Quiarrah

4. Prinsesa

Sabay pa talaga kaming nagtanong. Ano nga ba 'yung nakita ko? Saan galing yun? At bakit pakiramdam ko nakita din yun ni Aravella?

"Nakita ko nga ang pangitaing yun," sagot niya sa'kin na humihingal pa. Oo nga pala, nababasa niya ang iniisip ko.

"Ano yun, ako ba yun? At ikaw ba 'yung kasama ko dun? Bakit ganun ang nakita natin?" sunod-sunod na tanong ko sa kanya.

Umiling si Aravella. "Hindi ko rin alam. Ang totoo niyan, bukod sa isa akong reyna dati ay wala na akong maalala pa tungkol sa nakaraan ko. Ang alam ko lang ay kailangan kong mabawi ang puso ko sa isa sa mga hari ng apat na bansa."

"Ano? Isa sa mga hari ng apat na bansa ang kumuha ng puso mo? Pero teka, ano ba ang nangyayari sa atin?" sigaw ko nang takang-taka. Kinabahan kasi ako bigla. Kahit naman kasi ako ang pinakamatapang sa buong Arkhanta ay may mga bagay pa rin na kinatatakutan ko. "Mga pangitain ba yun? Bakit natin nakita 'yung mga pangitaing yun?"

"Hindi ko rin alam. Ngunit malakas ang kutob ko na bahagi iyon ng aking nakaraan. Isang bahagi ng aking nawawalang ala-ala. At pakiramdam ko isa-isa na silang bumabalik sa'kin."

"Alam mo, iba ka sa lahat nang nakilala ko," sabi ko na napakamot sa ulo. "Ninakawan ka ng puso, usok ang dugo mo, tapos ngayon wala kang ala-ala. Ano pa ang kakaiba sa'yo? Mamaya lalaki ka talaga at nagpapanggap ka lamang na isang babae. O hindi! Hinalikan pa naman kita!"

"Gigilitan kita sa leeg gusto mo?" Sagot niya at umiling ako agad. "Ang pagsulpot ng ala-alang yun ay nangangahulugan lamang na tama ang pasya kong ikaw ang gawin kong alipin. Nararamdaman ko naman kasing hindi ka ordinaryong tao..."

Nagtaas ako ng noo. "Aba siyempre! Ako yata si Yohan Caleb! Ang pinakamayaman, pinakagwapo, pinaka---"

"Hindi yan ang ibig kong sabihin. Ang nais kong sabihin ay kahit hindi ka ganun kalakas, kahit puro walang kwenta ang laman ng isip mo at wala kang silbi ay may taglay kang kakayahan na nagpapanatili sa'yong buhay hanggang ngayon. Kung tutuusin dapat pinatay na kita dahil nakakairita ka pero may tumutulak sa'kin na buhayin ka lang..."

"Kasi gwapo ako, " sagot ko at sumimangot siya. "Dapat na ba akong matuwa niyan na binuhay mo 'ko? Eh ikaw nga tong abuso sa'kin, inalipin mo na nga ako kinuha mo pa ang puso ko. Siguro ang lambing mong asawa," sarkastikong sabi ko.

"Hoy! Anong ginagawa niyo?" narinig naman namin na tanong ni Divan na papalapit sa'min. Napansin na niya yatang hindi kami sumunod sa kanya. Tapos nakita kong biglang tinakpan niya ang mga mata niya gamit ang mga kamay niya. "Ang halay niyong dalawa! Hindi niyo man lang tiniis hanggang sa Arkhanta!" sabi pa niya at napatingin ako sa mga katawan namin ni Aravella.

Potek, wala pa pala kaming suot pang-itaas! Akala siguro ni Divan may kung ano na kaming ginawa ni Aravella!

"Patayin na lang kasi natin siya," sabi ni Aravella sa'kin. "Panggulo lang siya sa'tin."

"Ayoko! Gusto ko rin ng ibang kasama! Mababaliw ako 'pag ikaw lang ang kasama ko!" sigaw ko na rin. Tapos hinarap ko si Divan. "Hoy mali ka nang iniisip, Ginoong Divan! Wala kaming ginawang masarap, este masama! May pinakamot lang siya sa dibdib niya--- aray!" Napasigaw ako kasi binatukan ako ni Aravella. Tapos hinarap niya rin si Divan at bigla ko na lang tinakpan ng damit ang katawan niya.

"At ikaw, mandirigma galing Gaia, wala kang pakialam kung anong gagawin ko kay Yohan dahil pag-aari ko siya. Kaya ikaw manahimik ka na lang."

"Bakit, ano mo ba siya? Asawa mo ba siya?"

"Hindi. Siya ay aking alipin. Kaya huwag ka nang makialam pa sa gagawin ko sa kanya."

"Masusunod binibini," sabi naman ni Divan at naglakad na ulit kaming tatlo. Kawawa talaga ako nito kay Aravella, imortal na nga ako wala naman sa katawan ko ang puso ko. Naku hingin niya lang talaga ang katawan ko at hinding-hindi ko sa kanya ibibigay makikita niya!