Faded Memories

CHAPTER 33

Business Trip

Gab's POV

Just like what's on the schedule ay pupunta sa Business Trip sa isang probinsya. Gabi baho ang flight namin papunta sa Palawan ay nag impake din ako. Ilang formal dresses, heels, casual na damit at pangswimming ang dinala ko. 

There will be conference na dadaluhan ng kumpaniya namin pareho and it will be for one week. Ilang araw narin ang nakalipas pero hindi parin ako kampane sa balak ni April. Unti unti na ko nang gustong saihin kay Zack kung sino talaga ako.

Alas tres ng madaling araw ang flight kaya 12 midnight ay nakatanggap na ako ng ext mula kay Zack na nasa baba na siya ng condo kaya naman agad akong bumaba. Naabutan ko siya sa labas ng SUV, dahil siguro matatagalan kami kaya nagdala na siya ng Driver.

Agad na kinuha ng Driver ang dala kong isang maleta at inilagay iyon sa likod.

"Let's go" nakangiting wika ni Zack kaya tumango ako.

One and a half ang hour din ang byahe papunta sa airport at wala pa akong tulog mula kagabi dahil nag-ayos ako ng mga gamit na dadalihin papunta sa Palawan. The pst days are busy, inuna naming tapusin ang project para wala nang problema bago kami dumiretso ng business trip. Bukod sa trabaho isang malaking opportunity narin makapag enjoy ngayon sa pagiging sobrang busy. 

Hindi ko namalayan ang antok dahil nagising nalang ako dahil sa pagbagal ng takbo ng sasakya. Nakita kong nag pa-park na ang SUV, nabaling din ang tingin ko kay Zack na nakatingin saakin. I smiled at him nang ma-realize ko na nakasandal pala ako sakaniya.

The flight goes well, sa business class kami naka reserve. Sa isa't kalahating oras papunta sa el nido ay ginugol ko ang oras sa pag tulog. I'm too tired to do something.

Pagbaba ay may sumundo saamin mula din sa conference, kalahating oras pa ang byahe papunta sa hotel kung saan kami naka check in.

"This is your key ma'am and sir" wika ng receptionist sa front desk at ini-abot saamin ang kanya kanya naming susi.

"We have different room" wika ko habang tinitignan ang susing binigay.

"Bakit? You wanna share with me?" sinamaan ko ng tingin si Zack sa sinabi.

"Shut up" humalakhak lang siya nang makita ang pagka pikon ko.

Pagtapos kong ayusin ang gamit sa kwarto ay sabay kaming nag lunch sa restaurant ng hottel at nag ayos para sa conference.

A navy blue elegant long dress with sweetheart top and high slit ang ibinagay ko sa aking itim na one strap heels.  Straight na straight ang pagka plantsa ng buhok ko na nakahawi lang lahat sa likod ng tenga ko na may suot ng silver diamond earrings. A dark eyeshadow and nude lipstick is the perfect match for my look.

It's just a formal conference, there will be some reporters at ibang kilalang business tycoon.

Sabay kaming pumunta ni Zack. I felt his hand on my waist, nang makarating kami sa red carpet ay unti unting bumaba ang hawak niya hanggang sa nawala na. Gusto ko man na gawin niya ito dahil hindi ako sanay lalo na at maraming press sa paligid pero nasaktan parin ako nang ginawa niya iyon.

April known in public as his girlfriend at naiintindihan kong iniiwasan niya ang issue pero hindi ko parin magawang hindi masaktan. I feel I'm not belong and I'm too far on him.

Pinilit kong ngumiti kahit ang sakit sakit na. Pinilit kong ngumiti sa mga nakakabulag na flash para maitago ang pagkawasak ko. 

Pinilit kong ipakitang walang problema kahit ang sakit sakit na kahit durog na durog nako. 

"You came here with Mr. Navarro, is their any special about that?" tanong ng isang reporter saakin.

Hindi ako makapagsalita, hindi ko alam kung anong isasagot ko.

"Mr. Navarro I heard about the engagement with April Herero, when is the wedding?" tanong ng reporter kay Zack. 

"Soon" mas nadurog ang puso ko sa sinagot niya

Engage and wedding, sa oras na yon parang gusto kong kalimutan ang ibig sabihin nang salitang nayon para hindi na magawang masaktan ng puso ko. I don't want to be emotional but fuck it, kahit anong pilit kong magpakatatag at iwasan ang sakit ay nagagawa parin akong durugin nito.

"Ms. Wilson?" nabaling ang nanlalabo ko nang paningin dahil sa namumuong luha sa mata ko.

I love him in so much, that I would do anything to gave him the best that I know. Kaya kahit gustong gusto kong sabihin sa kaharap ko kung gaano kahalaga sakin si Zack ay hindi ko gagawin. I know that could ruin his career and I'm willing to feel hurt than to see him facing issues.

"He's.... He's my business partner, nothing special" pilit kong nilabas sa bibig ko ang mga salitang iyon kahit ayaw ko.

He is not just a business partner for me, he is my life and I'll do anything to help him be the best even it could ruin me.

I don't know how I manage to look fine at every person that greet me.

Mula sa malayo ay kitang kita ko si Zack kung paano siya makipag usap sa mga kilalang business tycoon. 

Habang tinititigan siya ay unti unti kong na realize kung gaano na kalayo ang agwat namin sa isa't isa. He did everything for years para maging kilala ang kumpaniya nila, samantalang ang amin ay bumabalik palang sa umpisa. 

Unti unti kong nakikita kung paano ako hindi naging parte ng mga bagay na nakakamit niya, at ngayon babalik ako para guluhin ang isipan niya, pilitin siya na alalahanin muli kung sino ako sa buhay niya.

"I'll go" paalam ko sakaniya nang mapadpad siya sa pwesto ko.

"Then let's go" wika niya. Diretso ko siyang tinignan at umiling.

"You can stay, I'm just letting you know." 

"No, if your leaving let's go" gusto kong magdiwang na kahit ngayon lang ay naramdaman kong ako ang priority niya, pero hindi ko magawa dahil alam kong maaring ngayon lang to.

Hindi ako sumagot at tumango lang bago tinahak ang palabas sa hall. Sa parehong hotel lang ang conference kaya dumiretso na ako sa suit ko.

"Is everything okay?" tanong niya saakin habang nasa lift kami.

Tumango ako, maayos ang lahat ako lang ang may problema.

"Tell me, there's a problem gab" wika niya. 

"Wala" simpleng sagot ko sakaniya.

"Gab, what's it?" 

Hindi ako sumagot at lumabas  papunta sa suit.

Papasok na sana ako sa room nang higitin niya ako.

"Gab, hindi ako makakatulog nito" he said.

Tuluyang bumagsak ang kanina pang nagbanadang luha sa mata ko.

"Mahal kita" wika ko, hindi siya nakakibo sa sinabi ko pero seryoso ang tingin niya saakin.

"Mahal na mahal kita kahit sobrang sakit na" patuloy ang pagdausdos ng mga luha sa pisngi ko.

"I love you so much that I would do anything to make you happy even I have to let go, Love" wika ko saka tuluyang pumasok sa room.