Faded Memories

CHAPTER 8

Good Boy

Gab's POV
I know mali ang ginawa ko pero hindi ko napipigilan ang sarili ko everytime na umaatake ang phobia ko.

That is one of the major attacks na nangyayari saakin.

Mostly namamahiya ako, nang re reject at mas malala pag umiiyak ako dahil magwawala ako dun.

Nang makainom ako ng mga suggested na medication saakin ng psychiatrist ko tuwing umaatake ang phobia ko ay nakahinga ako ng maluwag.

Mas umayos ang pakiramdam ko.

Pagkatapos noon ay nag meditate ako para ma relax ang utak ko.

Ngayon lang umatake ulit ang phobia ko dahil ngayon lang ulit may lumapit na lalaki muli saakin.

Karamihan kasi ng mga katulad ng turing ko sa mga lumalapit saakin ay umiiwas agad dahil s kasungitan ko.

At nakakamanghang siya lang ang nakatiis. Pero hindi ko mapaliwanag kung bakit hindi ako naging masaya na maisip na iiwas narin lalo na dahil sa ginawa niya.

Kinabukasan ay maaga akong naghanda para kumain ng breakfast sa canteen at pagkatapos noon ay dumiretso na ako sa klase.

"Kamusta kana diyan princess? " Tanong saakin ni mommy na kausap ko sa phone.

"I'm okay mommy, kayo mukhang stress kayo halata po sa boses nyo" Sagot ko.

I miss them pero I promise myself to make them proud.

"Oo medyo may problema lang sa business princess pero kayang kaya namin ng daddy mo yun" She laugh kaya medyo nabawasan ang pag aalala ko para sakanila.

"Just take care of yourself mommy and tell that also to daddy, hindi naman kailangan lagi nyong isipin ang business give time to yourself I'm sure your staffs can handle it" I said

"Of course we will, stay safe there and we love you"

"I love you both mommy and daddy" And we ended up the call.

Nang makarating ako sa room ay nag text daw si sir na hindi papasok kaya naman umalis narin ako at dumiretso sa soccer field.

Malapit lapit sa soccer field ay may benches na nasisilungan ng mga mahogany tree.

The wind and the atmosphere is really refreshing kaya naman umupo lang ako doon at sinoot aking headphone and play one of my favorite the script songs.

Sa hindi kalayuan ay may napansin akong papalapit sa pwesto ko.

Pamilyar ang lakad niya at postura niya pero hindi ko maisip kung kanino.

Nang makalapit siya saakin ay nanlaki ang mata ko ng makita ang itsura ni Zack.

He is wearing a casual cloth pero hindi na tulad ng porma niya dati.

He wear a long sleeve v neck sweater and under it is a tie, he's bottom is a jeans and a casual loafer.

Mas maayos ang buhok niya, wala na rin ang dog tag niya at ear piercing.

Diko mapigilang humalakhak sa itsura niya.

Hindi naman sa hindi bagay sakaniya pero parang hindi kasi nakakasanay ang itsura niya at matatawa ka talaga dahil mukha siyang ewan.

"Makatawa ka naman alam mo ba kung gaano ko katagal pinili yung damit na ito para lang mag mukha akong disente." He said.

"Wag ka mag alala mukha ka pa rin namang hindi" At bumulalas muli ako ng tawa.

Natawa din siya at umupo sa tabi ko.

"Kung alam ko lang pagtatawanan moko di na ko nag effort" Umiling ako at mahinang natawa.

"Sino ba kasing nagsabi sayo na magsoot ka ng ganyan? " Tanong ko

"I thought you hate bad boys kaya akala ko pag di na ko mukhang bad boy hindi mo na ako susungitan. " Nawala ang ngiti ko sa sinabi niya.

"Zack... Hindi ko alam kung anong kailangan mo at bakit pinipilit mong lumapit saakin, as far as I know wala naman akong effect sa career mo o sa kahit ano kaya bakit ka lapit ng lapit? " Prankang tanong ko sakaniya.

"Wala akong kailangan Gab, I sincere here... I really want to be friend with you" Sagot niya.

Hindi ko alam kung bakit pinipilit niya.

Hindi ko na siya sinagot at tumayo nalang at nagpaalam sakaniya.

"Mauna nako may pupuntahan pa ako" Saka ako naglakad papunta doon.

Ilang araw ang lumipas at ganon pa rin, lagi niya akong kinukulit at nakakagulat din na natutuwa ako pag kausap siya.

Sa dalawang buwan niyang pangungulit ay hindi niya muling binalik ang itsura niya sa dati.

Nasa coffee shop kami ni Sophie at nag uusap.

"Mukhang mas magiging close kayo ni Zack ah" Napailing ako sa sinabi niya.

"Kinukulit niya lang ako" Sagot ko.

"You know what girl Zack is really a great person... Hindi naman ibig sabihin na magiging close kayo ni Zack ay magkakaroon kana ng emotional attachment sakaniya. You can treat him as a friend" Sophie said.

"Saka diba sinabi din ng psychiatrist na one thing na makakatulong diyan sa phobia mo is to open your heart, kung bubuksan mo ya n at haharapin yang fear mo, your definitely overcome that... Hindi naman kasi lahat ng lalaki katulad ng gagong yun kaya try to give chance to other" She said.

Sophie is really a good and understanding friend at best adviser para saakin.

She always there for me.

"You think? " Tanong ko sakaniya.

"Of course just try, tutal may mga therapy ka narin na ginagawa diba. "

Tumango ako "Yeah siguro nakatulog narin yun kaya nakakakausap ako ng mga lalaki. Dati kasi ultimo fast food crew diko ma kausap pag lalaki" I laughed.