My secret identity

|•Κεφάλαιο 12•|

Στο σχολείο σήμερα, όλοι μιλάνε για το πολυαναμενόμενο παρτυ που θα γίνει στο τέλος της εβδομάδας στην παραλία. Άλλοι λένε για το τι θα φορέσουν, άλλοι προσκαλούν κόσμο και άλλοι που έχουν αναλάβει την διοργάνωση, σαν εμένα για παράδειγμα , τρέχουν πανικόβλητοι ώστε να είναι όλα στην εντέλεια.

Ο διευθυντής με άφησε να φύγω νωρίτερα μαζί με κάποιους άλλους συμμαθητές για να δούμε πως είναι τα πράγματα και να έχουμε χρόνο να ετοιμαστούμε κατάλληλα. Την ώρα που έβγαινα από το γραφείο των καθηγητών, έπεσα μούρη με μούρη με την Λούσι και τις φίλες της.

"Μπα μπα. Τι έκανε η Έμμα Στόουν και επισκέφτηκε το γραφείο των καθηγητών; Μήπως ήθελαν να σε επιπλήξουν για την απαίσια στιλιστική σου εμφάνιση;"είπε και όλες οι φίλες της γέλασαν.

"Όχι Λούσι γλυκιά μου, απλά επειδή εγώ σαν νορμάλ άνθρωπος με ζωή, έχω μια εξωτερική δουλειά και πρέπει να φύγω." της ειπα με ένα ειρωνικό χαμόγελο. "Γι' αυτό κάνε μου την χάρη και εξαφανίσου από μπροστά μου γιατί θα αργήσω!"

Πέρασα από δίπλα της χτυπώντας τους ώμους μας μεταξύ τους και έκανα να βγω από την είσοδο.

"Και δεν μου λες; Ποιος ήταν αυτός ο κούκλος με τον οποίο καθόσουν στο παγκάκι εχτές βράδυ;"πέταξε την βόμβα της και σοκαρισμένη, γύρισα προς το μέρος της.

Όχι ρε γαμώτο μας είδε! Μα καλά τι έκανε έξω τέτοια ώρα; Και αν είδε και την συνέχεια;! Αποκλείεται, αλλιώς ο μικροσκοπικός έως και ανύπαρκτος εγκέφαλος της θα είχε φρικάρει!

"Ακριβώς, δεν σου λέω! Και τώρα κάνε μου την χάρη και άσε με να φύγω!"ειπα επιθετικά, όμως εκείνη έκλεισε την πόρτα με το χέρι της.

"Ακριβώς, δεν σου κάνω την χάρη."είπε κοροιδευτικά. "Γιατί δεν μας λες; Μήπως επιτέλους βρήκες κάποιον να σε κοιτάξει, αν και πολύ αμφιβάλλω αλλά τέλος πάντων. Τι έγινε, μας τελείωσε ο Τόμας;"

Θέλω να την χαστουκίσω! Γιατί πρέπει συνεχώς να ανακατεύεται στην ζωή μου;

"Δεν είναι τίποτα! Ήμαστε μόνο φίλοι. Μπορώ να φύγω τώρα;"σχεδόν φώναζα.

"Τέλεια! Άρα αφού δεν είναι τίποτα το σοβαρό μπορώ να τον γνωρίσω! Σε ευχαριστώ για την πληροφορία!"είπε σπρώχνοντας την πόρτα, με αποτέλεσμα να γίνω ένα με το πάτωμα.

Η Λούσι έφυγε γελώντας και εγώ σηκώθηκα με τα νεύρα μου να είναι κρόσια! Το ορκίζομαι, μια μέρα θα είμαι εγώ αυτή που θα γελάει μαζί της και εκείνη θα νιώθει πιο ταπεινωμένη από ποτέ!