|•Κεφάλαιο 19•|

128 21 19
                                    

"Πες μου λοιπόν! Δέχεσαι ή όχι;"ρωτάει ανυπόμονα, όμως εγώ δεν έχω ιδέα τι να απαντήσω.

Εάν δεχτώ, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να πάνε όλα στραβά. Εάν όμως δεν το κάνω, θα χάσω την ευκαιρία να αναπτύξω τις ικανότητες μου. Τελικά είναι πολύ δύσκολο να παίρνεις αποφάσεις ζωής!

"Δεν... Δεν θα το κάνω! Εμείς οι δύο κανονικά δεν θα έπρεπε να μιλάμε, πόσο μάλλον να συνεργαζόμαστε! Λυπάμαι Τόμας, αλλά διάλεξες το λάθος στρατόπεδο."

Για πρώτη και μάλλον τελευταία φορά, επικράτησε η λογική, έτσι απλά έκανα μεταβολή και έφυγα τρέχοντας.
Όταν έφτασα σπίτι κλειδώθηκα κατευθείαν στο δωμάτιο και έπεσα με τα μούτρα στο κρεβάτι.
Πως έχει καταντήσει έτσι η ζωή μου;

Έτσι όπως καθόμουν, στο οπτικό μου πεδίο βρέθηκε η σχολική μου τσάντα, θυμίζοντας μου ότι έχω και κάτι ασκήσεις στην λογοτεχνία και τα οικονομικά να λύσω. Με βαριά καρδιά περπάτησα μέχρι το γραφείο, σωριάστικα στην καρέκλα και πέταξα τα βιβλία. Αυτήν την εβδομάδα, μας είχαν βάλει στην λογοτεχνία να διαβάσουμε το "Οι αναμνήσεις μιας Γκέϊσας" και από τότε που το τελείωσα, συνεχώς ψάχνω φωτογραφίες απο την Γκιον για να ζωγραφίσω! Η μία από αυτές είναι αρκετά πετυχημένη, μπορώ να πω, και απεικονίζει έναν ανθισμένες κήπο με κερασιές και ένα ποταμάκι να τον διασχίζει. Ίσως να έστελνα την ζωγραφιά σε εκείνον τον διαγωνισμό που γίνετε τώρα, όμως οι προθεσμία θα λήξει αύριο και δεν προλαβαίνω.
Κρίμα γιατί πιστεύω ότι είχα τις δυνατότητες να κερδίσω.

Ο ήχος από τα πετραδάκια που έρχονται σε επαφή με το τζάμι του δωματίου διέκοψαν τον ειρμό μου. Άνοιξα το παράθυρο, όμως δεν βρήκα κανέναν κάτω.

Είχα ένα παράξενο προαίσθημα, σαν κάτι κακό να επρόκειτο να συμβεί. Αυτό ένα πράγμα σήμαινε!

[...]

"Ρότζερ νομίζω ότι..."

Σταμάτησα απότομα την πρόταση μου και κοίταξα το θέαμα πληγωμένη.

Ο Βίκυ βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από τον Ντέρεκ, έτοιμη να τον φιλήσει, ενώ αυτός δεν φαινόταν να αντιστέκεται ιδιαίτερα. Η καρδιά μου ράγισε σε χίλια κομμάτια και ένιωσα προδομένη από εκείνον!

Όταν κατάλαβαν την παρουσία μου, δύο ζευγάρια μάτια στράφηκαν προς το μέρος μου και αισθάνθηκα πιο άσχημα από πότε.
Γιατί την άφησες να σε φιλήσει Ντέρεκ;

"Εγώ... Με συγχωρείτε. Έψαχνα τον Ρότζερ και..."δεν είχα ιδέα τι να τους πω οπότε απλά κουνούσα τα χέρια μου παράξενα.

My secret identity Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ