Hindi ako pinapasok ni Jules sa bahay nila. Pumunta lang kami sa playground/mini park kung saan kami huling nagkausap.
"Okay, what do you want?" sabi nya. Bakit ganun? Bakit ang cold naman yata nya? "Jules, are you mad at me?" paumpisa ko. Nagfrown naman sya sa akin. "Ofcourse, not." sagot nya. "Then why are you avoiding me?" tanong know. "I'm not! okay?!!" napalakas yung tono ng boses nya kaya napatulala ako. Napansin naman nya yun.
"Sorry. It's just that--" nagsalita na ako kaya napatigil sya. "Is there a problem? You can tell me, you know that." sabi ko. Hindi sya sumagot, yumuko lang sya kaya lumapit ako hanggang nasa harap na nya ako, tapos hinawakan ko sya sa balikat. "I'm your Bestfriend, right?" nakangiti kong sabi, pero hindi padin sya tumitingala.
"I Love you." napatigil ako ng marinig ko yung sinabi ni Jules. Mahina lang yung boses nya pero rinig na rinig ko yung sinabi nya. Nakita kong tumingala na sya. Tumingin sya sa mga mata ko. "I said it. That's the problem. I love you, and you can't love me back. Because, I'm not Snow White or Cinderalla. I'm not the Princess, you dreamt to live happily ever after with." sabi nya, pilit syang ngumingiti pero halata sa mga mata nya yung lungkot. "Jules," sabi ko. Pero nagsalita ulit si Jules.
"I know, You have a Girlfriend. What's her name again? She's Perfect. Sweet, Charming, Beautiful. Very much of a Princess." sabi nya. Hindi ako makapag salita. "I'm happy for you." sabi nya ulit. Tapos tumalikod na sya at naglakad palayo sa akin. Naiwan ako dun na nakatulala padin.
Mahal ako ni Jules?
*tug tug* *tug tug* *tug tug*
Walang ibang ingay akong narinig sa paligid kundi yung ingay na ginagawa ng puso. Sa sobrang bilis, para akong tumatakbo, na halos maubusan na ako ng hangin sa katawan.
Umuwi ako sa bahay na sobrang confuse. Hindi ko alam yung dapat kong maramdaman, hindi ko alam yung dapat kong isipin. Nakakainis. Mukha akong tangang bobo, na hindi nagfu-function yung utak.
Sa kwarto, hindi ako makatulog kaya, kinuha ko yung phone ko para tawagan si Chlea. Hindi kami best of friend pero I know, I can talk to her.
Tatlong ring bago nya sinagot yung tawag ko.
"Don't tell me, Your asking me out for a date?! It's late." yan agad yung sinabi nya pagkasagot ng tawag. Wala man lang 'hello'. "No, I just wanted to talk. Maybe you can be my Confidante?" sagot ko naman. Hindi agad sya nagsalita sa kabilang linya kaya inisip ko, binaba na nya. "Okay. Spill it." sagot nya, pero this time medyo seryoso yung tono ng boses nya. "It's about Jules." sabi ko.
"Ow. Your cute bestfriend?" sabi nya. "Chlea, I need you to be serious. Yeah, She's my Bestfriend." sabi ko sa kanya. "Okay. What about her?" tanong nya. "She told me, She loves me." mabilis kong sagot. Nagkaron ulit ng brief moment of silence, bago magsalita si Chlea. "That is So Cliché" sabi nya. "I know."
"So, do You love her?" nabigla ako sa tanong nya. "What?" tanong ko din. Hindi nya ako sinagot. Nagtuloy lang sya sa pagsasalita. "If you love her, tell her. If you don't, tell her. That is your responsibility. To tell her, what you feel." pagpapatuloy nya. "Chlea. Really. You confuses me." sabi ko sakanya. "It's complicated, I know. But that's the thing above love. It complicates everything." sagot ulit ni Chlea. Seryoso talaga sya sa sinasabi nya. Hindi ulit ako makapag salita. Walang ni anong word ang pumapasok sa isip ko. "Okay, it's late. I'm going to hang up the phone, okay?" ~toot toot toot~
Nilagay ko na yung phone ko sa side table, tapos inisip ko....
DO I LOVE JULES?
