နာက်င္ျခင္း၏ ၾကင္နာျခင္း(HunHo)

အပိုင္း (37)

" ဒီေန႔ေရာပဲလား "

အနည္းငယ္ဖြင့္ဟထားတဲ့ တံခါးခ်ပ္ရဲ႕
တစ္ဖက္ကမ္းဆီမွ ပ်ံ႕လြင့္လာတဲ့
ေလသံက စိတ္ဓာတ္က်အားေလ်ာ့ေနဟန္

" အင္းပါ ကိုယ္ ဒီေန႔လဲ ျပန္လိုက္ပါ့မယ္ "

ရင္းနွီးသည္ထက္ပိုေနခဲ့တဲ့ ေျခ လွမ္း သံ ေတြ
တစ္ျဖည္းျဖည္း ေဝးသြားခ်ိန္

အိမ္ထဲသို႔ျပန္လည္ ဦးတည္ လာ တဲ့
JinWoo ရဲ႕ ေျခသံ ေတြ အဆံုးမွာ

ရစ္ဝဲတက္လာတဲ့ အရည္ၾကည္တစ္ခ်ိဳ႕ကို
ဖိသုတ္လိုက္တယ္

ထိုအရာကို ျမင္သြားတဲ့ JinWoo ဆီမွ
သက္ျပင္းသံေရာယွက္ၿပီး စကားလံုးေတြက

မင္းလဲ ခ်စ္ ေနရက္နဲ႔တဲ့ . . . .

ကြၽန္ေတာ္ အၿပံဳးနွင့္သာ တံု႔ျပန္မိပါသည္

ခ်စ္ေနေပမယ့္လဲ အႀကိမ္ႀကိမ္နာက်င္ခဲ့ရတဲ့
နွလံုးသားေလးက ေၾကာက္႐ြံ႕ေနတာ
ခက္တယ္ ဦး ရယ္

#########

ေအး Byun Baek ငါ ေရာက္ေတာ့မယ္

ဟမ္! အခုမွ ငါးနာရီေက်ာ္ေက်ာ္
ရွိေသးတာေလ

အင္းေလ တမင္ ေစာလာခဲ့တာ
နည္းနည္းပါးပါး ကူေပးရေအာင္

Byun Baekhyun အေလလိုက္ေနျပန္ၿပီ
ပူေဖာင္း ေတြ ခ်ိတ္ရဦးမွာ

တိတ္ဆိတ္သြားတဲ့ ေလလႈိင္းသံၾကားမွာ
တိုးထြက္လာတဲ့ JinWoo ရဲ႕ အသံ

ဒီေကာင္ ငါ့ေျပာေတာ့ မအားဘူးဆိုၿပီး!

ဘယ္သူဆက္တာလဲ !

Junmyeon သူ ေရာက္ေတာ့မွာတဲ့

တစ္ဆိတ္ Byun Baek ရဲ႕ အသံက
အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ေနသလိုပဲ . . .

ဟမ္ !!

JinWoo ရဲ႕ အာေမဋိတ္ သံ အဆံုးမွာ
ေလလႈိင္းသံ က လံုးဝ ၿငိမ္က်သြားၿပီး
ဖုန္း က် သြားေတာ့တယ္

ဘာလဲဟ! နွစ္ေကာင္သား

Junmyeon လဲ ဖုန္းကို အိပ္ကပ္ထဲ
ထည့္ၿပီး လမ္းထဲ ဆက္ေလ်ွာက္လာခဲ့တယ္

တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးတဲ့လမ္းမို႔
ေယာင္လည္လည္

နီးစပ္ရာေမးျမန္းဖို႔ရာလဲ