My secret identity

|•Κεφάλαιο 28•|

Δίχως να δώσω σημασία στον μονόλογο του Ντέρεκ, πέρασα μέσα από την πύλη και προσγειώθηκα στο σκληρό έδαφος, χτυπώντας με την πλάτη. Αουτσ! Νομίζω θα αφήσει σημάδι αυτό. Παίζει να χτύπησα και το κεφάλι, μιας και όλα κουδουνίζουν  και μαύρες σκιές βρίσκονταν από πάνω μου.

Ώπα μισό! Μαύρες σκιές;! Ανοιγόκλεινα γρήγορα τα μάτια μου, προσπαθώντας να δω τις σιλουέτες πιο καθαρά.

"Λες να πέθανε;"είπε ο ένας από αυτούς.

"Σίγουρα! Κοίτα το χρώμα της, είναι πολύ ροζ!"απάντησε μια άλλη.

"Δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητα κακό που είναι ροζ."

"Κοιτάξτε, κουνιέται!"είπε κάποιος ακουμπόντας το δάχτυλό του στο μάγουλο μου. Άνοιξα γρήγορα τα μάτια μου και του το έδιωξα. Οι λεπτές τσιριδες που έβγαλαν όλοι τους έκαναν το κεφάλι μου να πονάει ακόμα πιο πολύ και σαν να μην έφτανε αυτό, τέσσερις πάνοπλοι άντρες με στόχευαν με τα σπαθιά τους!

"Κάντε πίσω! Μην πλησιάζετε τον δαίμονα!"είπε ο ένας από αυτούς, κοιτώντας με με μίσος.

"Τι σόι καμουφλάζ είναι αυτό; Δεν νιώθω δαιμονική παρουσία, μα θεϊκή!"είπε ένας άλλος στον διπλανό του.

"Μισό λεπτό! Εγώ δεν είμαι δαίμονας! Ονομάζομαι Έμμα και έρχομαι από τον κόσμο των ανθρώπων. Η πύλη σας με μετέφερε ως εδώ."τους είπα και κοιταχτηκαν μεταξύ τους. Πήραν τα σπαθιά τους από πάνω μου και με βοήθησαν να σηκωθώ.

"Τότε συγνώμη για αυτην την υποδοχή. Βλέπεις, πριν λίγη ώρα δεχτήκαμε επίθεση από δαίμονες και είμαστε πολύ επιφυλακτικοί με τις διαστατικές πύλες. Δεν ξέρω πως κατάφερε και άνοιξε μια σε εσάς."μου εξήγησε, μεταφέροντας με προς το Δέντρο της Ζωής.

"Ο Τζόναθαν."συμπέρανα και παραξενεύτικε.

"Πώς τον γνωρίζεις; Μήπως είσαι κατάσκοπος;!"είπε καχύποπτα.

"Όχι όχι! Ξέρω ότι μπορεί να σας φανεί τρελό λόγο της ηλικίας μα... Είμαι η Προστάτης!"ειπα και αυτός πήρε μια τρομαγμένη έκφραση και υποκλίθηκε.

"Αφέντρα συγχωρέστε με!"

"Τι κάνεις παιδάκι μου, σήκω όρθιος θα χτυπήσεις με όλα αυτά πάνω σου!"τον τράβαγα να σηκωθεί και όλοι με κοίταζαν σαν να είμαι εξωγήινος.

"Μα νόμιζα πως θα σας άρεσε μια τέτοια ένδειξη σεβασμού. Στην προηγούμενη Προστάτη άρεσε."

"Ναι δεν λέω εσύ μια χαρά έκανες. Εγώ είμαι που δεν έχω συνηθίσει ακόμα σε όλα αυτά. Μα εσύ, αν θες, φυσικά και μπορείς να συνεχίσεις να αναδεικνύεις την μεγαλοπρέπεια μου!"του είπα και έγνεψε θετικά.