Mavi Dolunay Dünyası

12- İntikam Oyunu

(Multimedya: Karan)

Keyifli okumalar :)

Herkesten önce uyanmış ve güzel bir kahvaltı hazırlamıştım. Kahvaltı masasına gururla bakıyordum. Geriye kalan tek şeyse uyuyan uykucuları uyandırmak kalıyordu.

Hemen merdivenlere tırmandım. Sırasıyla yan yana olan Karan, Mavi ve Kutsal'ın odasına baktım.

İlk Karan'ın odasına girdim. Ve ona doğru yaklaştım.

"Karan, " hafif kısık bir sesle seslendim. Ama hiç bir hareketlilik olmamıştı. " hadi uyan kahvaltı hazırladım. " diye ekledim.

Ama Karan da yine bir hareketlilik yoktu. Kolunu dürtüp uyandırmak için dokundum. Ama yine gözüme bir kaç görüntü geldi.

°°°

"Ben sadece oyun oynamak istemiştim."

Küçük Karan bir beşiğin önünde duruyordu. Ve kendisine cevap veremeyen bebekle konuşuyordu.

"Sadece oyun oynamak istedim. Anlıyor musun? " dedi çatlamış bir sesle.

O anda gidip ona sarılmak istedim. Çünkü suratında kötülüğe dair hiç bir şey yoktu. Ve bu onu masum kılıyordu.

"Ama annen ve baban seni öldürmek istediğimi düşündüler. Sanki onların hiç evladı değilmişim gibi sadece seni önemsediler. "

Dedi yine aynı bir ifadeyle.

"Asla öyle bir niyetim yoktu. " dedi.

Beşikte duran bebeğe doğru yaklaştı. Baş barmağını eline doğru uzattı. Bebek elinin tümünü kaplayacak şekilde Karan'ın parmağına sarıldı.
Bu halleri onları gerçek bir abi kardeş olduğunu gösterdiğinin kanıtıydı.

"Yoruldum. İftira almaktan, annemizden ve babamızdan, hatta senden bile yoruldum." dedi.

Şimdi sesi biraz sertleşmişti. Ve gözleri daha koyu bir hal almıştı.

"Ve ne karar verdim biliyor musun? " dedi. Küçük bebek abisinin her kelimesini anlıyormuş gibi dinliyordu.

"Beni yoran her şeyi öldürmek istiyorum. Sözde beni doğuran annemi ve bana aslında hiç babalık yapamayan babamı. Ve seni..."

Dedi. Şimdi nefret kusuyormuş gibi konuşuyordu. Küçük bebeğin elini bırakmış boynuna götürmüştü.

"Seni lanetliyorum. " dedi. Ve bebeğin boynunu sıkmaya başladı.

Kapıdan adım sesleri geliyordu. Ve her an biri içeri girecekti. Karan ellerini bebekten çekti ve gözlerine baktı.

"Eğer bir gün karşıma çıkacak olursan intikamımı kötü alacağım dedi.

°°°

Gözlerim bu sefer Karan'ı gördü. Ve görüntüler silindi. Hemen elimi Karan'dan çektim. Karan da gözlerini açmıştı. Ve bana bakıyordu.

"Ne işin var burada? " dedi şaşkınlık dolu bir sesle.

"Şey... Kahvaltı hazırlamıştım ve uyandırmak için gelmiştim. "

Sesim biraz durgun ve daha demin gördüğüm anılardan dolayı karışık hissediyordum.

Ayağa kalktım ve odadan çıktım. Derin bir nefes aldım. Ve gözlerimi yumdum.

İntikam? Eğer beşikte ki çocuk benim. yani Karan'ın gerçekten kardeşiyim. Annemizin ve babamızın öldürülme nedeni de Karan yüzündese eğer geriye intikamını alması gereken kişi benim. Öyleyse neden bir şey yapmıyor? Ya da ben bir şey yapmıyor zannediyorum.