Faded Memories

CHAPTER 30

HAPPY NEW YEAR EVERYONE....... I LOVE YOU ALL!!!

Alinlangan

Gab's POV

Hindi ko alam kung gaano katagal akong nakatayo sa tapat ng building condominium habang sinusubukang i-proseso ang huling nangyari. Ang tanging alam ko lang ay matagal akong natulala doon sa hindi mabilang na taong dumaan sa harap ko ng umalis na ang kotse ni Zack.

The long and deep kiss from his soft lips that I last felt for years, ngayon ay muli kong naramdaman muli sakaniya, it last for almost two minutes, I can still fell how he move every inch of his lips to feel mine. Pero hindi ko nagawang mapapikit o mahalikan man siya pabalik. I was stunned on what he does.

Alam ko sa sarili ko kung gaano ko kagusto na maramdaman ulit ang halik na iyon, simula nang makabalik ako ay gustong gusto kong maramdaman ang halik na iyon mula sakaniya pero hindi ko rin maintindihan ang sarili ko kung bakit parang may mali akong nararamdaman.

Hindi ko magawang maging masaya sa halik na iyon, pilitin ko man ay ayaw ng buong sistea ko. Buo sa puso at isip ko kung gaano ko siya kamahal at sigurado ako roon na hindi nagbago iyon ngunit mas humigit pa ang nararamdaman ko kumpara noon but this wrong feeling I felt makes me confuse.

Natagalan pa ako sa banyo habang iniisip kung anong mali saakin, marahan kong hinaplos ang aking labi, I can still feel his soft lips and it still makes me confuse.

Lumabas ako ng banyo habang soot ang bathrobe at pinupunasan ang basa kong buhok. Binuksan ko ang kurtina at ipinakita nito  ang naghahalong ilaw mula sa nagtataasag building ng buong Manila. The light is in different color and it makes bright lalo na at madilim ang labasan. Hindi maiwasang kumawala ng ngiti sa labi ko habang tinitignan ang buong paligid, the look so peaceful that I cannot resist to appreciate every part of the view. 

Dumapo ang tingin ko sa drawer na katabi ng Queen size bed ko, umupo ako sa gilid ng kama at binuksan ang unang palapag ng drawer. Bumungad saakin dalawang box na nandoon, yuon lamang ang nakalagay doon at walang iba.

Kinuha ko ang kulay brown na kahon at binuksan ito, the broken phone from April is in their. Pinagmasdanko ito ng mabuti at ilang ala-ala ay bumalik muli sa aking isipan, on how I know he owns this phone and I don't know how this makes me so emotional.

Muling naramdaman ko ang sangkatutak na kutsilyong sumasaksak sapuso ko paulit ulit, parang hindi ito titigil at patuloy na sasaktan ang nararamdaman ko, naging dahilan ito para unti unting tumulo ang nagbabandyang luha. 

Ibinaba ko sa gilid ko ang phone at kinuha ang pulang box, binuksan ko ito at nandoon ang isang silver necklace, the pendant takes every attention, it's a ring shape and everyline of the circle is detail with diamonds. 

"Always wear that, understand" his tone is authorize like he's my boss that I should follow what he order.

Tinignan ko ng mabuti ang sinoot niyang necklace saakin. I look at him, isang matamis na ngiti ang ibinigay niya saakin nang mapansin niya ang tuwa sa mata ko. I smile at him and gave him a drop of kiss.

Nakita ko kung paano nanlaki ang mata niya sa ginawa ko. Mahina akong natawa sa reaksyon niya, muli akong humarap sa magandang tanawin. 

Nasa States siya at pinuntahan ako nang sinubukang kong makipag break. Naramdaman ko ang mahigpit na pagyakap niya sa baywang ko. Napangiti ako sa ginaw niya, for long ngayon ko lang naramdaman ang ganito kapayapang araw  sa buong buhay ko. Naramdaman ko ang labi niya sa leeg ko. He softly kiss my neck, hindi ako gumalaw at hinayaan siya.

Nasa rooftop kami ng building ng company, at dito lang ako naahanap ng magandang hanin sa buong States.

"Do you remember what you said" wika niya habang yakap yakap parin ako.

Isinandal ko ang katawan ko sa dibdin nya at itinagilid kaunti ang ulo para makita siya. He looks at me so calm and serious. I can smell his manly perfume. Tama ang amoy nito para mapapikit ako at amoyin lang iyon kahit gaano katagal.

"Hmm?" nawalan ako ng lakas na magsalita pa

Pumikit ako at dinama ang buong oras na kasama siya.

"That every darkness there's always a light there" wika niya. Tumango ako nang hindi dumidilat.

"Remember, what would happen I will always be there to be your light. Don't keep everything by yourself. I'm always their to listen on your problem and rants, your happiness and your sadness. I'm always there. Remember the necklace that would be your sun and that's me alright"he said. Tango lang ulit ang sinagot ko ang naramdaman ang paghalik niya sa noo ko.

"Always where that" paalala niya muli.

"Kailan ko to pwedeng tanggalin?" I ask randomly.

"Remove it and gave it back to me when I told you that I'm giving up on you and you are too. And also remember that , that day would never happen" He said.

Muli kong naramdaman ang paulit ulit na kirot mula sa puso ko habang inalala ang araw na binigay niya ang kwintas na ito.

"I take it off, but it doesn't mean that I'm giving up on you Love. I take it off to became strong, I will introduce myself on you without any mark materials of me years ago. I want you to remember me on who I'am on your life by my own did, not because of things that would remind you of who am I to you" bulong ko sa sarili ko.

And the kiss that I would be happy, is the kiss you gave because you love the same girl name Gabriella Wilson years ago, Gabriella Wilson na nakilala mo ng first year college tayo at hindi Gabriella Wilson na business partner mo lang.

Nagbibihis ako matapos kong magsawang umiyak sa mga bagay na nagpapaalala sakaniya. Pero kahit anong pagod kong umiyak ay parang hindi ito nauubos. Nang makapagbihis ako ay nabaling ang tingin ko sa salamin at kitang kita ang pruweba ng pagmamahal ko sayo .

It's the tattoo, napangiti ako habang tinitignan ito, your aways in my back that's right. And I would never give up on you.