Faded Memories

CHAPTER 32

Who

Gab's POV

Hindi ko na mabilang kung ilang beses akong umiyak at nasaktan sa dahilang hindi niya alam na nasasaktan niya ako. Wala akong ibang masisis kundi ang sarili ko tuwing nasasaktan ako dahil ako ang lumalaban. 

At kahit gaano kasakit at gaano kahapdi na masaktan dahil sa kanya ay hindi ako magsasawang lumaban para saamin.

He is not just someone na basta basta ko lang iiwan dahil nagsawa ako, he is morethan my life, mas mahal ko siya kaysa sa sarili ko amd I would do everything to make him remember who am I.

Sa higit isang taong walang ibang masabihan ng sakit ay natuto akong isantabi ang nararamdaman at iiyak mag isa ang sakit na nararamdaman ko.

Pero wala akong paki-alam kung gaao kasakit at gaano kasakit para saakin ay hindi ako titigil. Isang bagay lang ang kinakatakutan ko. Na tuluyan akong maging manhid sa sarili ko na sa huli ay mali na pala ang ginagawa ko.

Binalot ng inis ang nararamdaman ko ng makita sa mata niya ang awa. Pity is not what I need at ayokong makita kahit kanino na kinakaawaan ako. Hanggang sa kaya kong mag mukhang malakas para sa sarili ko at lalong lalo na para sakaniya ay gagawin ko. Pero kung siya mismo ang makikitaan ko ng aawa para saakin hindi ko matanggap, I don't want his sympathy and it makes me mad to see it in his eyes.

"It's fine" wika ko 

"But don't kiss someone that you don't like. It can make them hope for nothing, and it will fucking hurt there feelings" saka kinalas ang braso niya sa baywang ko.

Tagumpay kong nagawa iyon kaya inaasahan kong tuluyan na akong makakalabas ng opisina niya para mailabas itong nararamdaman ko pero agad niya akong hinigit.

Everything is fast all I know is his holding me tight again and he's lips is on mine. The dender and soft of his lips makes me close my eyes. He move his lips and declare that my lips is not allowed for anyone. He gave it's name that he owns it and a anyone is restricted.

Nadagdagan ang pagbagsak ng luha ko kasabay noon ang paghikbi ko, hindi inaasahang hihikbi pa ako sa pag-iyak ngunit ng ginawa niya iyon ay naramdaman ko na hindi pa ako manhid sa nangyayari.

Hiniwalay ko ang labi namin sa isa't isa para kumuha ng hangin at patuloy na humikbi.

"Shh" naramdaman ko ang paghagod niya sa buhok ko bago iniharap ang mukha ko sakaniya.

"I'm sorry. I'll be honest Gab, I don't want to hurt you. I even don't know what I feel. Gustokita at gusto ko si April, I'm also confuse on myself, so please do a favor for me" wika niya 

Ayoko pero kusang tumanggo ang ulo ko. I want him mine as fuck, i want him alone ayokong may kahati pero mukhang ngayon ay wala akong magagawa.

"I have deep gratitude for April, I like her for months, but when I met you I don't know what I felt I'm becoming crazy and I can't stop it. And I might be more crazier if you leave." kahit na gusto kong matuwa ay may parte sa sarili ko na hindi kampante sa sinabi niya dahil alam kong may pag aalinlangan siya.

I might be selfish asking him to be mine alone pero hindi ko mapigilan ang sarili kong hilingin na angkinin siya.

"So please can you wait a while, I'll just figure out and I'll answer promise" he kiss me before I nodded.

Alam kong walang kasiguruhan ang pangako niya ay kusa akong pumayag dahil wala rin akong magawa dahil mahal na mahal ko siya.

Iniirapan ko siya tuwing mapapadpad ang tingin ko sakaniya. Dahil tuwing titingin ako sa banda niya ay nakamasid lang siya saakin at ngingiti.