Faded Memories

CHAPTER 22

Babalik

Gab's POV

Bumagsak ang katawan ko at tuluyang napaupo sa sahig ng condo unit ko. Nanatili ang pagkakahawak ko sa telepono na nakatapat sa aking tainga kahit nawalan ako ng lakas sa narinig kong mga salita mula sa assistant nila mommy.

"Ma'am gab anjan pa po ba kayo?" tanong ng pilipinong assistant nila mommy.

"Can you please say it again?"

Narinig ko ang mabigat na buntong hininga nya sa kabilang linya bago inulit ang sinabi niya sa kabilang linya.

"Your Dad is in coma Ms. Gab, and your mom is suffering from Depression on what happen to your Dad. I don't want to tell you this Ms. Gab but the Company sale ay unti – unti napong bumabagsak, wala pong nag mamanage. Im afraid na kung hindi po kayo uuwi para I-manage iyon ay tuluyan nang bumagsak ang kumpaniya" ulit niya.

"I'll talk to you later" hindi ko na inintay ang sagot niya at pinatay na ang tawag.

Napahawak ako sa sintido ko at unti-unting ipinroseso ang sinabi niya sa utak ko.

It's our last semester at ilang lingo nalang ay matatapos na ang second year ko sa college. Everything is fine, wala akong narinig na sakit ni Dad mula kay Mommy man o sakaniya. Hindi ko alam nag ano ang nangyari. And the company...

Tuluyan nang bumagsak ang luhang kanina pa namumuo sa mata ko, I want to go home now and hug my mom and say that everything will be alright pero hindi ko magawa.

After that week also napagpasyahan kong bumili nang ticket pabalik sa States. I want to tell Zack kung anong nangyari pero natatakot ako. I don't want to leave him pero wala akong magawa.

Kinabukasan after ng final exam ang flight ko, inayos ko narin ang process ng papers para sa pag alis ko. I want to tell Zack pero hindi ako makahanap ng tamang tiyempo para masabi sakaniya. I know Zack would understand pero gusto ko lang humanap ng oras kung saan wala masyado siyang iniisip, lalo na ngayon at nadadalas ang kwento niya tungkol sa pinapahawakang branch ng site nila ng dad niya. Masyado siyang pressured at stess para maabot ang expectation ng parents niya kaya ayokong dagdagan pa ang iniisip niya.

Sumandal muna ko sa gilid ng kama ko at itinigil ang pagliligpit ng gamit ko sa maleta nang may nag door bell. Agad akong nagtungo duon at binuksan ang pinto. Mabilis ang kabog ng puso ko ng bumungad siya saakin. Maluwag na ang pagkakatali ng necktie, bukas na ang dalawang butones ng polo niya, nakataas na hanggang siko ang long sleeve at hawak niya na ang coat niya. His messy hair and diamond piercing make him more attractive.

Mukhang kakauwi niya lang galing sa office at dito pa siya dumiretso.

"Bakit nandito ka?" tanong ko sakaniya

"It seems like you don't want to" ngumisi siya saakin saka mabilis akong kinulong sa yakap niya. Hindi agad ako nakagalaw.

"Hindi naman ganon. You look exhausted you should go straight to your home and take rest."

"It's okay I'll help you pack up" nanlambot ang tuhod ko ng bigyan niya ako ng halik.

Nakaramdam ako ng guilt sa sinabi niya, he want to help me pack up my things na alam niyang dadalin ko lang para magbakasyon sa States pero ang totoo ay hindi ko alam kung kailan ako makakabalik.

Nauna siyang pumasok kaya wala akong nagawa kundi isara ang pinto at sumunod sakaniya sa loob.

Binaba niya ang coat niya sa kama at umupo sa sahig para ituloy ang  naudlot na pag-aayos ko ng gamit.

"Bakit parang ang dami mo namang dala?" wika niya saka tinuloy ang pagtupi sa mga damit ko.

Kahit na lalaki siya ay kitang kitang mas maayos siyang mag tupi saakin.

Hindi ako sumagot at dumiretso sa kitchen para ikuha siya ng tubig.

Iaabot ko na sana sakaniya ang tubig nang makita kong hawak niya ang passport at ticket ko.

"One way ticket?" nanginig ang buong katawan ko ng iangat niya ang nagtatakang tingin saakin.

"Zack..." hindi ako makapagsalita ng maayos sa kaba lalo na ng tignan niya ako ng diretso.

Tumayo siya at lumapit saakin.

"Bakit one way ticket to?" medyo mataas na ang tono ng boses niya sa pangalawang tanong niya

"Zack... Please listen."

Nagpalipat lipat ang tingin niya sa damit na nakakalat at sa ticket na hawak niya

"You are not coming back?" Nakita ko kung paano namuo ang galit sa mata niya

"Zack please..." hinawakan ko ang kamay niya kaya yumuko siya at hinila ako paupo.

"Love, explain. I would try to understand" pinasadahan ang magulo niyang buhok.

"Dad is in coma, si mommy naman ay depress. Gusto kong mag stay dito pero ngayon kailangan nila ako." Naramdaman kong unti unting bumagsak ang mga luha ko. I can't still process what happen, hindi ko parin kayang tanggapin hanggang ngayon.

"I want to stay but I can't, but I promise I would come back once everything was fine. Babalik ako I promise" inangat ko ang tingin ko sakaniya para ipakita na nangangako ako.

"It's okay, stop crying and I'm sorry in my reaction I don't know" wika niya saka ako niyakap.

Alam ko kung gaano siya kapagod but he came here to help me and understand me that's why I love this man.

Mas pinili kong hindi magpahatid kay Zack sa airport para naman hindi ako mahirapan umalis. I know how hard would it be on seeing my man looking at me.

It's hard to do an LDR (Long Distance Relationship) dahil noon summer break lang ay nagkaproblema kami at sobrang hirap ayusin lalo na at malayo kami sa isa't isa. Paano pa ngayon na hindi ako sigurado kung gaano katagal ako bago makabalik.

But I'll do everything to make him feel I'm still here for him kahit magkalayo kami. Zack is the second man I felt safe and loved after my dad, I owe him big sa pagtulong niya sa pag recover ko at lalong lalo na sap ag intindi saakin sa lahat ng oras. I know I love him and I feel the same way from him kaya gagawin ko ang lahat para sakaniya.