak duygusunu arttırmıştı.

İnsanoğlu için merak bir kaftan gibiydi. Elinde sonunda istemese de farketmeden giyiyordu o kaftanı.

Genç kız sessiz olmaya dikkat ederek ilerlerken ses daha iyi geliyordu artık. Bu ses ürkütücü değildi. Güzeldi.

" Beni affet
Kaybetmek için çok erken
Sevmek için de çok geç
Beni affet

Bir adım kalmalı geriye
Kırılmış şeylerin nihayetine
Yalnızlığın eşiğinde
Beni affet

Ben seni sevdiğim zaman bu şehirde
Yağmurlar yağardı
Beni seni sevdiğim zaman bu şehirde
Ayrılık kurşun gibi ağırdı

Beni affet
Şiirler gözlerini
Şarkılar saçlarını söylemedi
Beni affet"

Kadın bu şiire bayılırdı. Hele ki şarkı haline geldiğin de dahada bayılarak söylüyordu. Tam arka bahçenin ortasında sessizce durdu genç kız. Ses çıkarmak istese de çıkaramazdı.

Şuan karşısında tanımadığı genç bir adam vardı ama formasından okulun bir öğrencisi olduğunu anlamıştı. Şaşırdığı nokta ise bu arkası dönük silüetin önün de bulunan bitmek üzere olan resimdeki genç kızdı. Resimde ki kız Nefesin ta kendisiyi. Oydu...basbaya oydu. Bu bir yolun başlangıcımıydı yoksa bitişimiydi bilinmezdi...

Merhabaaaalar ben deniz Beste. Bu bölümü ben ve Eslem ortak kararlar alarak yazdık. Açıkcası kördüğümden sonra biraz hevesimiz kırılsada farklı bir konuyu işlemek istedik. Bu da ilk bölümümüz. İlk bölümün vermiş olduğu heyecanla biraz kısa olmuş olabilir çünkü gidişat için yorumlarınız önemli. İlk bölüme ithafen ve emek için boool vote ve yorum bekliyoruz. Ve lütfen bizden düşüncelerinizi saklamayın , saklamayın ki ona göre kararlar verelim. Sizi seviyoruz , daima mutlulukla kalın. Hoşça kalın💛

~bestemsubl 💚 EslemAstepe~