Meet me, at the playground.

Kabanata 2

Kabanata 2: Home

Written by: StormRai

“You've changed a lot.” paulit-ulit na sabi nila Asther at Euphie.

Nandito kami ngayon sa Hiace van nila Asther, hindi kasi ako masusundo nila Papa since they're busy sa oil palm business rito sa Manila.

“Jesus, Can't you just stop? The both of you?” natatawa kong sabi sa kanila.

“Paano ba naman kasi, Ara. Look at you! Your hard make ups with that super reddish lipsticks, they're all dead!”

Para namang nanuyo ang lalamunan ko ng marinig ko ang sinabi ni Asther. God, gan'on pala ako ka jeje dati?

“Light make ups are fine. Kaya okay na yung ganto.” sagot ko kay Asther.

“You can't blame Astherielle for saying those sa'yo! Kasi honestly, parang hindi na ikaw si Ara na laging pasaway, obedient kid ka na ngayon?” biro ni Euphie.

Parang sinasabi nila na sobrang pasaway ko no'n? Grabe.

Tumawa na lamang ako. Siguro nga ganto na kalaki yung pinagbago ko nung napunta ako sa Taiwan. It's been four years ago way back then.

“By the way, sa'n ka nga pala magstastay? My castle or Asther's nest?” tanong ni Euphie.

“Fuck you. Euphiema.” mariing sabi ni Asther na ikinatawa lang ni Euphie.

“Ang iingay niyo, buti hindi  naririndi si manong.” sabi ko sa kanila.

“Seriously, saan ka magstastay?” sabay pa nilang tanong.

Honestly, hindi ko rin alam. Galit pa ata yung kerida kong step mother sa'kin. Because Dad made the decision na pumunta akong Taiwan, e alam niya na ako lang ang mauutus-utusan niya since Dad should go for work. Tangina lang di'ba?

“Siguro, kila Carlei.” nagulat ako sa sinabi ni Asther. Fuck? Ano daw?

“Gaga. Si Ara? Magstastay kila Carlei? Alangang...Oo! Di pa nga nakaka-move on si gaga e.” gatol naman ni Euphie.

Mga loko-loko talaga.

“Stop pushing me sa kaniya, Wala na kami, okay? period.”

“Oo nga, wala na kayo, pero tingin ko mahal ka pa nu'n.” seryosong sabi ni Asther.

“How can you say, so?” tanong ko sa kaniya.

“Hmm, I can't explain e. Siguro, guts lang? Ewan.”

Carlei still likes me, after all this years? No, it can't be. He's still mad at what I've did.

“Gandang joke, Asther.” sabi ko sa kaniya sabay tawa.

“Hayaan mo Ara, makakalimutan mo na rin 'yon, I bet lilipat na ata siya ng school? Ayon yung sabi sabi e.” kwento ni Euphie.

Really? Gano'n pala impact ng nangyari samin? Ako pumunta ng Taiwan tas siya lipat school? Nice.

Ayos 'yon.

Ayos talaga.

“Good, then.” simple kong sabi. Napatawa naman ang dalawa.

Ilang oras rin at nakarating na kami sa Taguig, dito ako nagpahatid kasi andito naman sila Tita Grace, kaya ko naman siguro rito, tsaka, next month pa naman ang pasukan.

Sinalubong ako ng yakap ni Tita after naming makababa, I hugged her too. Namiss ko sila, silang lahat.

“Finally, Ara's here. Dito ka ba magstastay, ija?” tanong ni Tita.

“Opo tita, pero po for awhile lang. Maghahanap na rin po kasi ako ng dorm na medyo po malapit sa school. Hehe.” sabi ko kay Tita.

“You don't have too, Ara. Pu-puwede namang narito lang, di'ba? Wag kang magtiis roon sa step-mother mo, E'wan ko nalang kay Rafael at pinili niya 'yon kaysa sa Mama mo.” sambit ni Tita.

Tama si Tita, sa totoo lang, Mom had all the features of being a perfect wife. Hindi ko rin alam kung bakit mas pinili iyon ni Papa kaysa kay Mama.

“E'wan ko rin po, e...”

“Naku, wag na natin isipin 'yon, kumain ka na ba? I know you're hungry...” offer ni Tita.

Bigla namang sumingit sila Euphie at Asther sa likod ko.

“Hehe, Hi Tita Grace.” sambit nilang dalawa, mga loka-loka talaga.

“As well as Euphie and Asther, tara kain na tayo? May adobo sa loob, nagluto ako...” masayang alok ni Tita sa amin.

“Yay! Tara na, Araaaa!” masayang sabi ni Euphie at nagtawanan naman kami.

I stared at them, namiss ko sila. Finally I can say that I'm home.