Mavi Dolunay Dünyası

9- 'Özel Kana Sahip'

Keyifli okumalar :)

Maviyle el ele aşağıya indik. Kafamı kaldırdığımda siyah pelerinden başka bir şey görmüyordum.

Mavi'nin elini sanki daha çok güvende hissedecekmişim gibi sıktım ve yutkundum.

"Evet, herkeste burada olduğuna göre konuşmaya başlayabiliriz. " dedi Kutsal.

Bize arkasını dönen pelerinli,Karan, diğer bir sıfatıyla 'sözde' abim olan kişi önünü bize döndü. Daha az önce kabusuma giren kişi.

Belki bir ihtimal kabus olduğu için abim olduğunu söylenmiştir.

"Mavi, sen zaten misafirimizi tanıyorsun. Dolunaycım... Bu yanımda görmüş olduğun kişi Karan. Bizim geldiğimiz dünyadan geliyor. Yani kısacası çok yakın bir arkadaşımız. "

Gözlerimi hala üzerinde olan Karan da tutuyordum. Ve bakışlarım şaşkınlık ve biraz da olsa korku barındırıyordu.

"Aslında biz çoktan tanıştık. " dedi.
Sesi kulaklarıma dolarken tüylerim diken diken olmuştu.

"Öyle değil mi kardeşim? " diye ekledi.

Mavi'nin elini hala sıkıca tutuyordum. Nasıl hissettiğimi anlamış olacak ki hemen indiğimiz merdivenlerden yukarı doğru sürüklemeye başladı.

"Mavi, daha konuşmamız bitmedi. "
Arkamızdan kutsal'ın sesini duydum.
Mavi, bir an dursada aynı hızla ilerlemeye başladı. Hemen ani bir fren yapar gibi durdum.

'Mavi, sorun yok. Yanımda sen varsın. Korkmuyorum'

Mavi, aklımdan geçenleri duymuştu. Ve hemen durdu.

'Emin misin? ' Dermiş gibi bakıyordu.
Yüzüne gülümsedim. Ve onu eski yerimize kadar sürükledim. Elini daha sıkı tutup Karan' ın önünde durduk.

"Evet Kutsal, sen devam et. " dedim.
Gözlerim hala Karan' ın üzerindeyken.

Karan, siyahın en koyu tonu olan gözlerini aynı benim gibi Gözlerim den ayırmıyordu. Sanki bir şeyleri çözmeye çalışıyormuş gibi Derin bakıyordu.

"Karan, bir süre burada kalacak. Merkezin haberi olmadan geldi. Ve Mavi, o da senin gibi tehlikede. Bu yüzden işler yoluna girene kadar burada kalacak. Aynı zaman da Karan'da bize yardımcı olacak. Bir sorun var mı?"

Mavi, benim suratıma bakıyordu.

"Merkezden gizli neden buraya geldin. Önemli bir nedeni olmalı, Öyle değil mi? "

Aramızda olan üç adımı bir adımla kapattı. Ve tam karşımda durdu.

"Bu soruyu soracak kadar 'aptal' bir kardeşim olduğuna inanamıyorum. " dedi. Ve kahkaha atmaya başladı.

"Neden geldin?"

"Hmm. Çünkü... Çok aptal olan kardeşimi korumam gerekiyor. "

"Neyden koruyacaksın?"

Hemen elini ağzına götürdü. Bu haraket sanki ağzından bir şey kaçırmış gibiydi. Bilerek yapıyordu.
Ağzından bir şey kaçırmadı. Gerçekten ve isteyerek yaptı.

"Ahh... Üzgünüm. Kardeşime nasıl bir tehlikede olduğunu söylemediniz öyle değil mi? "

"Karan!" dedi, Mavi. Sesi hırlamaya benzer gibi çıkmıştı.

'Çok Aptal bir kardeşimi korumam gerekiyor.'

Karan'ın dediğini içimden tekrar ettim. Ve bu Cümlemin benzerini duymuştum. 'Çok aptal bir kardeşimi' çıkarınca her şey yerine oturuyordu.