Faded Memories

CHAPTER 39

Afraid

Zack's POV

Nang nakipag break saakin si April ay hindi ko alam kung bakit nagalit ako kay Gab, agad ko siyang hinanap at puno ng galit ang puso ko.

Pero nang tignan ang inaot niya saakin ay kusang nabiyak ang puso ko, bumalik lahat ng nakaraan sa kwintas na binigay niya.

Hindi pwede, hindi pwedeng sumuko siya. Gusto kong saktan ang sarili ko sa sinabi at ginawako. Fuck I hurt the girl I love. Gusto ko siyang habulin at sundan pero naguguluhan ako.

I immediately look at the phone at ang unang bumungad saakin ay ang lock screen kasama siya. Bumalik lahat saakin.

Nalaglag ang hawak ko at bumagsak ang luha ko sa sigaw ni Sophie.

"Gab, rushed into hospital, she got into a car accident" 

"Alam kung bakit nagustuhan kita. You're a bad boy like what I hate, sinuntok mo ako. " 

"Then bakit ako?"

"Kasi mahal kita eh" ngumisi siya saakin 

"What does it mean?" tanong ko sakaniya habang hinahaplos ang tattoo niya.

"In eighteenth of January in the year of two thousands and fifteen at twelve thirty eight am I answer yes to the man I loved forever named Zack Jaden Navarro. " 

Hindi mapigilan ng mata ko ang pagbagsak ng luha ng habang iniisip ang mga pag uusap namin dati. They say man didn't cry pero wala akong paki alam, I would cry for her.

Naguho ang mundo ko nang makarating ako sa emergency room, she's full of blood and her unconscious. Kung kaya ko lang kuhain ang sakit na nararamdaman niya ay ginawa ko.

Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung mawawala siya.

Im afraid to lose her. I am afraid on what would happen to her. 

"Zack, umuwi ka muna ako muna magbabatay sakaniya" nagising ako sa tapik ni Sophie.

I stay here everyday, araw at gabi. It's been 3 days at hindi parin siya gumigising.

Mahigpit ang hawak ko sa kamay niya.

"No, I'll stay here hanggang sa magising siya" 

Tinignan ko siya, the oxygen that help her breath makes my heart to ache, hindi niya dapat ito nararamdaman kung pinilit ko siyang alalahanin.

"Magbihis ka lang at kumain, bumalik ka nalang. Babantayan ko siya wag ka mag alala" wika ni Sophie

Hindi ako gumalaw at tinignan siya saka hinalikan ang kamay niya.

"I'm sure Gab, would not be happy on what you act" wika ni Sophie.

Parang sinampal ako noon ng kung ano. Tumango ako at marahang binaba ang ksmsy niys. I kiss her forehead.

"I'll be back, magpagaling ka" bulong ko sakaniya bago umalis.

Naligo lang ako at nagbihis, kumain at bumili ng bulaklak para sakaniya.

Hindi ko ginusto na ganito ang mangyari, but I promise to myself that I would not give up on her. Kung magagalit man siya saakin at sasaktan ako, hindi ako gaganti. I would pursue her everyday, I would gave flowers like I didn't do before. I would fetch her to work everyday. 

Nang makapasok ako sa ward niya ay mabilis akong nagtungo sakaniya para yakapin. She awake, sobrang saya ko sa nalaman. Finally.

"I don't remember him" nagunaw ng tuluyan ang mundo ko sa narinig kong sinabi niya.

Fuck, no, hindi ko matanaggap ang sinabi niya.

When the doctor tell us what happen ay para akong sinasaksak. 

"I thought I already lose you" nanginginig ang buong katawan ko sa takot kong mawala siya.

I don't know how to live my life when I lose her.

Ginawa ko ang lahat para bumalik siya saakin, kahit gaano katagal ay maghihintay ako hangggang matanggap niya muli ako.

Nang araw na maabutan ko siya sa tapat ng bahay ko ay nag alala ako lalo na at basang basa siya. Did she wait for me? Yun ang hinihiling ko.

"Bakit hindi mo alam na nagsisinungaling ako nung sinabi kong ayos lang?" namungya ang mata ko sa sinabi niya.

I know when she lie but my heart ache when I saw how painful she felt. No please, gustong gusto kong kunin ang sakit na nararamdaman niya pero hindi ko magawa. 

"Nang mawala sila mommy at daddy ikaw nalang ang gusto kong makausap, gusto kong makausap ka kahit papaano ay magawa kong kumalma pero wala ka, wala ka sa oras na iyon. Pero hindi ako nagalit, inintindi ko at bumalik pako dito para malaman ang totoo. Para akong baliw kaka isip kung may mali ba saakin o kung ayaw mo na ba. Pero..." natigil siya sa pag hikbi.

"Pero pagbalik ko may iba kana , hindi mo na ako maalala. Inintindi ko ulit kasi sinabi naman ni April ang nangyari sayo pero, alam mo ba kung gaano kasakit na nakikita kong mahal mo yung taong hindi ako. Pero ulit inintindi ko, nung nabalitang ikakasal kayo pero hindi mo itinanggi. Alam mo ba kung gaano kasakit para saakin yun pero sige iintindihin ko nalang ulit. Tapos nung sinabi mong hindi ako parte ng buhay mo at hindi mo na gugustuhing maalala ako ay tuluyan na akong nasira. Ang sakit sakit non pero muli inintindi ko na maaring mahal mo nga siya." Galit na galit ako sa sarili ko na nasaktan ko siya ng ganito.

 All I can do is to apologize to her and wish to take all her pain away. To tell her how much I love her.

I'm sorry Love, I don't know.

Pinatunayan niya ng gabing iyon kung gaano niya ako kamahal pero natakot ako ng hindi na siya naabutan sa bahay. Umalis siya, hindi alam kung anong gagawin ko, pumunta ako condo niya and it hurts how it looks nothing on her. Pero para saakin ay hindi lang wala iyon. 

She avoid me pero patuloy ang pagsundo ko sakaniya. Pero nakakutob ako ng naging moody siya, at kumain siya ng pagkaing hindi niya gusto. Mas naghinala ako ng sinundan ko siya sa CR at naabutang sumusuka.

Is she pregnant? Yun ang tumakbo agad sa utak ko.

Hindi mawala ang ngiti sa labi ko habang iniisip na ganon nga ang nangyayari.

Isa sa plano ko na ayain siyang magpakasal pagnaging okay kami, I would not let her go again.

 Hindi ibig sabihin na buntis siya ay kaialangan ko sayang pakasalan, but because I love her and I want to marry her. And that would be the best gift for our wedding.

Nang nagpasama siya sa Pharmacy ay mas nakakutob ako. She tell me not to follow but I did, maybe she's too pre-occupied that she didn't recognize I'm following her.

She buy a pregnancy test kit.

"Sakali buntis nga ako, hindi kami okay ng father ng baby" No, love I'll do anything to make us okay with or without the baby.

Hindi mapantayang saya ang nararmdaman ko habang iniisip na magiging ama ako kung buntis man siya. 

Being the father of the child of the girl I love would be the best thing god would give to me.