İHTİMAL: Tek Umut 🍁

3.Bölüm "ALDATILMAK"

---

Kapattım. İndireceğim sırada bidaha çaldı. Tekrar arayacağını düşünmediğimden kapatmıştım.

"Alo?"

Biraz bekledim ama ses seda yoktu. Taaki o filmlerdeki etkileyici dublaj seslerine benzer bir ses duyana kadar.

"Merhaba Lara."

Bu ses tüylerimi bir kirpininkinden farksız bir şekilde diken diken etmişti. Bir süre konuşamamıştım. Aslında konuşacak mecali bulamadım desem daha doğru olurdu.

"Sende kimsin? Şaka yapıyorsan eğer bu hiç komik değil."

"Hayır şaka değil. Sadece böyle olması gerekiyor."

Son cümlesine göz devirmeden edemedim.

"Ne söyleyeceksen söyle yemek yapmam lazım."

Birkaç kez cık cıklamıştı telefondaki kişi.

"Beş para etmez bir insana bu kadar değer vermen çok acı. Emrenin gerçek yüzünü görememene şaşırıyorum. İşte sanada o pisliğin gerçek yüzünü göstermek için yardım edeceğim."

Söylediklerini düşünüyordum. Tanımadığım bir insana nasıl güveneceğimi bilmiyordum ama Emre hakkındaki bilinmezlik...

"Bu sessizliğin merak ettiğini gösteriyor. Sonunda ne kadar üzüleceğini bilsemde.. neyse. O yüzden hemen şimdi başlıyoruz."

Neden dediklerini yapmak istediğim hakkında hiçbir fikrim yoktu. Sonuçta o benim erkek arkadaşımdı, güveniyordum ona.
Yani..sanırım.
Sırf merakımdan yapacaktım bunu.

"Emre şu an eve geliyor. Tek başına olmadığını söyleyebilirim sana. Tek yapacağın şey evde olduğunu belli etmemek."

Saat daha 5ti. Ben geç geldiğini sanıyo-
Tek değilmiydi?

"Zararın neresinden dönersen kâr."

Birşey dememe firsat vermeden kapatmıştı. Birinin telefon şakası yaptığına inanmak istiyordum.

Söylediği şeyleri unutmaya çalışarak odayı toparlamaya başladım. Gardırobun çok dağınık olduğunu görünce oraya yöneldim. Dış kapının açılma sesiyle irkilmeme engel olamamıştım. Bu telefondaki kişi doğru söylüyor olabilir miydi?

-

Dolabın içine girip kapıyı örttüm. Odada bana ait birşey yoktu. Benim evde olmadığımı sanıp rahat davranabilecekti. Dolabın kapısı şerit ahşap şeklinde olduğu için dışarısı görünüyordu. Bu yaptığım şey çok salakçaydı ama denemkten bir zarar gelmezdi, değilmi?

Ayak seslerinin ardından içeri bir.. kız girdi.

Yeşil gözler...
*Yeşil gözlü olsun.*

"Emre lütfen düşündüğüm şey olmasın. Lütfen."

Fısıltıyla söylediğim şey ile gözlerim dolmuştu

*Ve canım istediği zaman tabi.*

Lütfen Emre. Bunu bana yapma...

Bir yaş akmıştı gözümden. Usulca...

Neler olacağını merakla bekliyordum. Ama olacakları tahmin ettiğimdede olmasından ölesiye korkuyordum.

Odada dolanan kız deri ceketini çıkarıp fırlatmıştı. Götünü zor kapatan kırmızı elbisesinden görünen göğüsleri dışarıya fırlayacakmış gibi duruyordu. Sahte sarışın olduğu gayet açıktı. Orospu olduğu her yerinden belli oluyordu. Ama o bunu bana yapmaz. Yapmazdı değilmi?