Sumunod na araw. Naiinis ako, kasi si ate. Napilit na naman akong pumunta sa date na sinet-up nya for me. And this time, ako lang mag isa. Wala si jules, kasi nasa hospital pa sya. Gusto nyo malaman kung paano ako napapayag ni ate? Here's how it goes.
EARLIER TODAY.
7 o'clock, i woke up. And do my routine every morning. Go to the bathroom to bathe and all. Pumunta ako sa dining room para mag breakfast. Habang kumakain ako, nagsalita si ate. "Liam?" sabi nya. "Hmm?" sagot ko, since may laman yung bibig ko. "I've set another date for you." nakangiti nyang sabi. Nagulat ako kaya pilit kong nilunok yung nasa bibig ko. Muntik pa nga akong mabulunan. "WHAT?!! AGAIN?!!" sigaw ko matapos kong uminom ng tubig.
"I know, you don't like the idea. But i guarantee you. You're going to like her. Her name is Chlea, and she's cute as a button" sabi nya. "No. I don't go. Not without jules." sabi ko. Ayoko pumunta pag wala si jules, dahil ibig sabihin nun wala akong kasabwat sa 'Date Escape Plan'. "What do you mean, not without jules?" confuse na tanong nya sa akin. Oh uh!! Hindi nya dapat malaman na kasama ko si jules last time. "I mean,...... My bestfriend is in the hospital," sabi ko. "i don't have time to think about that, date, date!" pagpapatuloy ko.
"Jules is your Bestfriend! Not your Girlfriend. And i'm sure, she'll be happy knowing that you finally you met the girl you like. Me and jules are in the same boat you know." sabi naman ni ate. Napasimangot ako sa kanya. How can i top that?! "But..." sabi ko, "No buts, you're going to that date. Tonight. Same place, same time, just like the last one." Yan yung huli nyang sinabi bago tumayo at umalis sa dining room.
At ako, naiwan. Kitang kita sa mukha ni ate yung Ngiting Tagumpay.
BACK TO THE CURRENT TIME. Diba? Ano pa nga ba magagawa ko?
1 o'clock
Andito ako ngayon sa hospital room ni jules. Natutulog pa sya, kaya ako dito, nanunuod ng Reality show sa tv screen sa taas ng kama nya. Ewan, eversince, inintroduce sa akin ni jules yang reality show, lagi ko nang pinapanuod.
She's fine now, just needs a lot of rest. She's been rushed here in the hospital, after she passed out. And that is because of fatigue and stress.
Hindi nagtagal, nagising na din sya. Lumapit lang ako sa kanya. "Liam." rinig kong sabi nya. Pagkalapit ko sa kanya, hinagod ko yung buhok nya. "Are you okay?" concern kong tanong, naramdaman ko ulit yung static ng pag lapat ng kamay ko sa balat nya. Pero this time, hindi ko inalis yung kamay ko. "Liam, it's just fatigue and stress." sabi nya, "You sound like, as if i have a terminal stage cancer."
Nagfrown ako sa kanya. "You can't deny that because of that just fatigue and stress, you've been rushed here. In the HOSPITAL." sabi ko sa kanya. Hindi ba sya worried na nasa loob ng hospital? "Okay." sagot nya. "Tell me, am i stressing you?" tanong. Baka kasi dahil sakin kaya sya nastress.
"No." sagot nya. "I'm just exhausted." Wala walang nagsalita sa amin sa loob ng isang minuto. "I have a date, tonight." paumpisa ko. "Really?" sabi nya. "I need your help. You know," "Obviously, i can't, right now." sagot nya. Tapos inabot nya yung braso ko. Tumingin ako sa kanya, ganun din sya sa akin. "Just be good, okay?" nakangiti nyang sabi. "Don't bite. hahaha..." napangiti din ako. "just kidding." sabi nya ulit.
"Okay, go to sleep." sabi sa kanya. Sinunod naman nya ako tapos, hanggang tuluyan na syang nakatulog. Bago ako tuluyang umalis, meron akong gesture na ginawa na nagpagaan ng loob ko.
Hinalikan ko yung mga daliri ko tapos nilapat ko yun sa forehead nya. Tapos nakangiti akong umalis.
*tug tug* *tug tug*
