နာက်င္ျခင္း၏ ၾကင္နာျခင္း(HunHo)

Unicode 27

ညအတော်နက်နေသည်ထိ မှေးမှိတ်လို့မရတဲ့
မျက်လုံးတွေကြောင့် Junmyeon ဆက်မအိပ်ဖြစ်

လေညှင်းခံဖို့ရန်သာတွေးပြီး ထွက်လာမိတယ်

အေးစိမ့်နေတဲ့ ညလေပြေက သူ့ရဲ့ စိတ်ကိုတော့
လန်းဆန်းသွားစေသည်မှာအမှန်။

"Junလေး? "

ရင်းနှီးသည်ထက်ကိုပိုရင်းနှီးသောအသံကြောင့် လှည့်ကြည့်မိတယ်။

အသံပိုင်ရှင်ကတော့ သူရှိရာဘက်ဆီ
မနှေးလွန်းသော ခြေလှမ်းတို့ဖြင့် လျှောက်လာနေသည်

"Junလေး မအိပ်သေးဘူးလား "

"အင်း အိပ်မပျော်လို့ ဦး ရော မအိပ်ဘူးလား "

"ကိုယ်က ဖုန်း ထွက်ပြောနေတာ "

ဦး ရဲ့ အပြောကို Junmyeon အသိအမှတ်ပြုသလို
ခေါင်းတစ်ချက်ငြိမ့်ပြမိတယ်

Jumi များ ဖုန်းဆက်လို့ သူမသိအောင်
ဦး များအပြင်ထွက်ပြောလေသလားဆိုပြီး
အတွေးရောက်မိတော့ ခပ်ရေးရေးပြုံးမိတယ်

Kim Junmyeon မင်းနှယ်နော်
ဦး နဲ့ ပက်သက်ရင်ဘာမှမတွေးတော့ဘူးဆိုပြီး
အခုကျ တွေးပူနေပြန်ပါလား

တကယ်လို့ ဦး က Jumi နဲ့ ဖုန်းပြောတယ်
ဆိုရင်တောင် မင်းနဲ့သက်ဆိုင်တာမှမဟုတ်ပဲ ။

သူ့ရဲ့အပြုံးတွေက မပီပြင်သွားလို့ပဲလား
အနည်းငယ်မှိုင်တွေသွားတဲ့ သူ့ရဲ့မျက်နှာအမူအရာကို
ဦး ကပဲ အကဲခတ်တတ်သည်လား

ဆက်တိုက်ဆိုသလို ဦး က ဖြေရှင်းချက်ပေးလာတယ်

"ဟို. .company က ဆက်တာ "

"ကိုယ်က ဒီကို ရုတ်တရက်လိုက်လာဖြစ်တာလေ
သူတို့ကို ဘာမှအကြောင်းမကြားခဲ့ရဘူး
ကျန်တာလွှဲလို့ရပေမယ့် မနက်ဖြန်
အစည်းအဝေးကိုတော့ ကိုယ်သွားမှ ရမှာ
ဒီကလဲ မနက်ဖြန်ပြန်ကြမှာဆိုတော့ ကိစ္စတော့မရှိပါဘူး "

"ဟုတ်. . . . "

"ညလေးကအေးကအေးနဲ့ကွာ
အဖျားလဲမပျောက်သေးဘူးမလား
အပေါ်အကျႌလေးယူခဲ့မှပေါ့ "

ပြောရင်း ဝတ်ထားတဲ့အပေါ်အကျႌလေးချွတ်ပြီး
Junလေးကို ခြုံပေးတော့