°DÜZENLENİYOR°
Aşkın ne olduğunu onla öğrenmiştim. O bana ne derse desin yine onun omzunda ağlamış, yine ona sığınmıştım. Sanırım en büyük hatamda buydu.
#mafya 4
#fantastik 5
#anne 6
#lise 5
#yazar 2
#yetimhane 1
#yetim 1
DIPNOT¹: Kitapta güçsüz olan her kadının içindeki güçten bahsediliyor. İlk başlarda güçsüz kalan genç kızın bir anda güçlenmesini ve yaşadıkları karşısında dik duruşunu anlatan bir kitaptır. Lütfen buna göre okuyunuz ve yorum yapınız. İlk bölümlerde kızımızın güçsüz davranması bu yüzdendir.
DİPNOT²: Kitabı yazdığımda küçüktüm. Yeni kitaplarımı yazarken buraya attığınız yorumlara dikkat ederek yazacağım. Şimdiden herkese teşeklürler.
✔Düzenlendi.
"Yolcularımızın dikkatine! Rusya'dan kalkan uçağımız Türkiye'ye varmıştır. Lütfen kemerlerinizi bağlayınız..." Anons sesiyle irkilerek uyandım. Az öce Türkçe söylenenler Rusça'da söylendi. Demek Türkiye'ye varmıştık. Kemerimi bağlayıp uçağın inmesini bekledim.
Uçağın durmasıyla yavaş yavaş inmeye başlayan yolcularla bende ayağa kalkarak onlara katıldım. Uçağın kapısından çıktığımda hava karanlıktı. Havalimanından vuran ışık sayesinde yolum aydınlanıyordu. Merdivenleri dikkatli bir şekilde indim. Havalimanından içeri girip valizlerini alan insanları izledim. benim valizim görüş açıma girince hızla aldım.
Valizin kolunu açarak ilerlemeye başladım. Havalimanı çok kalabalıktı. Sesten bahsetmek dahi istemiyordum. Sensörlü kapıdan çıktığımda ellerinde kağıtlarla bekleyen insanları gördüm. Kendi ismimi görmek için kağıtlara bakarak yürümeye başladım. Sonlara kadar ilerlediğimde ismimi görünce yerimde durdum. Soy ismimin değişeceği söylenmişti ama kağıtta 'Olya Orlov' yazıyordu.
Kağıdı tutan kişinin yanına gittim. Kırklı yaşlarında olduğunu düşündüğüm adamın üzerinde takım elbise vardı. Adamın yanına gittiğimde "Olya Orlov?" diye sordu. Kafamı sallayarak onayladım. Adam önden ilerlerken onu takip ediyordum. insanları incelerken çoğu kişinin acele içinde olduğunu gördüm. Sanki bir yerlere yetişme zorunlulukları vardı.
Önümdeki adamın durmasıyla ona çarpmadan son anda duralayabilmiştim. Bir arabanın önünde durmuştuk. Siyah bir arabaydı ve oldukça pahalı duruyordu. Zengin bir ailenin beni evlat aldığını biliyordum o yüzen yadırgamadım. Arabaya binmeden önce etrafa baktığımda bu arabadan 4 tane daha olduğunu gördüm fakat içleri gözükmüyordu. Arabaya binip yerime yerleştiğimde kapı kapandı. Araba ilerlemeye başladığında yolu izlemeye başladım.
Uzun bir süre sonra araba şehir merkezinden çıkıp ormanlık bi alana girdiğinde şaşırmıştım. Nereye götürüyorlardı beni? Sabırla arabanın durmasını bekledim. Araba durunca adamın açmasını beklemeden dışarı çıktım. Etrafa baktığımda geldiğim yetimhane büyüklüğünde ev vardı. Oldukça büyük ve... pahalı duruyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Böyle bir yerde yaşayan ailenin Rusya'dan yetim çocuk almaları çok saçmaydı. Dinlerimiz aynı değildi, dillerimiz aynı değildi ama buna rağmen beni evlatlık almışlardı öyle mi? Hah yok daha neler yani. Evin etrafı beton duvarlarla örülmüştü. Duvarların boyutu ağaçların yarısı kadardı. Hapishane gibiydi. Evin her köşesinde adam vardı ve hepsi takım elbise giyiyordu. Ben etrafı incelerken kapı açıldı.
