Faded Memories

CHAPTER 27

Three words, eight letters

Gab's POV

Hindi mawala ang ngiti ko habang pauwi sa condo kung saan ako tumutuloy ngayon. Ang bahay naming sa pilipinas kung saan kami tumira nila mommy bago ako pumasok sa University ay nabenta dahil sa pagka coma ni daddy, ang condo unit din na kinuha ko ay naibenta ko rin dahil sa parehong problema. Hindi ito kalakihan pero mas malaki siya sa huling condo ko, may isang kwarto na may sariling banyo at pwesto ng sala at kitchen. Kumpleto na ang mga appliances nito dahil pina ayos ko na sa assistant ko before ako dumating pero nang ikalawang araw ko pa ito nagamit kaya napilitan akong mag hotel.

Muli kong naalala ang dahilan kung bakit ang saya saya kong umuwi. I woke up beside Zack, nakasandal ako sa balikat niya at nakasandal naman siya sa sofa at natutulog din. Hindi ko mapigilang matuwa dahil hindi man lang siyang nag abalang gisingin ako and I miss to sleep beside him.

Hindi ko na siya ginising dahil alamkong pagod na pagod din siya, halata naman sa itsura niya kaya naman ako na ang nagtapos ng plan na ginagawa niya. I told him I don't know how to do it pero ang totoo marunong ako, I work in our company for 2 years and I learn too much, sadyang gusto ko lang siyang titigan habang seryosong gumagawa. Hindi parin siya nagigising kahit na natapos ko na ito, and it's also 5pm kaya naman ako na ang nagligpit ng mga kalat niya sa lamesa.

I put him blanket na nakita ko sa cabinet niya doon. May mga damit doon, siguro madalas siyang hindi umuwi para tapusin ang trabaho at dito na siya nag s-stay.

Iniwan ko din sakaniya ang pagkaing dapat na miryenda ko, baka magutom siya.

Hanggang kinabukasan ay hindi mawala sa labi ko ang ngiti, naghanda agad ko, same like yesterday ay sa kumpaniya nila ako pupunta para sa meeting na ginawa naming plano kahapon. I wear a simple white blouse partner with black pencil skirt and a beige stiletto. Simpleng makeup lang ang binagay ko rito na may pulang lipstick.

"Good Morning" bati sakin ng mga empleyado

"Good Morning din po" bati ko pabalik sakanila pabalik. Naging close narin ako kahit papaano sa mga empleyado dito kahit mag dadalawang lingo palang akong nandito.

Diretso ako sa office ni Zack, they offer me some space in their company kung saan ako pwedeng mag stay but I told them I'm fine.

Bahagya palang ang nabubuksan ko sa pinto ng office niya ay napatigil na ako at sumilip.

"Did you receive the flower?" narinig kong may kausap siya sa telepono.

"Your welcome, I know you'll love it Babe"

Nakaramdam ako ng kirot sa dibdib ko habang pinapakinggan ang usapan nila ni April. Namuo ang luha sa mata ko habang pinapakinggan sila.

I know I don't have the right to felt hurt but I don't know why I does.

"I love you" at tuluyan nang nabiyak ang puso ko sa narinig ko.

Three words, eight letters but it's enough to break every piece of me.

The words that supposed to be mine, hindi ko maiwasang mainggit kay April, I felt damn jealous on her.

Naramdaman ko nalang ang pagtulo ng mga nag uunahang luha mula sa mata ko. Dahan dahan kong sinara ang pinto at naglakad palayo sa kwartong iyon, tinakpan ko ang bibig ko para mapigilan ag pag hikbi.

Tuluyan kong nailabas ang lahat ng sakit at kirot na nararamdaman ko nang makarating ako sa comfort room.

"Damn" mura ko habang pilit na pinupunasan ang luha ko, napahawak ako sa sink at hindi na napigilan ang patuloy na paghikbi. Ilang mura ang pinakawalan ko pero hindi mawala ang sakit. I keep tearing in a piece and I can't do anything for it.

Agad kong pinunasan ang luha ko nang marinig na may lumabas mula sa isang cubicle.

Agad kong nakita ang isang empleyado na nakatingin saakin, as far as I know she's in the Financial Department, hindi ko lang maalala ag pangalan niya.

"Ms. Wilson okay lang kayo?" tanong niya saakin habang naghuhugas ng kamay, wala akong lakas na magsalita kayatumango lang ako.

"Narinig ko po kasing umiiyak kayo, okay lang po ba kayo? May masakit po ba sainyo?" tanong niya muli saakin.

Ngumiti ako para maitago ang nararamdman. "I-Im fine really napuwing lang ako" damn ayaw makisama ng bibig ko.

Halata sa mukha niya na nagtataka siya kaya ngumiti muli ako sakaniya.

"Sige po Miss, mauuna napo ako" saka siya umalis.

Kinalma ko lang ng kaunti ang isip ko saka dumiretso sa Conference hall, alam kong halos 15 minutes na akong late pero parang nawalan ako ng paki at gana na pumunta sa meeting pero ginawa ko.

Pagpasok ko ay halos kompleto na ang lahat at ang masamang tingin agad ni Zack ang napansin ko. Hindi ko alam pero hindi sinasadyang hindi ko pinagtuunan ng pansin iyon at dumiretso sa available na upuan.

Kahit na anong pilit ko na pakinggan ang Agenda ng meeting ay walang pumapasok sa utak ko hanggang sa matapos ang meeting.

Agad kong niligpit ang ginamit ko at hindi mabalingan ng tingin si Zack, kaming dalawa nalang kasi ang naiwan ditto dahil lumilipad ang utak ko kanina kaya nalate ako ng pagliligpit at nauna nang umalis ang iba at si Zack nalang ang kasama ko ngayon na ramdam ko ang titig.

Hindi ko magawang tignan siya dahil naalala ko ang narinig ko kanina at nasasaktan ako dun. Dadamputin ko na sana ang na gather kong folders ng maunahan niya ako.

Inangatan ko siya ng walang ganang tingin, seryoso ang tingin niya saakin habang hawak ang folders at nakaupo sa lamesa.

"You look unhappy, okay ka lang?" seryosong tanong niya

Naisip ko nanaman ang dahilan kung bakit ako ganto kaya umiwas agada ko ng tingin sakaniya.

"Im okay, mauna na ako" wika ko saka sinubukang kunin sakaniya ang folder pero iniwas niya ito saakin dahilan para muntikan akong masubsob, maagap siya kaya agad niya akong nasalo.

Iniwas ko kaagad ang mata ko sa paningin niya at tumayo ng maayos.

"Ikaw nang mahala magbigay sa strategy department niyan, mauuna nako sayo" wika ko habang hindi siya tinitignan.

I want to be happy on how he treats me so nicely today but everytime I saw him naalala ko ang narinig ko and the pain is killing me. Maybe I'll just need a time, kinabukasan ay okay narin naman ako, ganoon ng nakaraang mapagsabihan niya ako ng masakit. Kahit anong gawin niya ay hindi ko magawang kagalitan siya, and I don't need to.