My secret identity

|•Κεφάλαιο 3•|

Όλοι κοιτούσαν μια το πόδι μου λες και είχε μεταλλαχθεί και μια κοιτάζονταν μεταξύ τους γεμάτοι απορία. Μεταξύ μας, εγώ είχα φρικάρει τελείως γιατί ήμουν εκατό τις εκατό σίγουρη ότι εκεί είχα μία τεράστια δαγκωματιά λύκου!

"Δεν...Δεν το πιστεύω!"είπε ο Ρότζερ σαστισμενος.

"Εγώ να δεις!"απάντησα.

"Δηλαδή πριν λίγο είχες μια δαγκωματιά από λύκο στο πόδι;"ρώτησε η Άβα και έγνεψα θετικά.

"Μα καλά που πήγε;"είπε ο Τιμ κάνοντας μια γκριμάτσα απορίας.

"Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν είναι εδώ! Άρα τωρα είμαστε απολύτως σίγουροι ότι η Έμμα είναι αυτό που ψάχνουμε!"συμπέρανε ο Ρότζερ.

Εγώ είχα μείνει λίγο πίσω σχετικά με αυτά που λέγανε γιατί προσπαθούσα να επεξεργαστώ στο κεφάλι μου αυτό που συμβαίνει. Κάποια στιγμή, έτσι αφηρημένη μου ήμουν, η Μίρα με έπιασε από τους ώμους και με ταρακούνησε.

"Έμμα!"

"Ναι;"απάντησα.

"Μήπως το τελευταίο διάστημα είχες παρατηρήσει τίποτα παράξενο σχετικά με τον εαυτό σου; Να έχεις νιώσει μια παράξενη δύναμη ή κάτι τέτοιο;"

"Το μόνο πράγμα που έχω νιώσει είναι ένα αρκετά έντονο αίσθημα, σαν προειδοποίηση. Και τώρα που το ξανασκεφτομαι, αυτό το ένιωθα κάθε φορά που κάτι κακό ήταν έτοιμο να συμβεί."απάντησα και ο Ρότζερ κούνησε το κεφάλι του, σαν να ήξερε για τι πράγμα μιλούσα.

Όλοι οι άλλοι απλά αναστέναξαν με ανακούφιση και έκατσαν κάτω.

"Αντε στο καλό σου φιλενάδα και με τρόμαξες! Πίστευα ότι θα έπρεπε να σε σκοτώσουμε!"είπε με ανακούφιση η Άβα και την κοίταξα τρομοκρατημένη.

Μα γιατί να θέλουν να με σκοτώσουν; Αφού δεν με ξέρουν καν! Τι το τόσο παράξενο έχω δηλαδή;

"Αυτό που ήθελε να πει η Άβα..."είπε ο Ρότζερ κοιτώντας την όλο νόημα. "...Είναι ότι φοβηθηκαμε οτι θα ανήκες στο αντίπαλο στρατόπεδο και θα έπρεπε αναγκαστικά να σου κάνουμε κακό."εξήγησε και έγνεψα το κεφάλι μου όλο κατανόηση.

Να συμπληρώσουμε ότι δεν είχα καταλάβει Χριστό τόση ώρα. Και τι είναι όλα αυτά με τα στρατόπεδα και τους σκοτωμούς; Με την Μαφία μπλέχτηκα;

"Σιγά Ροτζ ενώ εγώ τι είπα;"είπε η Άβα και εκείνος την κοιταξε με ένα δολοφονικό βλέμμα.

Τότε ήταν που οι δύο τους άρχισαν να λογομαχουν. Όλοι τους κοιτούσαν τόσο προσηλωμένα, μόνο τα ποπ κορν μας έλειπαν! Ο μόνος σχετικά αδιάφορος με όλα αυτά, εκείνος ο  Ντέρεκ. Αχ, ο τρόπος που κοιτούσε τριγύρω, τα χέρια του, που τα είχε σταυρώσει μεταξύ τους, αναδεικνύοντας τους μυς του και αυτά τα τα γαλαζοπρασινα μάτια του!
Ο τύπος έχει πέσει σίγουρα από τον Παράδεισο! Είδη έχω φανταστεί τον γάμο μας,το μελλοντικό μας ταξίδι του μέλιτος και τα πέντε παιδιά μας!