“ ေဟ့ေကာင္နႏၵ၊ဒီမွာငါတားထားတဲ့စည္းကိုျမင္တယ္ေနာ္၊ငါ့လက္ထဲမွာရိွေနတဲ့မင္းရဲ႕သားကိုျပန္လိုခ်င္ရင္ဆိုရင္မင္းရဲ႕မိန္းမေဟမာန္မဒီကိုအဲဒီစည္းမွာရပ္ခိုင္းၿပီးေတာ့ငါ့ကိုေပးရလိမ့္မယ္၊မင္းမိန္းမကိုမေပးဘူးဆိုရင္ေတာ့မင္းရဲ႕သားေတာ္ေမာင္မိုးႀကိဳးသြားရဲ႕အသည္းနဲ႔ႏွလံုးကိုသူ႔ရင္ဘတ္ထဲကေနအရွင္လတ္လတ္ငါဆဲြထုတ္ၿပီးေတာ့ကိုစားျပမယ္၊
ဘယ္လိုလဲ…မင္းရဲ႕သားနာက်င္ခံစားရမွာကိုဖေအတစ္ေယာက္အေနနဲ႔မင္းၾကည့္ရက္လို႔လား”
ဟုေျပာကာေျမေခြးမိစာၦဘုရင္အသုလလည္းနႏၵ၏သားျဖစ္သူရဲ႕ရင္ဘတ္ကိုအရင္ဦးဆံုး
သူ႔လက္သည္းခ်ြန္နဲ႔အသာေလးထိုးထည့္လိုက္ေတာ့
“ အား…နာတယ္…အား…နာတယ္၊ေဖေဖ…သားကိုကယ္ပါအံုး၊ေမေမ…သားကိုကယ္ပါအံုး၊သားနာလာၿပီ”
ဟုေျပာကာႏွစ္ႏွစ္သားအ႐ြယ္မိုးႀကိဳးသြားတစ္ေယာက္
ေအာ္ငိုေနေလသည္။
“ ကိုအသုလရယ္၊က်ြန္မသားေလးကိုနာက်င္
ေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔ရွင္၊ရွင္လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္က်ြန္မတို႔
တစ္အိမ္လံုးမွာရိွတဲ့ေရႊေတြ၊ေငြေတြကိုအကုန္လံုးေပး
ပါ့မယ္ရွင္၊က်ြန္မရဲ႕သားေလးကိုေတာ့လႊတ္ေပးပါေနာ္၊က်ြန္မေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္၊ရွင့္မွာလဲသားသမီးရိွတာ
ပဲ၊ငယ္ရြယ္တဲ့က်ြန္မသားေလးကိုဒီေလာက္ထိေတာ့နာက်င္ေအာင္မႏွိပ့္စက္သင့္ပါဘူးရွင္”
ဟုေလနတ္သမီးေဟမာန္မဒီေျပာကာေတာင္းပန္ေန
ေပမယ့္
“ ဟား…ဟား…ဟား…မဒီကလဲကြာ၊ကိုယ္ရဲ႕ဘဝမွာေရႊေတြေငြေတြမလိုဘူးဆိုတာကိုမင္းသိလ်က္သား
နဲ႔ကြာ၊ကိုယ္လိုအပ္ေနတာမင္းေလးကိုေလ၊မင္းသာ
ကိုယ္တားထားတဲ့စည္းမွာရပ္လိုက္တာနဲ႔မင္းရဲ႕သား
မိုးႀကိဳးသြားကိုနႏၵဆီကိုယ္ျပန္ေပးလိုက္ပါ့မယ္၊မင္း
လည္းမင္းရဲ႕သားကိုမစဲြလမ္းေနပါနဲ႔၊မင္းကိုယ့္ကို
လက္ထပ္ၿပီးရင္လည္းဒီလိုခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ကေလး
ေလးေတြေမြးလို႔ရေအာင္ကိုယ္ကူညီပါ့မယ္ကြာ”
ဟုေျမေခြးမိစာၦႀကီးအသုလေျပာလိုက္ေလသည္။
“ ဟိတ္ေကာင္…အသုလ၊မင္းစကားေတြကယုတ္
မာလွခ်ည္လားကြာ၊မင္းဘာကိစၥနဲ႔ငါ့ဇနီးကိုစကားနဲ႔
ပစ္မွားေနရတာလဲ၊မင္းသတၱိရိွရင္ငါ့နဲ႔တစ္ေယာက္
ခ်င္းယွဥ္မယ္၊ငါႏိုင္ရင္ငါ့သားကိုျပန္ေပး၊ငါရံႈးရင္ေတာ့
ငါ့သားကိုမင္းႀကိဳက္သလိုသာလုပ္ပစ္လိုက္ကြာ”
